Droid bojowy typu B2 znany też jako Super Droid Bojowy (SDB), to ulepszona wersja droida bojowego typu B1, zaprojektowany przez Unię Technokratyczną. W czasie trwania wojny klonów, był jedną z podstawowych jednostek, wchodzących w skład armii Separatystów. Konstruując modele B2, starano się wyeliminować zbytnią podatność na uszkodzenia, która była główną słabością modeli B1. Wyposażono go w niezwykle twardy pancerz, dzięki któremu był w stanie przetrwać pojedynczy strzał z blastera. Wzmocniono również jego konstrukcje, za sprawą czego, zyskał sporo na sile. Był nawet zdolny, bez problemu skręcić kark swojemu oponentowi, co zwykle czynił, gdy zbliżył się do niego na odpowiednią odległość. Trwałe i odporne zbroje B2 oraz ich wzmocnione stawy ograniczały jednak ich ruchliwość. Z tego powodu, droid był dosyć wolną jednostką. W dodatku, wiele modeli wykazało niską odporność na ciepło, w wyniku czego przy kontakcie z ogniem, wewnętrzne obwody szybko ulegały spaleniu. Był nieco inteligentniejszy od modeli B1, jednak nie posiadał jego umiejętności pilotażowych, ani możliwości skutecznego używania różnego rodzaju broni, że względu na brak odpowiedniej koordynacji ruchowej. Zamiast tego, zdecydowano się na wbudowanie w jego prawe przedramię, podwójnego działka laserowego. Z czasem zdecydowano się na ulepszenie jego uzbrojenia, instalując kolejne działko w lewej ręce. Było jednak traktowane przez droidy, jako to rezerwowe i używane tylko w nagłych wypadkach. Wyposażono go też w znacznie bardziej agresywne oprogramowanie, przez co często zdarzały się sytuacje, że zniszczył sojuszniczą jednostkę by wyeliminować swój cel. Po bitwie o Geonosis, zdecydowano się umożliwić im komunikowanie się że sobą i wyposażono w umiejętność posługiwania się Basiciem. Rzadko jednak korzystały z tej zdolności, a ich gramatyka była dość prosta. Wszystkie B2 podlegały bezpośrednio lub pośrednio rozkazom z centralnego komputera. Podobnie jak B1 miały zaprogramowany rozkaz "zniszcz wszystko, co się rusza" w razie braku sygnału z centralnego komputera. Tak samo jak swoi poprzednicy, posiadał w wersji podstawowej ograniczone oprogramowanie, nie pozwalające na bardziej skomplikowane plany strategiczne. Najczęściej wchodził w sam środek walki, po czym atakował dopóty, dopóki nie zostały zniszczone lub nie unicestwiły wszystkiego, co uważały za wrogów. Nieudana Inwazja na Naboo, ujawniła wyraźne braki skuteczności oraz sporą nieefektywność, produkowanych wówczas na szeroką skalę droidów B1. Na bazie zdobytych wtedy doświadczeń, Unii Technokratycznej udało się zaprojektować ulepszony model droida bojowego, pozbawionego większości wad swego poprzednika. O ich istnieniu wiedziała jedynie niewielka grupa osób, w tym najważniejszy przywódcy Separatystów, tacy jak hrabia Dooku. Pierwsze modele zostały przetestowane w 28 BBY, w trakcie konfliktu pomiędzy Federacją Handlową, a Wookieemi. Okazały się na tyle skuteczne, że Separatyści zdecydowali się na ich masową produkcję. W celu ukrycia tego procederu przed Republiką, droidy powstawały głównie w geonosjańskich fabrykach, na Zewnętrznych Rubieżach.[4] Pomimo swych zalet i łatwość produkcji, nie były one jednak produkowane, w tak intensywnym stopniu jak ich gorsi kuzyni. Po wybuchu wojen klonów, droidy B2 stały się jedną z najliczniejszych i najpowszechniej stosowanych jednostek, używanych przez Separatystów. Okazały się bowiem, niezwykle skuteczne przeciwko używanym przez Republikę żołnierzom-klonom. Brały udział w większości bitew, jakie rozgrywały się wtedy w galaktyce. Uczestniczyły min. w bitwie o Jabiim[5], Christophsis[6], Kashyyyk, Coruscant[7] i wielu innych. [edytuj] Losy powojenne Po zakończeniu wojen klonów oraz śmierci członków Rady Separatystów, wydano rozkaz dezaktywacji wszystkich droidów armii Konfederacji, w tym także droidom bojowym typu B2. Następnie nakazano je zezłomować i zakazano ich dalszej produkcji. Wielu modelom udało się jednak przetrwać zagładę i szybko znalazły nowych właścicieli, którymi były różne organizacje przestępcze oraz poważniejsi kryminaliści. Duża ich część, wzięła udział w rebelii Gizora Dellso, skierowanej przeciwko nowo powstałemu Imperium Galaktycznemu. Armia Dellso poniosła jednak porażkę w bitwie o Mustafar, w wyniku której śmierć poniósł ich przywódca, a wszystkie droidy zostały zniszczone.[8] Wiele jednostek, po ponad czterdziestu latach bezczynności, na powrót zostało wprowadzonych do czynnej służby przez Sojusz Galaktyczny i skierowane do walki z kosmicznymi najeźdźcami, w trakcie trwania wojny z Yuuzhan Vongami. To właśnie dzięki oddziałowi składającemu się z droidów B2, udało się odeprzeć atak na planetę Mantessa, za co potem otrzymały specjalne wyróżnienie, od samego prezydenta Sojuszu, Cala Omasa.