Wikipedia:
"Alice Cooper (właściwie Vincent Damon Furnier, ur. 4 lutego 1948) - amerykański muzyk rockowy.
Sławę zdobył pod koniec lat 60. Estetyce rockowej lat 60. przeciwstawił makabryczny show sceniczny i prowokacyjne teksty pełne przemocy, śmierci i seksualnych aberracji. Z tej racji uważany jest za jednego z twórców shock-rocka. Podczas jego koncertów na scenie pojawiały się takie rekwizyty jak gilotyna, szafot, krzesło elektryczne, a sam Cooper występował w przerażającym makijażu. Największe hity tego okresu to School's Out, No More Mr. Nice Guy i I'm Eighteen.

W 1974 roku Alice Cooper rozstał się ze swoim zespołem towarzyszącym, który w jego odczuciu ograniczał jego sceniczną inwencję, by w 1975 stworzyć swój największy sceniczny show Welcome to my Nightmare, promujący concept album pod tym samym tytułem. W 1978 poddał się leczeniu z choroby alkoholowej. Swoje doświadczenia związane z wychodzeniem z alkoholizmu opisał na płycie From the Inside. Na poczatku lat osiemdziesiątych wyraźnie zmienił sceniczny wizerunek, czerpiąc z estetyki punkowej, jednak jego kariera w tym okresie załamała się.

W drugiej połowie lat osiemdziesiątych próbował powrócić z repertuarem heavymetalowym. Prawdziwy wielki powrót Coopera nastąpił w roku 1989 kiedy ukazała się płyta Trash wyprodukowana we współpracy z twórcą największych hitów Bon Jovi i autorem comebacku Aerosmith, Desmodem Childem. Z tego albumu pochodzi największy hit Coopera od lat 70. "Poison".

Alice Cooper jest bohaterem komiksu Neila Gaimana "Ostatnie kuszenie". Ponadto wykonał piosenkę "King's Herod Song" z musicalu "Jesus Christ Superstar" na Londyńskim albumie z 1996 roku."

"Gatunek: hard rock, glam rock, garage rock, heavy metal, pop rock, shock rock"