Szukaj Pokaż menu
Witaj nieznajomy(a) zaloguj się lub dołącz do nas
…BO POWAGA ZABIJA POWOLI

Zatrzymane w kadrze – Zdjęcie na miarę Pulitzera

46 907  
458   34  
Dzisiaj zaprosimy was na bal mody, opowiemy wam o tragicznym losie Janet Johnson oraz wybierzemy się na koncert Claptona...

#1. Kabina kontroli ruchu drogowego, Czerniowce, Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka, lata 70. XX wieku. Kabiny zdemontowano, a kontrolerów pozbawiono pracy, gdy w ZSRR pojawiły się zautomatyzowany system sterowania ruchem drogowym.

Kliknij i zobacz więcej!

#2. Benito Mussolini rozebrał się do pasa i pomagał zbierać zboże podczas fotograficznej sesji propagandowej na Polach Pontyjskich we Włoszech, 1938 rok.

Kliknij i zobacz więcej!

#3. Uczestniczki konkursu piękności Halloween Slick Chick, Kalifornia, USA, 1947 rok.

Kliknij i zobacz więcej!

#4. Członkowie Kings African Rifles pozują ze zdobytą japońską flagą, Birma, 1945 rok.

Kliknij i zobacz więcej!

Band of the King's African Rifles byli brytyjską jednostką muzyczną armii w Protektoracie Afryki Wschodniej (znanym również jako Brytyjska Afryka Wschodnia), dopóki większość jej regionów i kolonii nie uzyskała niepodległości od Zjednoczonego Królestwa w latach 60. XX wieku.
Zespół King's African Rifles był największym i najdłużej działającym zespołem, który w okresie międzywojennym rozrósł się do 40 muzyków.
Podczas II wojny światowej wielu członków orkiestry dołączyło do jednostek rozrywkowych, które służyły w kolonii Birmy podczas kampanii birmańskiej.

#5. Pierwszy wokalista i frontman Iron Maiden, Paul Dianno, na zdjęciu z Eddiem na Reading Festival, zmarł 21 października 2024 roku w wieku 66 lat.

Kliknij i zobacz więcej!

Właściwie to Paul Andrews (prawdziwe nazwisko Di'Anno) był trzecim wokalistą zespołu, ale pierwszym, który nagrał z zespołem album studyjny. Mimo że Paul reprezentował modny w tamtych czasach nurt punk rocka, założyciel zespołu Steve Harris postanowił dać mu szansę. Di’Anno został przyjęty w 1977 roku i zaśpiewał na dwóch pierwszych studyjnych płytach: Iron Maiden (1980) i Killers (1981).
Na trasie World Killer Tour, promującej album Killers, zaczął dawać się we znaki rozrywkowy tryb życia Paula, m.in. nadużywanie alkoholu i narkotyków. Nałogi tragicznie odbijały się na jakości śpiewania frontmana. Z powodu niedyspozycji Di'Anno zespół niejednokrotnie musiał też odwoływać swoje koncerty.
Jeszcze przed powrotem z trasy Harris wspólnie z managerem zespołu Rodem Smallwoodem podjęli decyzję o wyrzuceniu Di’Anno z zespołu, co nastąpiło w październiku 1981 roku. Zastąpił go wokalista zespołu Samson, Bruce Dickinson.

#6. Uzbrojeni członkowie Ku Klux Klanu żeglujący po zatoce Galveston. Ich celem było zastraszenie nowo przybyłych wietnamskich rybaków, którzy uciekali z komunistycznego Wietnamu i osiedlili się w tym rejonie, 1979 rok.

Kliknij i zobacz więcej!

#7. Za tę fotografię Frank Filan zdobył Nagrodę Pulitzera w 1944 roku. Na zdjęciu widać martwych żołnierzy przy zniszczonym bunkrze po bitwie o atol Tarawa na Wyspach Gilberta. Fotografię wykonano 11 listopada 1943 roku.

Kliknij i zobacz więcej!

Walki o Wyspy Gilberta to kombinowana operacja desantowa wojsk amerykańskich, przeprowadzona w listopadzie 1943 roku w ramach operacji Galvanic w czasie wojny na Pacyfiku. Głównym celem było odbicie z rąk japońskich atoli Tarawa i Makin w archipelagu Wysp Gilberta.
Podczas szeroko zakrojonej i drobiazgowo przygotowanej akcji zbrojnej nie ustrzeżono się wielu błędów, które kosztowały wojska amerykańskie, szczególnie podczas lądowania na Tarawie, ponad trzy tysiące zabitych, rannych i zaginionych.

#8. No Snow, No Show – koncert Erica Claptona, lata 70. XX wieku

Kliknij i zobacz więcej!

Eric Clapton podbił narkotykową poprzeczkę w rock’n’rollowym światku w 1977 roku, gdy zdecydował się nagrać cover słynnego songu J.J. Cale’a, „Cocaine”, który zaczyna się wieszczymi słowami: If you want to hang out, you’ve gotta take her out, cocaine. If you want to get down, get down on the ground, cocaine.
Muzyk nie poprzestał na tym i poszedł jeszcze dalej. Na swoim koncercie w Oakland Coliseum w lutym 1978 roku wystąpił w specjalnym t-shircie z hasłem „No Snow, No Show".
W swojej autobiografii In His Own Words Clapton samodzielnie wyliczył, iż w połowie lat 70. wydawał (w przeliczeniu na dzisiejsze złotówki) około 45 tysięcy PLN na heroinę tygodniowo.

