Historia jednego zdjęcia – hibakusha z Nagasaki

Bomba eksplodowała w odległości 1,8 km od niego i nastolatek doznał bardzo poważnych oparzeń. Sumiteru spędził w szpitalu w Omura Navy Hospital kolejne 3,5 roku. Przez dłuższy czas był przykuty do łóżka, leżąc na brzuchu. Skutkowało to poważnymi odleżynami na klatce piersiowej. Ból był tak potworny, że błagał pielęgniarki i lekarzy, aby go dobili.

Słynne zdjęcie wykonał sierżant piechoty morskiej Joe O'Donnell, który przybył do Nagasaki wkrótce po eksplozji. Spotkawszy Taniguchiego, wspominał:

Od tego zapachu zrobiło mi się niedobrze, a serce bolało mnie z powodu jego cierpienia, zwłaszcza że był taki młody. Wtedy zdecydowałem, że nie będę już fotografował poparzonych ofiar, chyba że dostanę wyraźny rozkaz.

Do 1970 roku nikt nie wiedział o tej fotografii. Przechowywano ją w Archiwach Narodowych Stanów Zjednoczonych do czasu publikacji w japońskiej gazecie Asahi Shimbun i wyemitowania w telewizji. W tym czasie Taniguchi był już aktywistą w walce o rozbrojenie nuklearne. Kiedy przyszła do niego ekipa brytyjskiej telewizji, zrobił coś, czego nigdy wcześniej nie robił publicznie – zdjął koszulę, pokazując ślady po poparzeniu.

Sumiteru Taniguchi przewodził jednemu z ruchów hibakusha – ocalałych z bombardowań atomowych. W latach powojennych hibakusha spotkali się z dyskryminacją. Nie byli zatrudniani. Unikano z nimi randek i małżeństw ze względu na ryzyko posiadania niepełnosprawnych dzieci. Aż do śmierci Taniguchi pojawiał się publicznie, kontaktował się ze studentami i brał udział w wiecach. Zawsze zabierał to samo zdjęcie na swoje przemówienia.