Ponieważ jestem ateistą i muszę iść z synem na różaniec, znieczuliłem się nieco, aby podołać.

Co za debil wymyślił, aby siedmioletnie dziecko klepało 50 zdrowasiek, prawie 45 minut na kolanach, aby mogło przystąpić do sakramentu komunii? Co to dziecko z tego rozumie? Co to dziecko w ogóle rozumie z religii chrześcijańskiej? Jak on ono pojmuje trójcę święta, jeśli ja nawet tego nie ogarniam w wieku 35 lat?

Żona jest "wierząca", więc ciągnie dziecko za sobą. Aby, cytat "nie było wytykane palcami w szkole i nie czuło się »inne«".
Dlatego znieczulenie się było koniecznością.

Howgh


Niedługo na Inteligentnej Jeździe pojawi się dłuższa rozprawka na temat przyznawania się do ateizmu, jeśli ma się w najbliższej rodzinie pseudo-katolików.

_21 Brawo, ucz dziecka konformizmu... (Niech rozpocznie się flejm, ten argument jest odpowiednikiem ruchu pionem na c5 w obronie sycylijskiej)

napewno odmowil 50 razy ?

lepiej sprawdz dokladnie.

Nie ten wontek, nara.

:Fiol78

Uczenie dziecka myślenia i wnioskowania napotyka silne opory mamy, moich rodziców oraz teściów.
- Nie mieszaj mu w głowie!
- Wy mu mieszacie od przedszkola, cały czas ładujecie w głowę wasze wierzenia oraz dogmaty. Niech pozna stanowisko obydwu stron, niech wątpi i wtedy porozmawiamy.
- On ma dopiero 7 lat. Jak ty chcesz, aby samodzielnie logicznie myślał oraz wyciągał wnioski. On nie jest tobą!

Super argument. Dlatego można dziecku od przedszkola wciskać własne przekonania, wierzenia oraz imaginacje. Wierzy w nie tylko dlatego, bo mama i pani katechetka tak powiedziały. Ale jeśli tata chce przedstawić własne zdanie na temat boga, Jezusa i wiary, to "nie mieszaj mu w głowie".

Dziękuję i do widzenia na IJ.

Yyy...
Bo za moich czasów, to były katechezy przy kościele. A i owszem, chodziłam i miałam gówno do gadania, jako szczyl. A i nie powiem, czasami fajnie było, bo żeśmy robili jakieś tam wyklejanki w zeszytach, wklejaliśmy obrazki z jezuskiem itd. itp. Do kościoła też chodziłam... gdy byłam mała...
Ale.
Gdy zaczęłam już "trybić", moja Mama odpuściła i pozwoliła żyć mi po mojemu. Już nie było presji na zasadzie:
NIEDZIELA! CZAS DO KOŚCIOŁA!
Ej, w sumie, to jestem Jej wdzięczna. Za wszystko

A propos tematu wątku.
Żyję zgodnie z własnymi poglądami.

:habibi_ledya ... u mnie było identycznie...

"Dlatego można dziecku od przedszkola wciskać własne przekonania, wierzenia oraz imaginacje."

Gdyby byłyby to Twoje projekcje, to nie byłoby problemu, prawda?

nie wiedzialem ze habibi_ledya to twoja siostra

:pakalk widzisz roznice miedzy wkladaniem malemu dziecku bzdur do glowy, od powstrzymywania sie od tego?
pamietam jak ja zaczalem samodzielnie myslec na temat wiary i kosciola to mialem taki metlik w glowie ze spac nie moglem.
Chodzilem do kosciola co niedziele, nawet ministrantem bylem, nawkladali mi do glowy bajek, a pozniej w szkole wszystko trzeba bylo odkrecac bo myslalem ze czlowiek mogl zyc w rybie 3 dni

A właśnie.
Bo mnie to teraz zaintrygowało.
:słoniu, gdyby i Twoja Żona była ateistką, to jak by to wszystko wyglądało? Jak by wyglądały wasze relacje ze szkołą, gdzie są lekcje religii?
I co ze Świętami?
Ten wątek w sumie dał mi do myślenia...
Mianowicie, jak w społeczeństwie, u nas w Polsce, czuje się dziecko ateistów.
Jakby nie patrzeć, to chyba mało wzmianek jest w tym temacie.

hero to nieźle Ci zryli banię :/

trochę Ci się dziwię - jeśli żona chce, żeby chodził na religię, to dlaczego Ciebie wysyła na różaniec? Na Twoim miejscu bym nie poszła.

btw. do kościoła przestałam chodzić pod koniec podstawówki, nie poszłam do bierzmowania na własną decyzję, pomimo, że ojciec i dziadkowie byli wówczas jeszcze wierzący. zmuszanie kogoś na siłę do wiary to jedna z głupszych rzeczy jakie można wyrządzić komuś bliskiemu.

:miss_cappuccino
Może żona w pracy?