#9. Członkowie załogi estońskiego statku towarowego S.S. Estirand i jego kapitan Boris Cirandi Nelke (siedzi na dole pośrodku), Estonia, ok. 1930–1932 roku.

Kliknij i zobacz więcej!

Nelke był kapitanem okrętu flagowego, gdy wojska radzieckie zajęły Estonię 16 czerwca 1940 roku. Niedługo potem estońska flota rybacka została wcielona do służby w radzieckiej marynarce wojennej. Największym z okrętów był Eestirand, który został ponownie wcielony do Floty Bałtyckiej jako VT-532. Jako kapitan, Nelke miał wspierać radziecki transport wojenny, transportując radzieckie wojska i sprzęt wojenny na silnie zaminowanym Morzu Bałtyckim.
W sierpniu 1941 roku Sowieci rozpoczęli masową ewakuację Tallina, gdy wojska niemieckie otoczyły miasto. Nelke miał być odpowiedzialny za transport około 3500 estońskich poborowych i personelu wojskowego do Kronsztadu, silnie ufortyfikowanego rosyjskiego portu morskiego, położonego na wyspie Kotlin w Zatoce Fińskiej.
24 sierpnia 1941 roku Eestirand został poważnie uszkodzony przez niemiecki nalot lotniczy, w pobliżu małej wyspy Keri. Nelke otrzymał bezpośredni rozkaz od dowództwa radzieckiego, aby kontynuować ewakuację, który zignorował.
Zamiast tego Nelke obrał kurs na Prangli, około 6 km na południe, zatapiając statek u wybrzeża wyspy. Pod dowództwem Nelke załoga Eestirand pomogła 2700 ocalałym estońskim poborowym rozbroić na pokładzie statku radziecki personel wojskowy i przejąć kontrolę nad wyspą. Następnie Nelke i jego załoga zawiesili estońską flagę na wysokiej sośnie. Bunt pozwolił tysiącom Estończyków uciec z okupowanego przez Sowietów terytorium i uniknąć mobilizacji do Leningradu.
Za udział w buncie Nelke został okrzyknięty przez Sowietów „wrogiem ludu” i zmuszony do ucieczki z Estonii. Zmarł w Szwecji w 1972 roku.

#10. Aktorki Jane Russell i Marilyn Monroe przygotowują się do odciśnięcia dłoni przed Grauman's Chinese Theatre, 26 czerwca 1953 roku.

Kliknij i zobacz więcej!

#11. Fotograf Herbert Ponting wygłaszający wykład na temat Japonii podczas Brytyjskiej Ekspedycji Antarktycznej (Terra Nova Expedition), 16 października 1911 roku.

Kliknij i zobacz więcej!

#12. Ślub Arthura Oxforda i Georginy Wright z Barking Road składających przysięgę małżeńską w zbombardowanym kościele św. Bartłomieja w East Ham w Londynie w 1941 roku.

Kliknij i zobacz więcej!

#13. Zdjęcie Janet Johnson przygotowującej się do wspinaczki na Aconcaguę, najwyższą górę obu Ameryk, 1973 rok.

Kliknij i zobacz więcej!

Johnson była znana jako zapalona alpinistka. Była członkinią American Alpine Club i Colorado Mountain Club. W wieku 30 lat Johnson została jedną z pierwszych 20 kobiet, które wspięły się na szczyty „czternastotysięczników” Kolorado – ponad 50 gór w Kolorado, które przekraczają wysokością 14 tysięcy stóp (4267 m n.p.m.).
Jej wyprawy i zdjęcia często pojawiały się w magazynach alpinistycznych. Poza USA Johnson wspinała się także na Iztaccíhuatl, Kilimandżaro, górę Fuji, Mount Blanc, Matterhorn.
Zmarła w 1973 roku podczas wyprawy na Aconcaguę na szlaku Polish Route. Amerykański Klub Alpejski stwierdził, że zmarła z powodu wychłodzenia i wyczerpania w pobliżu szczytu. Inny członek grupy wspinaczkowej, John Cooper, inżynier NASA, również zginął podczas tej wyprawy.
Podczas sekcji zwłok śledczy uznali, że zarówno Cooper, jak i Johnson zostali zamordowani. Johnson została pochowana na cmentarzu dla alpinistów na początku szlaku na Aconcaguę.
W 2020 roku jej plecak i aparat 35 mm z filmem znaleziono w topniejącym lodowcu; był podpisany jej imieniem i adresem w Denver w Kolorado. Film w aparacie, a także filmy w dwóch metalowych pojemnikach w jej plecaku, zostały wywołane, a zdjęcia opublikowano w The New York Times.
Sprawy jej morderstwa nigdy nie wyjaśniono.

#14. Lekcja nauki jazdy w Stanach Zjednoczonych, 1953 rok.

Kliknij i zobacz więcej!

#15. Letni bal mody w Hotelu Europejskim w Warszawie, 1939 rok.

Kliknij i zobacz więcej!


W poprzednim odcinku
2

Oglądany: 46907x | Komentarzy: 34 | Okejek: 458 osób
Najpotworniejsze ostatnio
Najnowsze artykuły

03.11

02.11

Starsze historie

Sprawdź swoją wiedzę!
Jak to drzewiej bywało