T-65 X-wing - myśliwiec przewagi przestrzennej wyprodukowany przez Incom Corporation. Konstrukcja Zgodnie z doktryną wojenną, która przedkłada jakość nad ilość, X-W jest bardzo dobrze wyposażony i uzbrojony. Ma wyjątkowo mocny i odporny pancerz, co stało się niemal tradycją w produktach Incoma, oraz oczywiście osłony. Duża odporność myśliwca w wielu przypadkach pozwoliła na bezpieczny powrót do bazy maszyny, którą pozornie można by już spisać na straty. W sytuacjach krytycznych, w przypadku awarii napędu głównego, dodatkowy generator energii zapewnia podtrzymanie zasilania systemów pokładowych myśliwca - przy czym może to dotyczyć nie tylko systemów podtrzymywania życia i radiokomunikacyjnych, ale nawet osłon czy uzbrojenia. Przewożona w gnieździe za kabiną pilota jednostka astronawigacyjna typu R2 służy za komputer astronawigacyjny, a także pomaga przy diagnostyce stanu maszyny i wszelkiego rodzaju naprawach, jakich może wymagać myśliwiec. Robot może też w ograniczony sposób sterować X-wingiem, a w przypadku zestrzelenia - jest katapultowany wraz z pilotem. Kilka razy zdarzyło się, że po ciężkim zranieniu czy utracie przytomności przez pilota, myśliwiec wrócił do bazy prowadzony przez robota astronawigacyjnego. W porównaniu z konkurencyjnymi maszynami, X-wing dysponuje niezłą zwrotnością, a prędkością przewyższa praktycznie wszystkie statki cywilne oraz większość wojskowych okrętów i myśliwców. Problemy może mieć z krążownikami typu Carrack oraz - oczywiście - z szybszymi spośród imperialnych maszyn typu TIE. Cztery działka laserowe umieszczone na końcach rozkładanych skrzydeł zapewniają X-owi sporą siłę i korzystną dystrybucję ognia. Przeciw cięższym celom przewidziano także użycie torped protonowych, odpalanych z dwóch wyrzutni umieszczonych w kadłubie maszyny pod kabiną pilota - każda wyrzutnia dysponuje zapasem trzech pocisków. X-wing wyposażony jest w hipernapęd, dzięki czemu nie jest zależny od przenoszących go okrętów i może wypełniać misje daleko na terytorium wroga, atakować z zaskoczenia i bezpiecznie uciekać w nadprzestrzeń po wykonaniu misji. Dzięki temu idealnie wpasowuje się w doktrynę wojenną Sojuszu Rebeliantów i szybko awansował do roli podstawowego myśliwca przewagi powietrznej i nie tylko. Wykorzystywany jest praktycznie wszędzie tam, gdzie potrzebna jest obecność myśliwca kosmicznego - czy chodzi o misje eskortowe, szturmowe, obronne, czy też rozpoznawcze. Dodatkowo X ma opinię 'łatwego w prowadzeniu' - po krótkim przeszkoleniu można się na niego przesiąść nie tylko z dowolnego innego myśliwca kosmicznego, ale i ze słynnego T-16 Skyhoppera. Charakterystyka Na X-ach latało wielu słynnych pilotów Rebelii, między innymi Luke Skywalker,Wedge Antilles, Keyan Farlander i Halley Kadorto. X-W najprawdopodobniej pobije też rekord swojego poprzednika - Łowcy Głów, dzięki licznym modyfikacjom i kolejnym wersjom pozostając w służbie dłużej, niż jakakolwiek inna maszyna myśliwska. Za czasów Rebelii najpopularniejszymi wersjami X-winga były T-65B (pierwsza długa seria) i T-65C A2 - pod względem osiągów w zasadzie identyczne. Wersja C powstała jako pierwszy owoc doświadczeń z eksploatacji maszyny - wyposażono ją przede wszystkim w ułatwiającą i przyspieszającą serwis techniczny modularną budowę niektórych systemów, jak również przekonstruowano nieco kadłub dla ułatwienia dostępu do najważniejszych systemów pokładowych. Ponadto na T-65C-A2 zainstalowano nowsze wyposażenie techniczne, w tym lepszy komputer celowniczy. W okresie bitwy o Yavin obie wymienione wersje X'a były w powszechnym użyciu w siłach Rebelii. Wielokrotnie spekulowano, dlaczego Imperium nie rozpoczęło produkcji własnego odpowiednika myśliwca typu X, mimo podnoszących się we Flocie głosów na ten temat. Powodem ku temu mogły być działania lobby SFS-KDY, fakt niechęci do przeznaczania funduszy na 'nowe zabawki' zamiast na rozbudowę floty TIE, Gwiezdnych Niszczycieli czy budowę Gwiazdy Śmierci, a także niechęć decydentów do zmiany strategii wykorzystania myśliwców kosmicznych w oderwaniu od przenoszących je okrętów-baz. Tak więc z reguły Imperium dysponowało w sytuacjach podbramkowych przewagą liczebną i prędkości, a Rebelia - zaskoczeniem i odpornością swoich myśliwców. Ostatecznie wszystko rozstrzygało się zazwyczaj na poziomie umiejętności pilotów.