Dla mnie sprawa jest oczywista.
Rozsądek domaga się wiary w Boga.
Powszechnie uważa się w świecie (post?) chrześcijańskim, że wierzenie lub wiara są nieracjonalne; że istotą wiary w coś jest posiadanie na to małych lub żadnych dowodów. Dla muzułmanów jest to całkowity absurd. W Islamie ludzie nie wierzą w Allaha i w proroctwo Muhammada tylko z powodu ignorancji lub świadomego odrzucania jasnych dowodów:
Powiedz: "Oto jest moja droga! Ja wzywam do Boga na podstawie jasnego dowodu - ja i ci, którzy postępują za mną. Chwała niech będzie Bogu! Ja nie należę do bałwochwalców."
Koran Sura 12, wers 108
Dla muzułmanów wiara w Allaha formuje podstawowe wymagania racjonalizmu, a wiara w Muhammada jako proroka Allaha wypływa z zastosowania racjonalnego rozumowania przy rozpatrywaniu dowodów jego misji.
Jest wiele sposobów na określenie racjonalnego myślenia. Z punktu widzenia Islamu jest dobre myślenie i złe myślenie, a myślenie racjonalne jest niczym więcej jak dobrym moralnie myśleniem. Ktoś, kto stara się robić to, co według niego jest dobre, kto jest szczery i unika oszustw, ktoś kto szuka prawdy, unika uprzedzeń w swoich opiniach, kto szuka wiedzy we wszystkich dostępnych źródłach, ktoś kto rozważa to co widzi i zawsze szuka wyjaśnienia i nie akceptuje rzeczy po prostu takimi, jakie są bez żadnego powodu, ktoś kto stara się unikać sprzeczności we własnych rozmyślaniach, taka osoba jest rozsądna i taka osoba poszukuje myślenia, uczenia się i podejmowania decyzji w sposób dobry moralnie.
Jeśli ktoś stara się robić to co jest moralnie właściwe wtedy potwierdza tym, że dobro moralne można osiągnąć. Taka moralna wartość istnieje tylko wtedy, jeśli cała egzystencja osiąga coś dobrego moralnie, np. jeśli egzystencja posiada cel. Jeśli uważasz, że cała egzystencja nie ma celu i nic nie osiąga, to oznacza, że cokolwiek byś nie robił w życiu to i tak nic tym nie osiągniesz - twoje życie nie przynosiłoby żadnych korzyści egzystencji. Nie ma nic dobrego w robieniu tego, co twoje własne pragnienia uważają za dobre lub co twoja rodzina lub naród uważa za dobre. Jedynie wtedy to, co robisz osiąga dobro moralne, jeśli prowadzi to do osiągnięcia celu egzystencji. Każde dobro, które da się osiągnąć przyczynia się także do wypełnienia tego celu i tym samym prawdziwego dobra moralnego, w przeciwnym razie jest to dobro fałszywe i nic nie warte.
Owoc wszystkich wartości i celów istnienia zwykle znany jest pod imieniem Allaha lub Boga. On jest ostatecznym celem egzystencji, a osiągnięcie tego, co jest dobre moralnie równa się przybliżaniu się do Niego. Allah jest czymś więcej, co kiedykolwiek moglibyśmy w pełni zrozumieć, ale żeby myśleć poprawnie moralnie istotne jest w jakimś znaczeniu wierzyć w Allaha, bez względu na to jakiego imienia dla Niego użyjemy.
Istotne jest również odrzucanie wszystkiego, co ma nad nami jakąś władzę lub kogoś, kto wyraża zdecydowanie, że dobro można osiągnąć bez dążenia do celu istnienia, np. bez działania na rzecz Allaha.
Osoba myśląca amoralnie lub niemoralnie potwierdza, że nie posiada właściwych wartości w ukierunkowaniu swojego myślenia i bez żadnych problemów może zmieniać kryteria, według których decyduje o akceptacji lub odrzuceniu wniosków. Jakąkolwiek definicję racjonalizmu by nie użył, tacy ludzie, nie widzą powodu aby ją zaakceptować. Jeżeli bycie rozsądnym określone jest przez jakaś definicję prowadzącą do pewnych wniosków, które im się nie podobają, wtedy po prostu mogą zmienić ową definicję. W skrajnych przypadkach może nawet nigdy nie wystarczyć dowodów i argumentów aby uznać jakieś twierdzenie za prawdziwe, oni wciąż manipulują kryteriami stanowiącymi o tym, czy dany dowód lub argument jest dla nich przekonujący.
