"O Kubie wiedziałam tylko tyle że ludzie jeździli tam starymi Amerykańskimi samochodami i że Ché Guevara remisował z Bobem Marleyem w kategorii popularności plakatów w pokojach w akademikach. Ale potem moja przyjaciółka Erin zaprosiła mnie na dwutygodniową wycieczkę do Hawany. Pierwsza rzecz, jaką tam zauważyłam, była ciemność panująca w nocy na ulicach. Nie świeciły się żadne uliczne lampy ani światła na gankach i w pokojach. Było ciemno jak smoła, ale praktycznie wszędzie z otwartych drzwi wylewała się delikatna poświata telewizorów. To światło mnie urzekło. Przez następne dwa tygodnie krążyłam po mieście wślizgując się i wyślizgując z pokojów obcych ludzi. Za każdym razem, gdy napotykałam otwarte drzwi i działający telewizor, pytałam czy mogę zrobić zdjęcie. Odpowiedź zawsze brzmiała "tak". Nikt nie uznał tej prośby za dziwną, często częstowano mnie nawet kubańską kawą albo rumem. ________________________________ "All I knew about Cuba was that people drove old American cars and that Ché Guevara was tied with Bob Marley as most popular poster in dorm rooms. Then my friend Erin invited me on a 2-week trip to Havana. The first thing I noticed in Havana was that the city was dark at night. There were no streetlights, porch lights or living-room lamps. It was pitch black except for the faint colorful glow spilling out of open doors everywhere, and it came from the TVs. The light captivated me. For the next two weeks I wandered around, slipping in and out of strangers’ living rooms. Each time I came across an open door and a working TV set, I would ask if I could take a picture. The answer was always yes. Nobody seemed to think it was an odd request and it was usually accompanied by a Cuban coffee or rum.