Anegdoty o malarzach XLV

***

Dwaj artyści malarze rozmawiają o Tadeuszu Styce kandydującym do nagrody.
- Jak myślisz, czy on dostanie nagrodę?
- Nie wiem. Ale wszystkich ma za sobą. Przeciwko sobie ma tylko swoje dzieło...


Józef Szajna (1922)
Dyrektor Teatru Klasycznego. Malarz, scenograf, reżyser.

Szajna projektował w warszawskim Teatrze Dramatycznym scenografię. Jednym z jej elementów był piękny, taszystowski horyzont. Podczas próby świateł Szajna długo się zastanawiał, przekrzywiał głowę, mrużył oczy i nie mógł się zdecydować na kolor reflektora.
- Panie Józiu – zwrócił się do głównego elektryka. – Panie Jóżiu, gdyby można było brzeg tego horyzontu trochę ocieplić, pomyślmy, może ździebełko ugru. Jak pan sądzi?
- Już się robi – odrzekł Józio i odwracając się w stronę nastawni zawołał:
- Kaziu, daj na czwórkę czerwoną!


Jan MarcinSzancer (1902 – 1973)
Malarz, scenograf, ilustrator książek dla dzieci.

Pewnego razu przed siedzącym w operze Szancerem, jakaś dama bez przerwy nuciła śpiewane na scenie arie.
Szancer nachylił się do niej i szepnął:
- Ach, jaki pani ma śliczny głosik...
- Och, taki sobie – odpowiedziała skromnie dama.
- Nie? To stul pani pysk, do jasnej cholery! – warknął rozwścieczony artysta.


Sławomir Szpakowski (1908)
Grafik, karykaturzysta.

Pewien ziemianin obejrzawszy swój portret zawołał oburzony:
- Płacę za portret cztery tysiące, a pan namalował mnie nagiego!
- Jeżeli pan sobie życzy być ubranym – z godnością oświadczył Szpakowski – to będzie kosztowało pięćset złotych drożej... według krawieckich cen...


W poprzednich odcinkach...