Siedzę na ławce w zimowym parku
I intensywnie myślę o lecie.
Jest też margines tego myślenia,
Wkrótce się o tym dowiecie.
Nogi drętwieją; minus piętnaście,
A ja słowika śpiew słyszę.
I jeszcze coś siedzi w głowie,
Zaraz to krótko opiszę.
Bo tak naprawdę jest mało ważne,
Nikogo to nie obchodzi,
Że po człowieka śpiącego w parku
Biała śmierć nocą przychodzi
--
Prawda zawsze leży pośrodku i jest naga
