Jest piękna noc za oknem ciepła i gwiaździsta.
Pochłonięta Szopenem siedzę i rozmyślam.
O pięknych kolorowych, jak motyle chwilach
Które błysnęły krótko i odeszły w milach.

To cicha noc czerwcowa tak mnie dziś nastraja
I zmusza do wspomnienia o moich rozstaniach.
Z dzieciństwem i młodością, szkołą i małżeństwem.
A wszystko stało się już dawnym dziś zdarzeniem.

Jaka przyszłość przede mną, zadaję pytanie:
Czy chcę wiedzieć? Chyba nie. Lepsze to nieznanie.
Wiem, że nie zawsze będzie różowo i słodko
I będzie trzeba przełknąć pigułkę też gorzką.

Z taką zadumą idę dziś po przeznaczenie.
Co mi Stwórco szykujesz? Jakie me spełnienie...
To wezmę na swe barki i zrobię, jak zechcesz.
Nie ja tu decyduję... ty przecież królujesz.

Nie bierz niczego na swe barki bo On niczym Ci ich nie obciaza.
Jak Go kiedys poznasz, to zrozumiesz...

:empatyczna
Gdzie królestwo Twe,
tak od siebie, czego chcesz?
wyroków losu,czy pragnień spełnienia.