KARYERA LEKKOMYŚLNEJ DAMY
Z początku swej karyery była Lola skromną, miłą i taktowną dziewczyną. Wychowała się w domu praczki, swej przybranej matki, której — już jako piętnastoletnia panienka - prowadziła całe gospodarstwo. Kiedy jednak staruszka chorować poczęła, musiała sobie Lola wyszukać inne zajęcie. Była „kwiaciarką", która sprzedawała kwiaty po ulicach i kawiarniach, a widocznie był to interes popłatny, skoro mogła się stroić i skupować rozmaite klejnoty.
Pewnego razu znikła Lola bez śladu, wnet jednakże
ponownie wypłynęła na widownię, lecz już w charakterze zdeklarowanej kokietki, obracającej się stale w towarzystwie złotej młodzieży i lampartów stolicy. Później awansowała na dziewczynę bufetową. Z tych czasów notuje kronika brukowa kilka samobójstw młodych ludzi, popełnionych z jej powodu, wśród nich pewnego oficera dragonów. Wielokrotnie stała się też ona powodem ruiny całych rodzin i firm, których przedstawiciele dziesiątki tysięcy a nawet całe majątki poświęcali w chwili szału dla pozyskania chwilowych jej względów.
Po kilku latach Lola, na koszt jednego ze swych przyjaciół przeniosła się do Wiednia, gdzie zajęła pysznie umeblowane mieszkanie i całe miasto zadziwiała zbytkiem swych toalet.
Nowe milieu przypadło jej wcale do gustu; bawiła się też całą duszą: codziennie można ją było widzieć w teatrach, na koncertach, na torze zaś wyścigowym należała do zwykłych zjawisk. Następnym jej adoratorem był pewien jubiler berliński, szczodry jak król, lecz strasznie zazdrosny. Lola oszukiwała go bez żenady, a gdy ją w końcu porzucił, sprzedała otrzymane od niego klejnoty, a za uzyskane z tego źródła fundusze założyła sklep z kwiatami, który jednakże niedługo prosperował.
Lola zestarzała się, utraciła majątek, aż wreszcie wróciła do Budapesztu i tam starała się znaleść utrzymanie, za pomocą wymuszeń na swych dawnych wielbicielach. Wreszcie w ostatnich dniach znalazła się Lola na ławie oskarżonych, a w następstwie skazano ją na dłuższe więzienie.
Ilustrowany Kuryer Codzienny, 8 października 1915
Z początku swej karyery była Lola skromną, miłą i taktowną dziewczyną. Wychowała się w domu praczki, swej przybranej matki, której — już jako piętnastoletnia panienka - prowadziła całe gospodarstwo. Kiedy jednak staruszka chorować poczęła, musiała sobie Lola wyszukać inne zajęcie. Była „kwiaciarką", która sprzedawała kwiaty po ulicach i kawiarniach, a widocznie był to interes popłatny, skoro mogła się stroić i skupować rozmaite klejnoty.
Pewnego razu znikła Lola bez śladu, wnet jednakże
ponownie wypłynęła na widownię, lecz już w charakterze zdeklarowanej kokietki, obracającej się stale w towarzystwie złotej młodzieży i lampartów stolicy. Później awansowała na dziewczynę bufetową. Z tych czasów notuje kronika brukowa kilka samobójstw młodych ludzi, popełnionych z jej powodu, wśród nich pewnego oficera dragonów. Wielokrotnie stała się też ona powodem ruiny całych rodzin i firm, których przedstawiciele dziesiątki tysięcy a nawet całe majątki poświęcali w chwili szału dla pozyskania chwilowych jej względów.
Po kilku latach Lola, na koszt jednego ze swych przyjaciół przeniosła się do Wiednia, gdzie zajęła pysznie umeblowane mieszkanie i całe miasto zadziwiała zbytkiem swych toalet.
Nowe milieu przypadło jej wcale do gustu; bawiła się też całą duszą: codziennie można ją było widzieć w teatrach, na koncertach, na torze zaś wyścigowym należała do zwykłych zjawisk. Następnym jej adoratorem był pewien jubiler berliński, szczodry jak król, lecz strasznie zazdrosny. Lola oszukiwała go bez żenady, a gdy ją w końcu porzucił, sprzedała otrzymane od niego klejnoty, a za uzyskane z tego źródła fundusze założyła sklep z kwiatami, który jednakże niedługo prosperował.
Lola zestarzała się, utraciła majątek, aż wreszcie wróciła do Budapesztu i tam starała się znaleść utrzymanie, za pomocą wymuszeń na swych dawnych wielbicielach. Wreszcie w ostatnich dniach znalazła się Lola na ławie oskarżonych, a w następstwie skazano ją na dłuższe więzienie.
Ilustrowany Kuryer Codzienny, 8 października 1915