A ja się dziwię, że zanim zostaliście rodzicami, to nie przedyskutowaliście, jak to dziecko ma być uczone.
Skoro Ty jesteś ateistą, żona katoliczką, to wiadomo, że nie da się tego połączyć za bardzo. Ty będziesz mówił jedno, żona drugie i tylko dzieciakowi będziecie mieszać w głowie.

i co z tego? nie poszłabym podjęła decyzję samodzielnie - jej odpowiedzialność. a jeśli żona w pracy, to może wierzący dziadkowie/teściowie by poszli?

:habibi_ledya no chyba jak kazdemu. chodzi o to ze ja doszedlem do tego ze cos tu nie gra i sie zaczalem zastanawiac. nie byloby problemu gdybym sie w ogole nie zastanawial i najzwyczajniej byl sobie katolikiem. takim wierzacym-nie praktykujacym

fajnie mieszkac za granica bo nie ma problemu z dzieckiem ateistow. czasem w polsce sie dziwia ze dzieci nie ochrzczone,ale to juz ich problem, nie moj. Emil juz zadawal pytania nt. Jezusa, gdy bylismy w Lizbonie,(atm jest taki wielki pomnik Jezusa,ale mniejszy niz swiebodzinie) to mu tlumaczylem przez kilka godzin jazdy samochodem o co w tym wszystkic chodzi. nadziwic sie nie mogl ze ludzie wierza w to ze Jezus zmartwychwstal,Arke Noego,a nie wierza w krasnoludki . Ciezko bylo to wytlumaczyc

hero Widzę. Tylko wiem też, że w 99% przypadków nie chodzi o abstrakcyjne dobro dziecka, ale o pokazanie, czyja racja jest racjesza. I nie jestem wcale przekonany do tego, że forowanie modelu ateistycznego jest jakoś szczególnie lepsze.

Do tego zawsze byłem zdania, że dzieci to nie są jakieś śmieszne zwierzęta, za które trzeba myśleć. Tak uważają tylko dorośli z ograniczoną wyobraźnią, którzy albo zapomnieli, że byli dziećmi, albo faktycznie byli zdominowani przez rodziców. I to mnie bardziej drażni w takich dyskusjach.

:miss_cappuccino No i taka postawa jak Twoja jest chyba najlepsza. Oprócz może tego, że wybrałaś highway to hell

:herofan masz rację - takie zamieszanie i przeciąganie dziecka raz na jedną stronę, raz na drugą, jest tragiczne.

:miss_cappuccino
No to sorry. Ja bym poszła.
Tym bardziej, że moje dziecko.
Do głowy by mi nie przyszło, żeby dzwonić po rodzinie:
- Zaprowadźcie Maćka do kościoła, bo ja tam nie wejdę!!!! :tupnogą.
No proszę Cię.

hero

:habibi_ledya nie rozumiesz, nie w tym rzecz. Jestem zawsze bardzo chętna do pomocy i myślę, że każdy kto mnie dobrze zna to potwierdziłby, nawet więcej - sama się wyrywam, do tego żeby komuś pomóc, bo lubię pomagać ludziom, ale to jest trochę coś innego. Jaki przykład daje dziecku rodzic, który działa wbrew swoim zasadom? Raczej kiepski [sorry _21] - coś na zasadzie "dla świętego sposobu" zmienia swoje przekonania. To nie jest dobre. Szczerość przede wszystkim, zwłaszcza wobec dziecka. Tata nie chodzi do kościoła, mama chodzi, więc to które chodzi bierze dziecko ze sobą. I dlatego właśnie dziwię się _21, że się zgodził iść.

Zasadniczo widzę to tak: Wiedziałeś kogo bierzesz pod dach, zgodziłeś się na to i zapewne zgodziłeś się nie przeszkadzać w takim a nie innym wychowaniu. Więc teraz zamiast marudzić albo powiedz "sama chodź", albo - co zalecam - zaciśnij zęby i odprowadź dzieciaka gdzie trzeba, żeby nie być izolującym się ojcem.

Natomiast kazać dziecku odmówić pełen różaniec rzeczywiście mija się z celem, mimo że wbrew wypowiedziom przedmówców utrzymanie uwagi przez pół godziny jest w zakresie możliwości dziecka przygotowywanego do komunii

:miss_cappuccino
A ja myślę, że słoniowi chodzi o to, że dziecko jest bardziej chowane pod katolicyzm. I właśnie wyszła sytuacja, że to :słoniu, ateista, musi stawić czoła całej tej sytuacji!!! Rozumiesz?
A że musiał się znieczulić, to napisał posta. Bo się znieczulił.
I myślę, że z żoną dojdą do porozumienia
Ot, życie

Się nie nakręcajmy.

:habibi

Kto nigdy nie zrobił czegoś wbrew własnej ochocie dla drugiej połówki, ten jest kiepskim współmałżonkiem

bądź mężczyzną, nie pyskuj żonie

:bbirdy a Pismo nie uczy inaczej?

:radioactive dziwne trochę starać się w tym samym zdaniu wyśmiać Pismo i okazać mu szacunek pisaniem z dużej litery

i nie, nie uczy inaczej