Wathgurthowe rozważania o niczym.

Nie jestem wielkim fanem łażenia po górach. Ale, że lubię wyzwania, zwłaszcza takie malutkie, na moją miarę, to dałem się namówić. Kilka fotek z wycieczki na Gaustatoppen, górki, z której przy dobrej widoczności widać podobno 1/3 Norwegii.
Górka ma 1883m n. p. m. Dolina u jej podnóża znajduje się na wysokości 200 m n. p. m. Parking, z którego startowaliśmy - 1200 m n. p. m. Na tej wysokośći nie ma już wszędobylskich w Norwegii, zasłaniających widok lasów :) Nie ma co się rozpisywać, fotki: Szczyt ukryty w chmurach, widok z parkingu: Początek ścieżki, jeszcze łagodnie i bez kamieni: Im wyżej tym ciekawsze widoki: Tu już szczyt widać. Mimo to, jeszcze kawał drogi do wejścia. Ostatni dzień czerwca: Widoki coraz lepsze: Wreszcie, po dwóch i pół godzinie włażenia (bez przerw było by pewnie półtora) szczyt. Jak się okazało, warstwa chmur zaczęła się kilkanaście metrów przed szczytem i zepsuła widok z góry. No i na dół, tym razem tylko półtorej godziny. Kocham Cię, grawitacjo! W sumie, o ile samo wejście było fajne, o tyle fotki to nic szczególnego. Góra, jakich wiele na całym świecie. Największym utrudnieniem była droga, składająca się z ostrych skał, wymagała stałego patrzenia, gdzie stawia się nogę, bo powierzchnie rzadko bywały poziome. Niestety, zabrakło mi baterii w telefonie (a aparat został w Polsce) na zdjęcia doliny, w którą po wycieczce zjechaliśmy. Jest to bardzo malownicza dolina, o bardzo stromych ścianach. Dołem płynie rzeka, do której wpadają piękne wodospady spływające ze ścian doliny. Na dnie doliny leży miasteczko Rjukan - nieduża, post-przemysłowa mieścina. Na obrzeżach miasta jest między innymi fabryka - muzeum. W czasie drugiej wojny światowej Niemcy produkowali tam ciężką wodę. A norwescy partyzanci sabotowali tą produkcję, by powstrzymać hitlerowców przed stworzeniem broni nuklearnej. W pobliżu jest też jezioro. Na jeziorze tym partyzanci zatopili prom, który wiózł zapas ciężkiej wody. Woda ta leży sobie teraz spokojnie na dnie tego najgłębszego jeziora w Norwegii. Wydarzenia te stały się podstawą filmu "Bohaterowie Telemarku". Fabryka była zamknięta, gdy tam przybyliśmy. Z zewnątrz największe wrażenie robiły wielki rury biegnące kilkaset metrów w dół zbocza góry do fabryki. To zamknięty w nich wodospad napędzał turbiny zasilające fabrykę i znaczną część okolicy. Na koniec jeszcze zdjęcie zrobione dzień wcześniej w zupełnie innym miejscu - zrobione o godzinie 23.30, telefonem, z ręki, z w miarę normalnym czasem naświetlania (nie wiem jakim, robiłem w trybie auto, zresztą nie wiem, czy telefon ma jakiś inny tryb) Jak spać, panie królu, jak spać? Pozdrwiam