Tekst: Na rogu Ludnej i Czerniakowskiej Straszna tragedia się stała: Syn rąbnął ojca siekierą w móżdżek I wtedy krew się polała. Brata powiesił jak ten kapelusz, Matkę udusił rękami, Babkę, co była w każdej potrzebie, Strasznie ją skopał nogami. Cioci, co była w poważnym stanie, Kozaka tańczył na brzuchu. Zobaczył to dziadziuś, ojciec tatusia, Chciał się odegrać za syna, Złapał za nogę, wyrżnął o ścianę. Taki był los tego syna. Wleciał na górę dozorca domu, Strasznym zwabionym tym krzykiem, Wtedy go dziadziuś szturchnął po krzyżu I lu go dwa razy bykiem! Leciał cieciuchna sobie przez okno Niczym ten ptaszek z tej klatki, A to, co z niego tam pozostało, To trochę mięsa i gnatki. Przyszła policja, protokół spisała- O rany, co tam się działo! A na ulicy, schodach, piwnicy Tysiące trupów leżało. Przyszli kanarki, zabrali zbira I przywiązali do słupa- Hukła armata, omskło się ciało. Rodzinie wydali trupa.