Od kiedy usłyszałem o nordic walkingu to myślałem, że to czyste hobby, rekreacja.
Zobaczyłem na przystanku autobusowym reklamę nadchodzącego finału Pucharu Polski w nordic walkingu w jednej z podbydgoskich miejscowości.
Od razu pomyślałem -jak? Na jakiej zasadzie? Ten kto jest najszybszy? Znaczy co, można biec?
A może na zasadzie techniki? Idziesz 100 metrów, a 4 sędziów ocenia styl.
Zajrzałem więc w regulamin i okazuje się, że jednak decyduje szybkość. Ale nadal nurtuje mnie - po co? Po co ścigać się z kijkami, skoro nie można biec? To nie maraton, kilka kilometrów przejdzie każdy, więc o co tu chodzi? Ani to rywalizacja fizyczna, ani techniczna, w ogóle dziwna to rywalizacja.
Ktoś ma pomysł jak to rozgryźć?

Ja mam. Tyle, że słów parlamentarnych mi brak

no plaga złodziei nart
biedni narciarze zostają z samymi kijkami i tak błądzą po tych lasach miesiącami

moze to zakrojona na szeroką skalę reklama kebaba?

:wegos słyszał o chodziarzach? Też nie mogą biegać...

:szatkus - no słyszał, ale jednak jest różnica między kilkukilometrowym spacerem z kijkami, a kilkunastometrowym dystansem chodziarza. Różni się to trochę wysiłkiem i techniką.

Ta dyscyplina jest chyba dla relaksu, a nie na wyczyn?

Chód sportowy to obok curlingu jeden z głupszych sportów

:wegos
Będziesz miał 85 wiosen na karku i gibniesz się na takie zawody, to po 500 metrach takiej zadyszki dostaniesz, że zassie ci dno w butli z tlenem
Dla Ciebie teraz takie zawody są niezrozumiałe, w pewnym wieku startując w nich będziesz się czuł, jakby z samym nożem wywalono Cię z samolotu nad Północnym Wietnamem

Zazdrość kijowości?!

Nordic Walking to niebezpieczny sport. Trochę igranie z własnym życiem. Osoby które nigdy nie uprawiały Nordic Walking zazwyczaj tłumaczą to tym, że śmiesznie wygląda. Prawda jest inna: strach. Strach przed sprawdzeniem samego siebie, obawa o własne możliwości a u ambitniejszych strach przed przegraną.

Na małą popularność Nordic Walking wpływają niestety przekazy medialne, a właściwie ich brak. O ofiarach śmiertelnych nie mówi się głośno, tworząc tabu które roztacza złą sławę na ten szlachetny choć nieco nieodpowiedzialny sport. Nie bez znaczenia jest fakt, że choć towarzystwa ubezpieczeniowe posiadają oferty dla uprawiajacych sporty ekstremalne, to Nordic Walking jest okolicznością powodującą gwałtowny wzorst składki ubezpieczeniowej lub nawet odrzucenie wniosku. Zła sława Nordic Walking nie zachęca sponsorów, każdy sportowiec musi liczyć na własną inicjatywę lub wcześniej zgromadzić wystarcające do treningu środki (trening jest wyczerpujący i nie pozwala na kontynuowanie pracy zawodowej).

Osoby początkujące często odnosza liczne kontuzje, spowodowane jest to brakiem wykwalifikowanych trenerów co w efekcie wpływa na złą technikę nowicjuszy. Kadra trenerska Nordic Walkingu ulega ciągłemu przerzedzeniu ze względu na aktywność w sporcie wręcz pochłaniającym swoich wielbicieli.

Obiektywnie oceniając skalę zagrożeń wynikających z Nordic Walking, nie ma się co dziwić, że sport ten uprawiają raczej osoby starsze, o odpowiednim zabezpieczeniu finansowym. Młodżież preferuje sporty o mniejszej śmiertelności: skoki spadochronowe lub wspinaczki bez asekuracji. Wiedza i mądrość przychodząca z wiekiem są atutami pozwalającymi na podjęcie trudów technicznego przemierzania szlaków. Na najlepszych czekają Złote Kije Olimpijskie.

i jeszcze drogi diurawią...