Adam Mickiewicz - PATO EMIGRACJA (przeróbka od Facecje.pl)

Tak by to wyglądało, gdyby ten rap powstał w latach 30. XIX wieku w Paryżu. Adam Mickiewicz Pato Emigracja Mój ziomo w Filomatach grzał tabakę pierwszego września Po pierwszej szczypcie nie miał hajsu na drugą i przestał ze wstydu nam mówił, że to alergia Mój ziomo miał marzenia, które chciał spełniać Marzył o Polsce, a śledczym ściemniał, że mu chodzi o Wietnam Wilno - Sybir piechotą, Wilno - Sybir w łańcuchach i więzach Mój ziomo z mym ziomem zdobyli Arsenał Mój ziomo nic nie wygrał, mój ziomo w chuj przegrał Mój ziomo z mym ziomem biegali w listopadzie po Łazienkach Zrobili Powstanie, jeden w nim zginął, drugi po nim wyjechał Mój ziomo miał wyrok, mój ziomo miał celę Mój ziomo miał jeden cel i to Polska była jego celem Mój ziomo chciał cara i Rosję zgnieść w rękach nie pykło, bo była tak wielka, że dużo prędzej by kopnął w kalendarz [i kopnął w kalendarz] Mojego zioma powiesili w Sylwestra A ja ciągle pamiętam jak jego szabelka błyszczała w słońcu o 8:20 Nie mamy ojczyzny, choć nasza jest racja Mamy tylko Paryż, a to dekoracja My to Pato Emigracja My to! My to! Pato Emigracja (My to!) Pato Emigracja (My to!) Pato Emigracja Mój ziomo w przytułku, mój ziomo na bruku [paryskim] Mój ziomo by jeszcze narobił tu huku ale mu weszły suchoty i serce stop stuku-puku Mój ziomo polonez, mój ziomo mazurek Mój ziomo by wolał jeść mazurek niż pleść w pięciolinię nut sznurek Mojego zioma chudego gryzie po nogach chudych jeszcze chudszy szczurek Mój wieszczo Krasiński, mój leszczo Słowacki, ziom Norwid, ziom Chopin, mój mistrzo Towiański To klimat był jednak za mocno chłopacki [wstyd] Łzy czyste rzęsiste się leją gdy kminię, że były tam z nami też przecież ziomkinie Maryla, Celina, Ksawera, Delfina Sorewicz dziewczyny, już mi zrzedła mina Zacząłem robić te strofy, bo miałem już dość głodu i zimna A nigdy nie chciałem być głodny, i zawsze chciałem wolnego Wilna Zacząłem robić te strofy, bo miałem już dość głodu i zimna I zawsze chciałem wolnej Polski, wystarczy wolna, nie musi być silna I pierdolę cara i cesarzową za to, że bagietka to moja kolacja I pierdolę carycę i cesarza za to, że nie mamy ojczyzny, choć nasza jest racja My to Pato Emigracja