Co jest po żniwach a przed dożynkami? Bo żniwa się kończą 15 sierpnia, a dożynki niby mają być we wrześniu,

chlanie

myszy w spichlerzach

"a przed"

Między innymi przednówek.

Czwartek.

To ty jesteś ten słynny elektorat Tuska!

Tyś widzioł dożynki we wrześniu.
Na Lubelszczyźnie pod koniec sierpnia. Tak przynajmniej koło Chełma jest.

rżną, rżną, rżną... aż dorżną

Wykopki

Zapuszki.

Młócenie

chędożynki

Cepy idą w ruch

Mówiąc krótko jest (była) młócka.
Tak serio serio.

Kiedyś cepami, później młockarnie weszły (ah, te es-y łomoczące, pasy napędowe, które kawałkiem smoły się smołowało), bieganie po piwo z dziesięciolitrową bańką (we dwóch małych smyków, bo ciężkie to było), i niewiarygodnie wysokie sterty słomy na których można było szaleć (grusze wtedy owocowały, a z tych stert można było dosięgnąć tych na czubku, takich, że jak się ugryzło to sok tryskał bardziej niż z grejfruta.
Z tego co pamiętam, to po żniwach do dożynek był to raczej taki martwy okres w rolnictwie, coś tam jeszcze z trzecim pokosem siana było, ścierniska były orane i tyle.
Ale na rolnictwie się znam słabo, chociaż kosą potrafię się posługiwać, powrósło potrafię zrobić, snopka związać i w razie czego widłami się posłużyć. Dla ciekawych jest kilka odmian wideł: z dwoma zębami na bardzo długim trzonku, trzyzębowe, takie bardziej uniwersalne, i czterozębowe do rzeczy bardzo "przyziemnych}.

No! To ja serio przecież, że cepy, że młócka...

Chociaż jestem blokersem i rodzice mieli działkę 20 arową, no ale "Jadźka pomóc ci? No to ci pomogę". Się oglądało.

Między?

https://www.youtube.com/watch?v=igu9WiKhOcU

Wsi nie widziales ... z domu nie wychodzisz

wszyscy mają rację

Jeśli kogos interesuje proszę, oto opis mojej kochanej wsi. Jeśli nie interesuje niech nawet nie czyta, będzie długie.

Moi rodzice gospodarki nie mieli i nie mają. W miejscowości, w której mieszkam, gospodarstwa można policzyć na palcach jednej ręki. Miałam to szczęście, że mieszkałam naprzeciwko jednego z gospodarstw, za którym oprócz kilku domkow jednorodzinnych ciągnęły się pola, łąki, olszyny i na samym końcu śmierdząca rzeczka pełna pijawek i kiełbi. Paczkę za dzieciaka mielismy bardzo zgraną. A gospodarz sąsiad, człowiek juz wiekowy, chętnie pozwalał nam pomagać sobie w róznych pracach. I tak jemu na uciesze a nam dla wielkiej frajdy doilismy krowy, prowadzalismy je na łąki, wywozilismy gnój (!) jeżdziliśmy o świcie na przyczepie po świeżą trawę, w czasie żniw po słomę, bołdy, na kombajnie, wrzucalismy ziarna na strych, zbieralismy ziemniaki, karmilismy świnie, zbieralismy jajka i wiele wiele innych prac potrafiliśmy zrobić. W miarę naszego dorastania pozwalano nam orać pole, jeżdzić ciągnikiem po polach, zwozić do gospodarstwa wszelkie dary ziemii. W zamian zawsze dostalismy mleka, jajek, ziemniaków ku uciesze rodziców, a i jak dobrze sie pogadało to i kurke na rosół po mocno obniżonej cenie. Gdy nie było co robić, ganialiśmy się w zbożu, kukurydzy, rzucalismy na rzepak, siedzielismy na czereśniach, jabłoniach, gruszach, które były tak soczyste, że po zjedzeniu cięzko było zejść z drzewa. Jesienią pojawiały się orzechy laskowe i włoskie, od których to chodziło się z zielonymi rękami do szkoły. Obowiązkowym elementem w ręku były kawałki słonecznika, którego uwielbialiśmy skubać. Kiedy z bołd stawiało się stóg, robilismy na nim różne fortece, domy i zjeżdżalnie. Nie raz trzeba było pogonic nas z widłami i by raz kolejny poprawić po nas konstrukcję. Nad rzękę chodziliśmy, kapalismy się między pijawkami, a jak się która przyczepiła, frajdą było, gdy kolega musiał na nią nasikać by się odczepiła. Łowilismy kiełbie za pomocą wędki zrobionej z patyka, sznurka i kawałka drutu. A gdy po zimie przychodziły roztopy, rzeczka niby niepozorna wylewała na pola ogromne ilości wody tworząc całkiem zgrabne jezioro, po którym próbowalismy pływać własnoręcznie zrobioną tratwą.
6 km od mojego miasteczka leży wieś nad wsiami, pełna lasów, pól, z ową rzeczką. Tam mieszkał mój wuj, który gospodarkę również miał, wspaniałe sady, za oborą małe złomowisko, na którym znajdowalismy przeróżne skarby w tym starą MZKę, którą o dziwo udało nam sie uruchomić i która moglismy sobie zatrzymać. Dojeżdzało się tam drogą polną, strasznie piaszczystą, która w upały unosiła tumany sypiąc w oczy i zęby. Wuj wode czerpał ze studni a w kuchni zamiast podłogi była goła ziemia, w której jako mała dziewczynka zawsze kopałam łyżką dołki.
Pieknie było, nie żałuję takiego dzieciństwa i strasznie za nim tęsknie.
dla małego podsumowania, w ciągu całego dziecinstwa nigdy nie miałam nic złamanego, raz pogryzł mnie pies, dwa razy ugryzła pszczoła, raz spadłam z drzewa, raz zgubiłam się w lesie, do tej pory boję się świń i do tej pory wole mleko zwykłe od UHT.

:nina26 brakuje mi w Twoim opisie Brzeziny....

Ja mieszkam na wsi. Pełno tu wieśniaków drących ryja Górnik Zabrze. Prawie cały czas piją i przesiadują na ławkach. Potem są wieśniaki co łażą z pasami bez smyczy i te psy srają pod oknami. Wieśniaki nawożą w ten sposób trawniki.
Co jakiś czas jedzie robur i facet dre ryjana całą wieś
-Zieeeeeeemniooooooooookiiiiiiiiiiiiiiiiiiii! Kaaaaaaaaaaaaartoooooofffffffleeeeeeeeeeeeeeeeeeee!
Potem jakiś wieśniak podjeżdża Golfem z tubą basową na tylnim siedzeniu i puszcza muzykę rymowaną o tym , jak jest w mieście.
Oczywiście spali kilka razy gumy sprawiając że młode wieśniaczki będę biły brawo, piszczały i sikały po kolanach.

:chris_f zapomniałeś o gablach

:nina26
Piękny tekst, oby więcej takich.

A po orzechach włoskich dłonie są brązowe.

:Tynf w pierwszej fazie zielone później brązowieją dziekuję za komplement, nie starałam się...