Anegdoty o malarzach XXIII

Kramsztyk, znakomity portrecista, przez dłuższy czas nie mógł uchwycić podobieństwa Jana Lechonia, którego akurat malował.
Zniechęcony już zamierzał porzucić pracę, ale Lechoń zachęcał go gorąco, aby jednak portret skończył.
Kiedy już, już wydawało się, że artysta osiągnie dobry rezultat, Lechoń nagle wyjechał za granicę i portret pozostał z nieuchwyconym podobieństwem.
Mimo to Kramsztyk portret sprzedał, ale od tego czasu postanowił najpierw chwytać podobieństwo, a dopiero potem zabierać się do malowania.


Konrad Krzyżanowski (1872 – 1922)
Profesor ASP w Warszawie. Malarz – pejzaże, portrety, witraże.

Krzyżanowski namalował pewnego razu portret ministra finansów. Kiedy pokazywał obraz znajomemu, ktoś zwrócił uwagę, że poza ministra jest nienaturalna.
- Dlaczego? – zapytał artysta.
- Bo pański model trzyma rękę we własnej kieszeni.

***

Pewna pani zapytała podczas pozowania, czy jej portret robi dobre postępy.
- Tak - odpowiedział malujący ją Krzyżanowski. – Pani zaczyna już być podobna do portretu...


Tadeusz Kulisiewicz (1899 – 1988)
Profesor ASP w Warszawie. Członek „Rytmu”, grafik.

Kiedy Kulisiewicz jechał pewnego dnia trolejbusem na plac Unii Lubelskiej, rozdarł sobie o jakąś wystającą śrubkę nowe flanelowe spodnie. I to akurat na kolanie.
Zaniósł więc rozdarte spodnie do cerowni, a po kilku dniach odebrał zacerowane. I to zacerowane bardzo dobrze. Każdy, kto popatrzył na jego spodnie, mówił:
- Świetnie zacerowane. Wcale nie widać.


W poprzednich odcinkach...