Wczesny symulator lotu

Symulatory lotu nie zaczęły się wraz z erą komputerów. W rzeczywistości pierwszy został zbudowany z drewnianej beczki w 1910 roku. Najpopularniejszym wczesnym symulatorem lotu był Link Flight Trainer, zbudowany w Binghamton na początku 1929 roku. Link Flight Trainer, zbudowany przez Edwina A. Linka, był cudem inżynierii. Link używał elektrycznie napędzanego pneumatycznego systemu ruchu, aby realistycznie symulować ruchy w locie. Napędzany był przez nadmuchiwane skórzane mieszki i silnik próżniowy, który kontrolował nachylenie (nos w górę lub w dół), przechylenie (skrzydło w górę lub w dół) i odchylenie (nos w lewo lub w prawo). Pierwszy Link Flight Trainer został ukończony w 1929 roku, a Link otrzymał swój patent w 1931 roku. Początkowo sprzedawano go jedynie do parków rozrywki. Jednak popyt wzrósł w 1934 roku po tym, jak sześciu pilotów U.S. Army Air Corp zginęło w ciągu jednego tygodnia. Army Air Corp zakupiła sześć trenażerów, a początkująca firma Link Aeronautical Corp. rozwinęła się, otrzymując zamówienia z tak odległych krajów jak Japonia i Związek Radziecki. Link nieustannie udoskonalał swoją maszynę, dodając do niej instrumenty, takie jak wskaźnik prędkości lotu, wysokościomierz i sztuczny horyzont, a także tworząc różne symulatory dla różnych samolotów. Kiedy wybuchła II wojna światowa, trenażery Link udowodniły swoją wartość, gdyż ponad 10 000 trenażerów zostało wykorzystanych do wyszkolenia 500 000 alianckich pilotów. Raport przedstawiony po wojnie Kongresowi przypisał trenażerowi Link uratowanie 130 milionów dolarów i co najmniej 524 istnień ludzkich. Edward Link zmarł w 1981 roku. Na świecie pozostało tylko kilka sprawnych Link Trainerów. Zwykle te urządzenia są dostępna dla publiczności tylko podczas specjalnych wydarzeń, ale Tom Scott wybrał się do Muzeum Nauki i Techniki, które udostępniło trenażer na potrzeby filmu.