Jacuś wierszokleta

Walka picie chędożenie zahuczała mądra sowa gdy spytały ją walenie czym się trudni stara wdowa wdowa której syn jedyny wziąwszy wiadro kurzych łez szukać w lesie wszczął blondyny co ją ugryzł w nogę giez ta kobieta, ta nieboga po odejściu swego syna przygarnęła pół-buldoga z matki pudla, kuternoga z psem tym biznes otworzyła strzegąc pól i broniąc miedz konkurencję rozłożyła interesu musi strzec

Mam wieczny burdel według nich I w głowie tupot mew W marzeniach mediolanu blichtr I wszystko jak w piach krew Pomóżcie mi odnaleźć treść W butelce zakręconej Taką, co można w wiersz ten wpleść I nie być astronomem Nie astronomem, nie astrologiem Lecz robić coś z przyszłością Ja pragnę ludziom nieść chędogie Kawałki schabu z kością

aaa kotki dwaaa jeden pije drugi gra aay kotki trzy dwa kichają, trzeci rży aa kręć, kotków pięć lit, sód, itr, potas i rtęć aai, kotków pi trzy czternaście razy drzwi

wyprana w perwolu wyprana w persilu wyprana też w innych nie wiadomo ilu wyprana czesana ubrana w kubraczek za chwilę się zrzyga i powie że kłaczek

kot, który chce zostać człowiekiem napisał ostatnio w gazecie że liter za mało, podkreślił igrekiem "a dźwięku tak dużo jest przecież" zebrała się zatem komisja trójstronna uczeni, kot oraz żołnierze i jęli wymyślać litery, by gawiedź postronna swych dźwięków zapisać w grypserze siedzieli dumali myśleli do świtu lecz nic im nie przyszło do głowy aż w końcu lektura sumeryjskich mitów przyniosła im znaczek ten nowy literka to była nad wyraz powabna i gładka i śliczna i skromna lecz kot, co człowiekiem, piżama jedwabna chciał być, umarł, a myśl pozostała bezdomna

Ksiądz mówi jak zagłosować W wyborach na miss Limanowej Gdzie mogą niestety startować W podeszłym wieku panowie

Owacjom nie było początku Gdy w ramach wiosennych porządków Pawiany zrzuciłem ze ściany I ustawiłem je w rządku

Kolekta przyszłej niedzieli świąteczna Krzyknęła radośnie Iwona W lewej jej dłoni broń obosieczna W prawej jej były mąż kona O powiedz Iwono ma droga Jak tylko obmyjesz się z krwi Cóż u twej kostki ostroga W nocy w łóżeczku swym śni Oj nie śni już nic mój kochany Bo sen to domena złych dusz Gdzieś tam nasi biją indiany A my tu kradniemy co rusz

partnerów chowała jednego po drugim pod drzewem, w garażu czy w szafie ta wierna marianna, podmorskiej żeglugi kapitan, zeznała ku rzeszy utrapień jednego siekierką drugiego cyjankiem innego zaś nożem kuchennym pewnego biedaczka zmieściła pod garnkiem gdy zapaść chciał w sen drogocenny gdy przyszła pod sąd, złożyła zeznania sędziego też chciała pochować lecz kat przyszedł szybciej, toporkiem się kłaniał a ku jej pamięci wzniósł toast

W Tramwajach Śląskich swego czasu były kolędowe zapowiedzi przystanków. Postanowiłem sprawdzić jak by wyglądały takie w stylu Kochanowskiego. Gościu, wsiądź do tramwaju a odpoczni sobie, dowiezie Cię on do celu, przyrzekam ja Tobie. Choć się godzinę spóźni, a kibiców rozróby, twej cierpliwości zadadzą niezliczone próby. Od Placu Sikorskiego, gdzie wsiadać masz w zwyczaju, aż do Pętli w Szopienicach, gdzie niczym u bram raju, u kresu wędrówki swej wysiądziesz. I szukać Twej zguby nie będą, ni pies, ni konduktor gruby. Ich tu nie uświadczysz. Tu tylko siedzenia Trzy są, a dostać ich marna nadzieja Lecz Ty, towarzyszu, silny oraz młody Twej panny w Szopienicach ucałujesz jagody Wytrwasz na stojąco A nagrodą Ci będzie Że ta babcia z którą jedziesz po Tobie wysiędzie.