Być racjonalnym oznacza myśleć moralnie.
Myśleć moralnie oznacza wierzyć w Allaha.
Tylko niemądrzy nie wierzą.
Islam jest religią naturalną
Islam jest znany nie tylko z racjonalnej i moralnej drogi życia nakazanej całej ludzkości, jest znany z terminu Din ul-Fitra lub religii naturalnej. Islam jest religią zaprojektowaną przez Stwórcę ludzkości na korzyść ludzkości i tym samym idealnie pasuje do ludzkiej natury. Być muzułmaninem oznacza żyć w harmonii z ludzką naturą.
Naturalne pragnienia uważa się za pochodzące od Allaha i ludzie otrzymali je z dobrych powodów. Nie muszą ich tłumić aby je zaspokoić, ale po prostu naprowadzać na właściwą drogę. Na przykład, w Islamie zawarcie związku małżeńskiego jest połową religii, a każdy akt uprawiania miłości pomiędzy mężem a żoną jest aktem uwielbienia.
Kiedy rodzi się człowiek, jest on całkowicie dziewiczy, wolny od grzechu i jest muzułmaninem. Ludzie, co powiedziane zostało nam w Koranie, stworzeni są z najlepszej z form i rozpoczynają życie z wielkim plusem. Jedynie w życiu późniejszym człowiek pozwala, aby środowisko doprowadziło go do przejęcia wierzeń lub praktyk sprzecznych z Islamem.
Z powodu naszej natury, głęboko w środku czujemy potrzebę odnalezienia celu w życiu; wszyscy wiemy o naszych moralnych zobowiązaniach i wszyscy wiemy, że aby coś mogło się stać, to Allah musi istnieć.
Jest to część ludzkiej natury, nikt nie może twierdzić, że jego niewiara jest tylko rezultatem samej ignorancji. Niewiara jest zawsze, na pewnym poziomie, aktem świadomym i grzesznym.
W dniu sądu sumienie niewiernego będzie jego lub jej dowodem obciążającym.
Również pozdrawiam i zachęcam do bliższego poznania Jedynej Prawdziwej Wiary.
Rozsądek domaga się wiary w Boga.
Powszechnie uważa się w świecie (post?) chrześcijańskim, że wierzenie lub wiara są nieracjonalne; że istotą wiary w coś jest posiadanie na to małych lub żadnych dowodów. Dla muzułmanów jest to całkowity absurd. W Islamie ludzie nie wierzą w Allaha i w proroctwo Muhammada tylko z powodu ignorancji lub świadomego odrzucania jasnych dowodów:
Powiedz: "Oto jest moja droga! Ja wzywam do Boga na podstawie jasnego dowodu - ja i ci, którzy postępują za mną. Chwała niech będzie Bogu! Ja nie należę do bałwochwalców."
Koran Sura 12, wers 108
Dla muzułmanów wiara w Allaha formuje podstawowe wymagania racjonalizmu, a wiara w Muhammada jako proroka Allaha wypływa z zastosowania racjonalnego rozumowania przy rozpatrywaniu dowodów jego misji.
Jest wiele sposobów na określenie racjonalnego myślenia. Z punktu widzenia Islamu jest dobre myślenie i złe myślenie, a myślenie racjonalne jest niczym więcej jak dobrym moralnie myśleniem. Ktoś, kto stara się robić to, co według niego jest dobre, kto jest szczery i unika oszustw, ktoś kto szuka prawdy, unika uprzedzeń w swoich opiniach, kto szuka wiedzy we wszystkich dostępnych źródłach, ktoś kto rozważa to co widzi i zawsze szuka wyjaśnienia i nie akceptuje rzeczy po prostu takimi, jakie są bez żadnego powodu, ktoś kto stara się unikać sprzeczności we własnych rozmyślaniach, taka osoba jest rozsądna i taka osoba poszukuje myślenia, uczenia się i podejmowania decyzji w sposób dobry moralnie.
