Okropni goście weselni, którzy zrujnowali uroczystość

#1.

Teściowa zatrudniła kogoś do oblania czerwoną farbą sukni panny młodej.

#2.

W środku naszego przyjęcia weselnego słyszę, jak śpiewane jest „Sto lat”. Rozglądam się i widzę stół, przy którym zebrali się dalsi członkowie rodziny mojego męża, śpiewając, z babeczkami, świeczkami, pełen zestaw. Jego kuzynka drugiego stopnia skończyła tego dnia 14 lat. Nie obwiniam jej, była dosłownie dzieckiem. Gdy otrzymaliśmy nasze zdjęcia ślubne, było tam mnóstwo zdjęć z tej urodzinowej celebracji, ponieważ nasz fotograf założył, że musieliśmy o tym wiedzieć. Natychmiast usunęłam te wszystkie zdjęcia. Jesteśmy małżeństwem od 5,5 roku i od tamtej pory nie widzieliśmy tych członków rodziny.

#3.

Najlepszy sposób, by uświadomić swojemu byłemu, że podjął najlepszą decyzję w swoim życiu.

#4.

Poszedłem na wesele i znalazłem przyzwoite miejsce z dobrym widokiem. Ta pani usiadła przede mną i wcale nie przejmowała się tym, że jej wachlarz zasłaniał widok wszystkim siedzącym za nią.

#5.

Moje wesele odbyło się w zeszłym tygodniu. Było wspaniałe. Ale jedna z moich kuzynek miała czelność wielokrotnie (nie tylko raz) pytać moją mamę, czy jestem w ciąży. Mam guz żołądka, który sprawia, że łatwo puchnę, ponieważ blokuje część wyjścia z żołądka, a do tego jestem pulchna. Ta kuzynka podeszła do mojej mamy i zapytała, czy jestem w ciąży. Moja mama odpowiedziała, że nie. A ona na to: „Czy jesteś pewna? Bo ona ma «brzuszek» w tej sukience”. Moja mama próbowała ją wielokrotnie uciszyć, ale kuzynka przez 5 minut ciągle pytała. Jako panna młoda czuję się okropnie, słysząc, że ludzie myśleli, że jestem w ciąży. W żadnych okolicznościach, na weselu czy nie, nie powinno się pytać o ciążę. Jeśli ktoś jest w ciąży, to jego sprawa, by to ogłosić.

#6.

Gość na przyjęciu mojego kuzyna przebrał się w ten strój w połowie nocy.

#7.

Mój mąż i ja mieliśmy bardzo kameralną ceremonię ślubną i przyjęcie, zaprosiliśmy prawdopodobnie około 25 osób. Tylko bliską rodzinę i garstkę przyjaciół. Zaprosiłam najlepszego przyjaciela mojego taty, żeby miał z kim porozmawiać oprócz mojej mamy (ponieważ dosłownie spędzają ze sobą 24/7), a poza tym jego przyjaciel zawsze był dla mnie dobry. W każdym razie kilka dni przed ślubem przyjaciel mojego taty zapytał go, czy jego córka i jej mąż mogą przyjść, a ja nie miałam z tym problemu. Więc ona pojawia się bez swojego męża, ale z około 10 pojemnikami Tupperware. ŻEBY ZABRAĆ JEDZENIE. Mieliśmy przyjęcie w formie bufetu (jestem Polką w zachodniej Pensylwanii i to jest w pewnym sensie tradycja w naszym regionie) i mieliśmy stół z ciastkami (proszę sprawdzić – to też tradycja i jest wspaniała). Ona załadowała siedem pojemników Tupperware jedzeniem do zabrania do domu, wzięła około trzy pojemniki domowych ciasteczek, kilka butelek piwa i większość ozdób ze stołów. Nie zauważyłam tego, ponieważ byłam zbyt zajęta całym weselem – ale mój tata powiedział mi o tym następnego dnia. A kiedy otworzyliśmy od niej nasz „prezent”, dała nam pięć dolarów. Nie żartuję. Banknot pięciodolarowy. Zanim ktoś zapyta – ona nie jest w żadnym razie biedna. Prawdopodobnie powodzi jej się lepiej niż mnie, i przypuszczam, że to dlatego, że po prostu pasożytuje na kim tylko może! Ale serio! Kto, do diabła, tak robi?

#8.

Pewnie zastanawiasz się, dlaczego pokazuję to zdjęcie. Zdradzę ci sekret, ona nie była panną młodą.

#9.

Idealny moment na oświadczyny: ślub przyjaciółki druhny.

#10.

Nasz ślub odbył się w małym gronie. Od czasu, gdy moi rodzice rozwiedli się, gdy miałam 12 lat i przeprowadziłam się z mamą, miałam skomplikowane relacje z moim tatą. Z tego powodu zaprosiłam go jako gościa, ale bardzo wyraźnie zaznaczyłam, że nie chcę, aby poprowadził mnie do ołtarza. Gdy ceremonia miała się zacząć, zapytał, gdzie powinien się udać, a ja powiedziałam mu, żeby usiadł z gośćmi. Zniknął, a ja poszłam na swoje miejsce na ostatnie przygotowania przed moim wielkim wejściem. Muzyka zaczęła grać, zeszłam po schodach w lokalu, a tam czekał na mnie mój tata, stojąc przed wszystkimi gośćmi. Wziął mnie za rękę i powiedział: „Chodźmy!” i poprowadził mnie do ołtarza. Byłam zbyt oszołomiona, by wiedzieć, jak zareagować w tej sytuacji. Wszystkie oczy były na mnie, byłam w połowie drogi, a ja boję się konfliktów, zwłaszcza z moim tatą. Byłam naprawdę zła, ponieważ odebrał mi mój wybór i nie pozwolił mi cieszyć się momentem, który planowałam sobie w głowie przez lata. Wszystko na moim weselu i ceremonii miało dla mnie znaczenie i zawsze wyobrażałam sobie moją ceremonię i mnie, niezależną osobę, idącą do mojego przyszłego męża. Nie chciałam, żeby do ołtarza poprowadził mnie ojciec czy matka, po prostu NIE.