Spraw, by ludzie Chwycili się za ręce I wypełnij ich serca prawdą Pogodziłeś się z tym Więc wypełnij przeznaczenie Wdziej swą zbroję Zniszczoną przez walki Złap swój miecz Porzucasz teraz światłość Przygotuj się Na spotkanie z władcami Ciemności Będą cię obserwować Więc bądź ostrożny, zachowuj się cicho i nasłuchuj Słyszysz ich szepty W koronach drzew Kręcisz się w kółko Lecz twoje oczy niczego nie dostrzegają Droga wije się wstęgami Prowadząc na manowce twoją ścieżkę Nie możesz rzucić klątwy Nie wzbudzając ich gnieu Uważaj na morza nienawiści i grzechu Albo wszyscy nasi ludzie zapomną wkrótce kim byliśmy Nasza jedyna nadzieja w tym, że zwyciężysz Zabij szatana, który nas zniewala - zabij! Jesteś strażnikiem siedmiu kluczy Które zamykają siedem mórz A Jasnowidzący powiedział nim oślepł Ukryj je przez demonami i ocal ludzkość Albo świat, w którym żyjemy wkrótce zostanie poddany Pod tron złego i opłacony złotem Lucyfera Możesz poczuć jak zimny pot Spływa po twoim karku A karły fałszu Rzucają ci błotem w plecy Kierowany zaklęciami Z rąk starego jasnowidza Cierpisz męczarnie Jakie jedynie stal może znieść Wytrwaj na swej drodze i podążaj za znakiem Wypełnij swą obietnicę i zrób, co zostało przepowiedziane Siedem mórz jest daleko stąd Położone w dolinie piaszczystej, gorącej i chwiejnej Jesteś strażnikiem siedmiu kluczy Które zamykają siedem mórz A Jasnowidzący powiedział nim oślepł Ukryj je przez demonami i ocal ludzkość Albo świat, w którym żyjemy wkrótce zostanie poddany Pod tron złego i opłacony złotem Lucyfera Rzuć pierwszy klucz do morza nienawiści Rzuć drugi klucz do morza strachu Rzuć trzeci klucz do morza bezsensu I spraw by ludzie chwycili się za ręce Czwarty klucz powinien się znaleźć w morzy zachłanności A piąty w morzu głupoty Zaraza, zaraza, zaraza, mój przyjacielu Cały świat jest w rękach diabła Zaraza, zaraza, zaraza, mój przyjacielu Rzuć klucz, albo zginiesz Na pagórku, u brzegu ostatniego morza Siedzi on przyciągając twój wzrok I swym wysokim żaelaznym głosem wywołującym mdłosci Z rozkosza bawi się twoim kosztem "Człowieku, kim sądzisz, że jesteś? Głupim włóczęgą z siedmioma gwiazdami Nie rzucaj klucza, albo zobaczysz Wymiary tak okrutne, jak to tylko możliwe" Nie pozwól, by wyssał z ciebie moc Rzuć klucz...! Trzęsienie ziemi, tryskają ognie, rozstępuje się grunt Szatan krzyczy i pochłania go ziemia! Jesteś strażnikiem siedmiu kluczy Zamknąłeś siedem mórz I Jasnowidzący może w końcu odpoczywać w pokoju Nie ma już demonów i ich zarazy I wy, ludzie, żyjcie godnie, znów jesteście wolni Tak, tyran nie żyje, odszedł, poniósł klęskę Przywróciłeś nasze dusze światłości