Jeśli ktoś stara się robić to co jest moralnie właściwe wtedy potwierdza tym, że dobro moralne można osiągnąć. Taka moralna wartość istnieje tylko wtedy, jeśli cała egzystencja osiąga coś dobrego moralnie, np. jeśli egzystencja posiada cel. Jeśli uważasz, że cała egzystencja nie ma celu i nic nie osiąga, to oznacza, że cokolwiek byś nie robił w życiu to i tak nic tym nie osiągniesz - twoje życie nie przynosiłoby żadnych korzyści egzystencji. Nie ma nic dobrego w robieniu tego, co twoje własne pragnienia uważają za dobre lub co twoja rodzina lub naród uważa za dobre. Jedynie wtedy to, co robisz osiąga dobro moralne, jeśli prowadzi to do osiągnięcia celu egzystencji. Każde dobro, które da się osiągnąć przyczynia się także do wypełnienia tego celu i tym samym prawdziwego dobra moralnego, w przeciwnym razie jest to dobro fałszywe i nic nie warte.
Owoc wszystkich wartości i celów istnienia zwykle znany jest pod imieniem Allaha lub Boga. On jest ostatecznym celem egzystencji, a osiągnięcie tego, co jest dobre moralnie równa się przybliżaniu się do Niego. Allah jest czymś więcej, co kiedykolwiek moglibyśmy w pełni zrozumieć, ale żeby myśleć poprawnie moralnie istotne jest w jakimś znaczeniu wierzyć w Allaha, bez względu na to jakiego imienia dla Niego użyjemy.
Istotne jest również odrzucanie wszystkiego, co ma nad nami jakąś władzę lub kogoś, kto wyraża zdecydowanie, że dobro można osiągnąć bez dążenia do celu istnienia, np. bez działania na rzecz Allaha.
Osoba myśląca amoralnie lub niemoralnie potwierdza, że nie posiada właściwych wartości w ukierunkowaniu swojego myślenia i bez żadnych problemów może zmieniać kryteria, według których decyduje o akceptacji lub odrzuceniu wniosków. Jakąkolwiek definicję racjonalizmu by nie użył, tacy ludzie, nie widzą powodu aby ją zaakceptować. Jeżeli bycie rozsądnym określone jest przez jakaś definicję prowadzącą do pewnych wniosków, które im się nie podobają, wtedy po prostu mogą zmienić ową definicję. W skrajnych przypadkach może nawet nigdy nie wystarczyć dowodów i argumentów aby uznać jakieś twierdzenie za prawdziwe, oni wciąż manipulują kryteriami stanowiącymi o tym, czy dany dowód lub argument jest dla nich przekonujący.
Być racjonalnym oznacza myśleć moralnie.
Myśleć moralnie oznacza wierzyć w Allaha.
Tylko niemądrzy nie wierzą.
Islam jest religią naturalną
Islam jest znany nie tylko z racjonalnej i moralnej drogi życia nakazanej całej ludzkości, jest znany z terminu Din ul-Fitra lub religii naturalnej. Islam jest religią zaprojektowaną przez Stwórcę ludzkości na korzyść ludzkości i tym samym idealnie pasuje do ludzkiej natury. Być muzułmaninem oznacza żyć w harmonii z ludzką naturą.
Naturalne pragnienia uważa się za pochodzące od Allaha i ludzie otrzymali je z dobrych powodów. Nie muszą ich tłumić aby je zaspokoić, ale po prostu naprowadzać na właściwą drogę. Na przykład, w Islamie zawarcie związku małżeńskiego jest połową religii, a każdy akt uprawiania miłości pomiędzy mężem a żoną jest aktem uwielbienia.
Kiedy rodzi się człowiek, jest on całkowicie dziewiczy, wolny od grzechu i jest muzułmaninem. Ludzie, co powiedziane zostało nam w Koranie, stworzeni są z najlepszej z form i rozpoczynają życie z wielkim plusem. Jedynie w życiu późniejszym człowiek pozwala, aby środowisko doprowadziło go do przejęcia wierzeń lub praktyk sprzecznych z Islamem.
Z powodu naszej natury, głęboko w środku czujemy potrzebę odnalezienia celu w życiu; wszyscy wiemy o naszych moralnych zobowiązaniach i wszyscy wiemy, że aby coś mogło się stać, to Allah musi istnieć.
Jest to część ludzkiej natury, nikt nie może twierdzić, że jego niewiara jest tylko rezultatem samej ignorancji. Niewiara jest zawsze, na pewnym poziomie, aktem świadomym i grzesznym.
W dniu sądu sumienie niewiernego będzie jego lub jej dowodem obciążającym.
Również pozdrawiam i zachęcam do bliższego poznania Jedynej Prawdziwej Wiary.
--
Zakon Małych Kwiatuszków Bezustannej Irytacji
i zachwyciła mnie idea Życia Świstaka.
Prawie (c) 
