łac. nazwa uncia uncia - pantera śnieżna - irbis razem z dużymi kotami zaliczana jest do rodziny Pantherinae, ale uważana jest za odrębny rodzaj uncia, szczególną cechą odróżniającą irbisy od inych panter jest to, że nie wydają one głośnych ryków, ich zew jest podobny do głosu pumy. Dzieje się tak dlatego, że ich struny głosowe nie są tak grube jak u pozostałych dużych kotów. Irbisy występują w górach i na płaskowyżach środkowej Azji: przede wszystkim w Tybecie i innych częściach południowo-zachodnich Chin , Himalajach od Bhutanu po Indie a także w Hindukuszu, Karakorum, Pamirze i Ałtajach.
Długość tułowia wraz z głową wynosi 75-130 cm, długość ogona 70-100cm, wysokość 50-65cm, ciężar 35-70 kg, rzadko przekracza 50 kg.
Długa gęsta sierść jest po stronie grzbietowej szarawa lub biało-kremowa, na brzuchu biała, cętki są pierścieniowate bądź rozetkowate. Nogi niezbyt wysokie, ogon długi równomiernie owłosiony.Nozdrza zewnętrzne (tzw. choany) jak i wewnętrzne są szerokie, co jest zapewne związane z koniecznością intensywnego przewietrzania płuc w rozrzedzonej atmosferze wysokogórskiej, zwłaszcza w czasie szybkiego ruchu.
Pokarmem irbisów są zazwyczaj różne zwierzęta kopytne - zależnie od okolicy; makury, koziorożce, takiny, serau, piżmowce, świstaki, kuraki i zwierzęta domowe.Pantery śnieżne zabijają jedną dużą ofiarę średnio raz na dwa tygodnie, wystarcza im to na 3-5 dni. Koty te użytkują nieduże terytoria ok.21 km2 na jednego osobnika.Terytoria poszczególnych osobników pokrywają się ze sobą. Spędzają przeważnie do 10 dni w jednej okolicy( w pobliżu upolowanej ofiary)następnie przemieszczają się do innego odległego miejsca swego terytorium. Prowadzą samotniczy tryb życia, jedynie młode pozostają z matką do 22 miesiąca zycia. Preferują bardzo trudno dostępne obszary pocięte stromymi zboczami, klifami i wąwozami. Szacuje się że na wolności zyje dziś około 6 tysięcy tych pięknych kotów. Średnia długośc zycia w niewoli to 18 lat.