Tu raczej nie chodzi o ignorancję, tylko o podział.
Takie dość obrazkowe przykłady:
Kilkanaście lat temu zasłuchiwałem się np. w Nirvanie (jeszcze wcześniej, jak wszyscy w szkole, w kokodżambo). Tak mi się podobało, że sam zacząłem grać na gitarze. Było mi mało, więc się edukowałem muzycznie na różne sposoby. Dziś nie mogę znieść takiego rzępolenia, jak i 90% popu wszelkiego gatunku jakim jest zalewany internet, tv i festiwale.
Jak trafiłem na studia to żarłem glutaminian sodu rozcieńczony w wodzie, a jak z domu przyszła kasa to zajadałem mcdonalda.
W końcu mi się znudziło i zacząłem sam gotować. Teraz zapach vifonu powoduje u mnie prawie odruch wymiotny, a rozklapciałych, śmierdzących i przesolonych dań z mcd unikam jak mogę.
Co ja na to poradzę. Tak to wszystko odbieram i takie jest moje zdanie.
Tak czy inaczej,
jakaś granica musi być. Jak się słucha Charliego Parkera to nie lubi się disco polo. Jeśli się jada w najlepszych restauracjach, to zapiekanka z budki nie smakuje.
Zanussi tę granicę postawił bardzo wyraźnie i na innym poziomie.
Może nawet zbyt wyraźnie, bo zanegował różnorodność. Nie wiem co do końca miał na myśli, ale ja się nie zgadzam z postawieniem sprawy w ten sposób.
Dlatego tylko "skłaniam się" do przyznania mu racji, choć sam jestem niezbyt wysokiej kultury. Ale nie niskiej
Potrzebna grupa wsparcia
Do piekła idzie się nie za to, co się zrobiło, ale za to, na co zabrakło odwagi, chociaż była okazja.
.../Edytowanie postów jest dla mięczaków!
A propos Tarantino...
