Zatrzymane w kadrze – Wielka fanka Adolfa, która skończyła z kulą w głowie

#1. Żołnierz 1. Polskiej Dywizji Pancernej z holenderską dziewczyną na swoim motocyklu BSA M20 podczas wyzwalania Bredy, Holandia, październik 1944 roku.

7 października 1944 roku generał Stanisław Maczek dowodzący 1 Dywizją Pancerną otrzymał rozkaz zajęcia Bredy – największego miasta Brabancji Północnej, a przy tym ważnego węzła transportu drogowego, kolejowego i rzecznego. Dzień później polscy żołnierze pojawili się na przedpolach Bredy, wypierając przeciwnika z okolicznych wsi. Niemcy byli przygotowani na odparcie ataku od zachodu, zgodnie z kierunkiem ofensywy alianckiej. Polacy jednak obeszli Bredę łukiem od północy, wykonali zwrot o 90 stopni, po czym zaatakowali miasto od wschodu, osiągając pełny efekt zaskoczenia.
W tym samym czasie 3 Brygada Strzelców atakowała Niemców od południowego zachodu, tym samym Polacy wzięli przeciwnika w kleszcze. Niemcy, obawiając się okrążenia, wycofali się z miasta. Dlatego, pomimo że Breda była obsadzona aż przez trzy niemieckie dywizje: 256., 711. i 719., miasto uniknęło krwawych walk. Polacy atakowali bez przygotowania artyleryjskiego, aby uniknąć strat wśród ludności cywilnej oraz w zabytkowej zabudowie miasta. 30 października 1944 roku 1 Dywizja Pancerna defilowała przez Bredę, witana entuzjastycznie przez miejscowych Holendrów.
Każdy polski żołnierz, który uczestniczył w wyzwoleniu miasta, otrzymał Honorowe Obywatelstwo Bredy. Na polskim cmentarzu wojennym w Bredzie pochowano 162 Polaków poległych w kampanii holenderskiej, a w 1994 roku dołączył do nich dowódca, generał Stanisław Maczek.
Ze względu na spodziewane represje w komunistycznej Polsce, żołnierze Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie nie mogli powracać do kraju. Po wojnie wielu wyzwolicieli Bredy zdecydowało się osiedlić w tym mieście.

#2. Ian McKellen i Tim Curry jako Antonio Salieri i Wolfgang Amadeusz Mozart w broadwayowskiej produkcji „Amadeusz”, 1980 rok.

#3. Ramalho Eanes, kandydat na prezydenta Portugalii, wspina się na dach swojego samochodu po ostrzelaniu go w Évorze, 17 czerwca 1976 roku.

27 czerwca 1976 roku António dos Santos Ramalho Eanes wystartował w pierwszych po przemianach politycznych powszechnych wyborach prezydenckich. Zwyciężył wówczas w pierwszej turze z wynikiem 61,6% głosów jako wspólny kandydat ówcześnie najważniejszych ugrupowań politycznych: Partii Socjalistycznej i Partii Socjaldemokratycznej.
Po objęciu urzędu prezydenta został przewodniczącym Rady Rewolucyjnej (był jej członkiem od listopada 1975) i szefem sztabu generalnego portugalskich sił zbrojnych.
W wyborach z 7 grudnia 1980 roku z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, wygrywając w pierwszej turze głosowania z wynikiem 54,4% głosów.

#4. Generał Arthur „Bomber” Harris studiuje zdjęcia lotnicze z rozpoznania terytorium wroga ze swojej kwatery głównej w High Wycombe, luty 1944 roku.

Arthur Harris był brytyjskim marszałkiem Royal Air Force, propagatorem i realizatorem strategii ciężkich nalotów dywanowych na III Rzeszę. W latach 1942–1945 był dowódcą alianckiej floty bombowców w Europie. Odpowiedzialny był za organizowanie nalotów również na cele cywilne m.in. na Drezno w lutym 1944 roku, gdzie zginęło około 23-25 tysięcy mieszkańców miasta. Przez prasę nazywany Bomber Harris (Bombowiec Harris), a w RAF Butcher Harris (Rzeźnik Harris).

#5. Lwów, ostatni rektor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, Roman Longchamps De Berier, z dwoma synami, lata 20. lub 30. XX wieku.

Roman Longchamps de Bérier w 1920 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym prawa cywilnego na Wydziale Prawa i Umiejętności Politycznych Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Dwa lata później uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Na przełomie czerwca/lipca 1939 został wybrany rektorem na lata 1939–1941. Stanowisko to piastował niezwykle krótko, od 1 września 1939 do 18 października 1939 roku, kiedy to został odwołany przez władze radzieckie, a jego miejsce zajął Ukrainiec Mychajło Marczenko.
W styczniu 1940 roku został zwolniony z pracy na uniwersytecie wraz z większością polskich profesorów i młodszych pracowników naukowych Wydziału Prawa.
Kilka dni po wkroczeniu do Lwowa wojsk niemieckich, w nocy z 3 na 4 lipca 1941, został wraz z trzema dorosłymi synami aresztowany przez hitlerowców. Tej samej nocy, po brutalnym przesłuchaniu w bursie Abrahamowiczów, został zamordowany przez Niemców na Wzgórzach Wuleckich we Lwowie wraz z trzema synami: Bronisławem i Zygmuntem, absolwentami Politechniki Lwowskiej, oraz Kazimierzem, absolwentem liceum. Z masakry ocalała żona Aniela oraz najmłodszy, 13-letni syn Jan.

