Ludzie przyznają się do najbardziej żenujących momentów w swoim życiu

W pracy podarłem ostatnią dobrą parę szortów. Nosiłem je jak kilt, żeby wejść do Walmartu i wydać moje ostatnie pieniądze na niezbędne produkty spożywcze do domu. Pewna pani zauważyła, że moje szorty są podarte, i nie pozwoliła mi wyjść ze sklepu, dopóki nie zapłaciła za nową parę szortów i mi ich nie podarowała.
Byłem bliski łez. Niektórzy ludzie są naprawdę mili.

Mój ulubiony przypadek to relacja z forum pracowniczego. Menedżer prowadził transakcję z pewnym małżeństwem. Kiedy zadawał pytanie mężczyźnie, odpowiadała jego żona. Menedżer zapytał: „Czy ona kiedykolwiek pozwoli ci, byś powiedział coś sam za siebie?”. Żona odpowiedziała: „Nie. Nie od czasu jego udaru”.

Cholera.

Chodziłam do szkoły katolickiej i podczas pierwszej spowiedzi, gdy ksiądz podniósł rękę, aby mnie pobłogosławić i przebaczyć moje grzechy, przybiłam mu piątkę.

Na rekolekcjach wszyscy siedzieliśmy na twardej drewnianej podłodze.
Ksiądz: „Pozostańmy na chwilę ciszy, aby rozważyć słowo Boże w naszych sercach”.

W tym momencie mój żołądek dawał mi się we znaki. Wiedziałem, że najlepszą rzeczą, jaką mogę zrobić, to puścić bąka. Pomyślałem: cóż, to tylko mały bąk, jeśli puszczę go powoli, będzie cichy. Nikt się nie zorientuje. Więc to zrobiłem.

Bąk był niesamowicie głośny i został wzmocniony przez drewnianą podłogę oraz ciszę w kościele. Echo sprawiło, że brzmiało to, jakby mój tyłek rozdarł się na pół.

Po chwili ciszy wybuchły chichoty i śmiechy. Przyznałem się, że to ja.

Miałem super dzień w parku wodnym, a kiedy wyszedłem pod wieczór na odkryty basen, podeszła do mnie kobieta i szepnęła mi do ucha, że mam problem z moimi kąpielówkami. Sięgnąłem za siebie i zauważyłem ogromną dziurę. Materiał był rozdarty pośrodku i było widać mój rów. Prawdopodobnie cały dzień tak biegałem i nikt mi nic nie powiedział.

Pomyliłem samochody i wskoczyłem na tył auta jakiegoś nieznajomego w zabłoconym stroju piłkarskim.
Żeby było jeszcze gorzej, byłem tak zamyślony, że zajęło mi dobre 10 sekund, zanim spojrzałem w górę i zdałem sobie sprawę, że małżeństwo i ich dziecko wpatrują się we mnie jak w obrazek... Wciąż mam ciarki na samą myśl o tym wydarzeniu.

Na lekcji biologii nauczyciel mówił o pierwszych miłostkach i że dziewczynom podobają się chłopaki z klasy. Zaczął wymieniać imiona chłopaków z klasy, byśmy obserwowali reakcję dziewczyn. Kiedy wymienił moje imię, wszystkie dziewczyny w klasie krzyknęły: „FUUUUUUUJ!!!!”. To było dość upokarzające.

Poszedłem do domu pogrzebowego na pogrzeb przyjaciela. Miejsce było wypełnione ludźmii. Wszyscy stali w kolejce, aby złożyć hołd, a ja nie mogłem nie usłyszeć muzyki w tle: naprawdę dobra piosenka, brzmiała znajomo. Wtedy zauważyłem, że wszyscy ludzie patrzą na mnie. Okazało się, że zostawiłem włączoną aplikację muzyczną w telefonie, który miałem w kieszeni...

Brałem udział w spektaklu, to był teatrzyk dla dzieci. Wchodziliśmy od tyłu i wśród publiczności, aby wciągnąć dzieci w ten magiczny świat. Ja musiałem wejść bocznym wejściem i zejść po schodkach. Każdy schodek w tym teatrze był jak mała platforma, więc zszedłem schodek w dół, dałem dwa kroki, a potem znowu był schodek.

Musiałem dobrze to wyczuć, tak żeby gdy skończę swój monolog, stanąć na przodzie sceny między dwoma narratorami. To była nasza ostatnia próba generalna i moja mama przyszła, żeby mnie nagrać.

W pewnym momencie schodząc, postawiłem stopę źle i z tego, co widziałem na nagraniu, wszyscy zobaczyli, jak dosłownie znikam z pola widzenia, a potem wybuchnęli śmiechem.

W zasadzie zrobiłem salto i wstałem na nogi, a przez resztę drogi na scenę byłem czerwony ze wstydu.

Nie zdawałem sobie z tego sprawy, dopóki nie obejrzałem nagrania. Nie przerwałem monologu. Ani razu. Nadal wygłaszałem swoje kwestie, gdy spadałem i gdy wstawałem, nie tracąc rytmu.

W tamtym momencie było to bardzo żenujące, ale po czasie jestem z tego dumny.

Zapytałem kuzyna, którego nie widziałem od dwudziestu lat, jak długo on i jego dziewczyna są razem. Poinformował mnie, że to jego córka.

Wszedłem twarzą w latarnię uliczną, ponieważ patrzyłem na piękną dziewczynę idącą w kierunku, z którego przyszedłem. Było to przed główną bramą naszej uczelni. Widziało to setki uczniów. Moi przyjaciele szydzili ze mnie jeszcze długi czas.

Nowy dzieciak w klasie, liceum, pierwszy dzień w nowej szkole. Mam na sobie moje ulubione dżinsy. Najwyraźniej podczas prania babcine majtasy mojej mamy zaczepiły się o wewnętrzną część moich spodni i w ciągu dnia zsuwały się w dół, by w końcu wyjść przez moją nogawkę.

Pierdnąłem w windzie, a kiedy się otworzyła, wsiadł do niej mój szef.

Występowałem w jakimś talent show i zapomniałem tekstu przed ponad 100 osobami, więc po prostu stałem i gapiłem się, aż piosenka się skończyła. Miałem 8 lat.

Byłem na urodzinach przyjaciela w liceum i byłem bardzo pijany. Podbiegłem do grupy ludzi i powiedziałem: „Patrzcie na to!”. Następnie pobiegłem i skoczyłem do dmuchanego zamku, tylko po to, aby zapięcie na rzepy przy wejściu złapało moje spodnie i bokserki, ściągając je do kostek. Nigdy nie zapomnę przerażonych min na ich twarzach, gdy leżałem na plecach z nogami w powietrzu, pokazując swoje klejnoty.

Potknęłam się i zjechałam twarzą w dół schodów na meczu Texas Ranger. Moja sukienka na ramiączkach podjechała do góry, pokazując wszystkim, że pod spodem nie miałam niczego więcej.

Kiedy w końcu zebrałem się na odwagę i powiedziałem dziewczynie, że ją kocham, a ona odpowiedziała, że wie i że ją to bardzo smuci.