Post trochę może niepasujący do konwencji, bo ani on śmieszny, ani intrygujący. Niemniej jednak zwykle na służbę zdrowia narzekamy, często nie bez powodu. Ja dziś dla odmiany chciałem pochwalić.
Wprawdzie jestem z Poznania, ale parę bliskich mi osób mieszka na Dolnym Śląsku, konkretnie w mieście, które wraz z Bytomiem toczy zacięty bój o miano najbrzydszego miasta Polski, czyli w Wałbrzychu. W mieście, o którym rzadko chyba można usłyszeć coś dobrego. No i tak się nieszczęśliwie złożyło, że jedną z tych bliskich osób dopadł rak, konkretnie rak piersi.

No więc chciałem powiedzieć, że szpital, lekarz i cała opieka pielęgniarek na oddziale onkologicznym jest po prostu rewelacyjna (na innych nie byłem, choć o pulmonologii też słyszałem dużo dobrego, więc myślę, że pewnie cały szpital jest taki). Lekarz okazał się przede wszystkim świetnym specjalistą, a po drugie - z wyjątkowo dobrym podejściem do pacjentów. Rzetelnie, bez owijania w bawełnę, ale też z wyczuciem i troską informował o wszystkim, organizował co trzeba i widać było, że mu po prostu zależy (naprawdę robi dla tych pacjentek więcej niżby to z obowiązków wynikało). Po operacji miałem okazję spotkać kilka pielęgniarek, które również był miłe i pomocne - zarówno dla pań leżących na oddziale, jak i dla odwiedzających.

Nie mam w zwyczaju za bardzo się rozczulać i słodzić innym, ale byłem pod naprawdę dużym wrażeniem. Ja szczęśliwie póki co jestem raczej zdrowy, ale w razie czego mam nadzieję trafić na równie dobrą opiekę. Więc dziś chętnie wypiję za zdrowie pracowników służby zdrowia - szczególnie tych, którym zależy

Jednak się da

za dobrych ludzi.

Ano, da się jak się chce.
Lat temu 10 z hakiem miałem nieprzyjemność zostania poszarpanym przez psa.
Rozcharatał mi całe udo. Jeden lekarz powiedział, że najlepiej się nogi pozbyć bo jak poskłada to i tak z niej nic nie będzie. Na szczęście znalazł się drugi, poskładał mnie i nawet biegać mogę.

za lekarzy z powołania.

Ja nie narzekam na służbę zdrowia, tylko na system. I tak robią dużo jak na tą "chorą" instytucję. Bardziej mógłbym ponarzekać na te płatne Luxmedy i tym podobne klony, bo to jest dopiero masakra.

Lat temu trzydzieści i pięć (może sześc), pewien lekarz w Szpitalu Górniczym w Jastrzębiu (obecnie Wojewódzki Szpital Specjalistyczny nr 2 ) dosłownie wyciągnął mojego ojca z grobu. Co ciekawe nie cieszył się wśród swoich podwładnych specjalną estymą. Ojciec po wyjściu ze szpitala usłyszał nawet o nim słowa "ten wuj?". Później dopiero po rozmowach z kilkoma osobami dowiedział się, że jest strasznie wymagający w stosunku do personelu i za to go nienawidzą. U niego na oddziele nie było leniuchowania, pozorowania pracy, niedopełniania obowiązków. Wszystko musiało chodzić jak w zegarku. Niestety duża część personelu nie była zainteresowana ratowaniem ludzkiego życia, tylko odbębnieniem dniówki i on to musiał ich bezustannie prostować. Są lekarze i lekarze. Tyle.