#6. Otwarcie i inauguracja wieży Eiffla podczas Światowych Targów w Paryżu w 1889 roku.

#7. Amerykański sekretarz stanu Colin Powell trzymający model fiolki z wąglikiem podczas prezentacji przed Radą Bezpieczeństwa ONZ, 5 lutego 2003 roku.

#8. Zdjęcie ze studia animacji – Walt Disney podczas produkcji „Stu jeden dalmatyńczyków”, koniec lat 50. XX wieku.

#9. Zdjęcie wraku statku SS Edmund Fitzgerald zrobione podczas nurkowania w celu wydobycia dzwonu okrętowego, 1995 rok.

SS Edmund Fitzgerald był amerykańskim jeziorowcem, który zatonął w niejasnych okolicznościach 10 listopada 1975 roku na Jeziorze Górnym w kompleksie pięciu Wielkich Jezior Ameryki Północnej. Jeziorowiec zatonął wraz z całą załogą liczącą 29 osób. Wrak został odkryty przez samolot marynarki wojennej wyposażony w aparaturę umożliwiającą wykrycie anomalii magnetycznych już cztery dni później.
W 1994 roku nurek Fred Shannon zorganizował wyprawę do wraku, podczas której udało się wykonać setki zdjęć i zarejestrować 42 godziny materiału wideo. Dokonał również najdłuższego nurkowania do wraku, które trwało 211 minut. Podczas przebywania pod wodą Shannon i grupa towarzyszących mu nurków odkryli ciało członka załogi, leżące w okolicach części dziobowej, ubranego w kapok.
W 1995 roku zorganizowano ekspedycję mającą na celu wydobycie dzwonu z pokładu jednostki. Dzwon okrętowy po wydobyciu pełni rolę pomnika.

#10. Zdjęcie szkockiego miasta Edynburg wykonane z samolotu przez Alfreda G. Buckhama w latach 20. XX wieku.

#11. Adolf Hitler na spotkaniu z brytyjską arystokratką Unity Mitford w Ogrodzie Angielskim w Monachium, około 1937 roku.

Unity Valkyrie Mitford pochodziła z arystokratycznej rodziny spokrewnionej z Winstonem Churchillem.
W 1932 roku, wkrótce po powstaniu Brytyjskiej Unii Faszystów, jej założyciel, Oswald Mosley, poznał na przyjęciu starszą siostrę Unity, Dianę, którą wkrótce poślubił. Sama Unity zaangażowała się w ruch faszystowski. W 1931 roku doszło do jej pierwszego spotkania z Adolfem Hitlerem. Wkrótce po zwycięstwie Hitlera w Niemczech, Unity wyjechała do tego kraju, gdzie brała udział w tzw. Zjeździe Zwycięstwa NSDAP.
Rodzina Unity była do tego stopnia zafascynowana nazizmem, że to właśnie za ich pośrednictwem Hitler szukał kontaktów z warstwami przywódczymi Wielkiej Brytanii, w tym Winstonem Churchillem.
Unity Mitford zaczęła się pojawiać na nazistowskich pochodach i manifestacjach. Po napisanym przez nią liście otwartym, w którym straszyła wizją żydowskiego zagrożenia i podnosiła hasło Anglii dla Anglików, została powszechnie potępiona. W okresie jej przebywania w otoczeniu Hitlera pojawiały się także niezweryfikowane pogłoski o tym, jakoby była kochanką dyktatora.
W połowie 1939 roku, w związku ze zbliżającą się wojną, zarówno jej rodzina, jak i Hitler naciskali na jej wyjazd do Wielkiej Brytanii. Gdy 3 września doszło do wypowiedzenia wojny Niemcom przez Wielką Brytanię, próbowała strzałem z pistoletu popełnić samobójstwo. Nie zginęła jednak, choć pocisk utkwił w jej mózgu.
Zmarła w 1948 roku w szkockim mieście Oban na ostre zapalenie opon mózgowych spowodowane przez nagłe zakażenie wywołane przez pozostały w mózgu pocisk.

#12. Tak wyglądał Berlin pod koniec II wojny światowej, zdjęcie z początku 1946 roku.

#13. Buldog w hełmie pilnujący swojej rodziny przed blokiem mieszkalnym podczas Blitzu 15 października 1940 roku.

#14. Monica Bellucci, 1996 rok.

#15. Jarocin, 1987 rok.

W poprzednim odcinku