Autor: Piotr Rachtan
Mija właśnie 50 lat od zakończenia jednej z najkrwawszych wojen kolonialnych: 19 marca 1962 roku w Évian podpisano zawieszenie broni między Francją a algierskim Frontem Wyzwolenia Narodowego, które w lipcu - w wyniku przeprowadzonego referendum - dało początek budowie niepodległego państwa.
Wojna trwała 8 lat i pochłonęła - według źródeł algierskich - półtora miliona ofiar, według demografów - 300 do 400 tysięcy, co jak na ośmiomilionową populację i tak stanowi ogromną wyrwę. Nie licząc 25 tysięcy żołnierzy francuskich i 4,5 tysiąca harkisów (Algierczyków walczących po stronie Francji lub tylko ją popierających), do których trzeba doliczyć 15 - 30 tysięcy straconych nazajutrz po ogłoszeniu niepodległości. Do bilansu dodać trzeba wygnanie z Algierii około miliona Czarnych Stóp, Francuzów mieszkających w tym kraju, oraz Żydów.
Mimo upływu pół wieku echa wojny algierskiej wciąż się odzywają. Dziennik Le Monde opublikował historię pewnego noża, która zaczęła się w nocy 2 na 3 marca 1957 roku. Do drzwi rodziny Ahmeda Moulay´ a w dzielnicy Kazba w Algierze załomotali francuscy spadochroniarze, by go "przepytać" na okoliczność współpracy z FLN. Żołnierze zastosowali wypróbowane sposoby: podtapianie, rażenie prądem w obecności żony Rani i sześciorga dzieci. Spadochroniarze zakończyli przepytywanie serią z automatu. Ofiara, prócz ran postrzałowych i śladów tortur, miała wargi pocięte nożem.
Rankiem 12 letni syn Ahmeda - Mohammad Cherif - znajduje w ciemnym kącie wojskowy pas z przytroczonym nożem. Chowa go za licznikiem elektrycznym. Żołnierze wracają dwukrotnie, przeczesują mieszkanie szukając czegoś, czego nie znajdują. Rania składa skargę na policji, dowiaduje się wtedy, że "mąż padł ofiarą porachunków między <fellahami>". Po interwencji dominikanina ojca Nicolasa żandarmeria rozpoczyna śledztwo, które nigdy nie zostało zakończone. Rania oddaje władzom pas, nóż pozostaje w ukryciu, aż do roku 2003, kiedy reporter Le Monde´u przywiezie go do Francji.
Stalowe ostrze noża ma długość 25 cm i 2,5 cm szerokości. Wyprodukowany przez J.A. Henckels, w fabryce w Solingen w Zagłębiu Ruhry podobny jest do noży używanych przez członków Hitlerjugend. Na pochwie noża widnieje wygrawerowany napis: J. M. Le Pen, 1er REP (le 1er régiment étranger de parachutistes - 1 spadochronowy regiment zagraniczny, w którym Le Pen służył jako oficer najpierw w czasie wojny w Indochinach, później w Egipcie i w bitwie o Algier właśnie w 1957 roku). Jean Marie Le Pen to, przypomnę, pięciokrotny kandydat na prezydenta Francji, twórca skrajnie prawicowego Frontu Narodowego, który po prawie 40 latach przekazał kierownictwo partii córce Marinie.
A nóż? Nóż we Francji był dowodem w sprawie, wytoczonej przez Le Pena dziennikowi Le Monde o zniesławienie.
Mija właśnie 50 lat od zakończenia jednej z najkrwawszych wojen kolonialnych: 19 marca 1962 roku w Évian podpisano zawieszenie broni między Francją a algierskim Frontem Wyzwolenia Narodowego, które w lipcu - w wyniku przeprowadzonego referendum - dało początek budowie niepodległego państwa.
Wojna trwała 8 lat i pochłonęła - według źródeł algierskich - półtora miliona ofiar, według demografów - 300 do 400 tysięcy, co jak na ośmiomilionową populację i tak stanowi ogromną wyrwę. Nie licząc 25 tysięcy żołnierzy francuskich i 4,5 tysiąca harkisów (Algierczyków walczących po stronie Francji lub tylko ją popierających), do których trzeba doliczyć 15 - 30 tysięcy straconych nazajutrz po ogłoszeniu niepodległości. Do bilansu dodać trzeba wygnanie z Algierii około miliona Czarnych Stóp, Francuzów mieszkających w tym kraju, oraz Żydów.
Mimo upływu pół wieku echa wojny algierskiej wciąż się odzywają. Dziennik Le Monde opublikował historię pewnego noża, która zaczęła się w nocy 2 na 3 marca 1957 roku. Do drzwi rodziny Ahmeda Moulay´ a w dzielnicy Kazba w Algierze załomotali francuscy spadochroniarze, by go "przepytać" na okoliczność współpracy z FLN. Żołnierze zastosowali wypróbowane sposoby: podtapianie, rażenie prądem w obecności żony Rani i sześciorga dzieci. Spadochroniarze zakończyli przepytywanie serią z automatu. Ofiara, prócz ran postrzałowych i śladów tortur, miała wargi pocięte nożem.
Rankiem 12 letni syn Ahmeda - Mohammad Cherif - znajduje w ciemnym kącie wojskowy pas z przytroczonym nożem. Chowa go za licznikiem elektrycznym. Żołnierze wracają dwukrotnie, przeczesują mieszkanie szukając czegoś, czego nie znajdują. Rania składa skargę na policji, dowiaduje się wtedy, że "mąż padł ofiarą porachunków między <fellahami>". Po interwencji dominikanina ojca Nicolasa żandarmeria rozpoczyna śledztwo, które nigdy nie zostało zakończone. Rania oddaje władzom pas, nóż pozostaje w ukryciu, aż do roku 2003, kiedy reporter Le Monde´u przywiezie go do Francji.
Stalowe ostrze noża ma długość 25 cm i 2,5 cm szerokości. Wyprodukowany przez J.A. Henckels, w fabryce w Solingen w Zagłębiu Ruhry podobny jest do noży używanych przez członków Hitlerjugend. Na pochwie noża widnieje wygrawerowany napis: J. M. Le Pen, 1er REP (le 1er régiment étranger de parachutistes - 1 spadochronowy regiment zagraniczny, w którym Le Pen służył jako oficer najpierw w czasie wojny w Indochinach, później w Egipcie i w bitwie o Algier właśnie w 1957 roku). Jean Marie Le Pen to, przypomnę, pięciokrotny kandydat na prezydenta Francji, twórca skrajnie prawicowego Frontu Narodowego, który po prawie 40 latach przekazał kierownictwo partii córce Marinie.
A nóż? Nóż we Francji był dowodem w sprawie, wytoczonej przez Le Pena dziennikowi Le Monde o zniesławienie.
--
Podpisz=pomóż! https://ratujmyhematologie.pl/
A 
na dodatek jak najbardziej 
Im więcej samobójców tym mniej samobójców.
Skydiving is a high risk activity that may result in loss of job, spouse, sobriety and large amounts of money.
