Rzeczy, które pandemia zmieniła lub nawet zepsuła na zawsze

#1.

Służba zdrowia to teraz wrak. Zbyt wiele pielęgniarek doznało wypalenia zawodowego i zmieniło zawód.

#2.

Niezależne, mniejsze knajpy nigdy nie podniosły się po pandemii.

#3.

To może tylko lokalnie w moim mieście tak się stało, ale mnóstwo mniejszych firm zostało zamkniętych. I to nie tylko zamkniętych tymczasowo z powodu lockdownu, ale zawinęło się na stałe.

#4.

Pojechałem o 10 do lokalnego baru fast food i był zamknięty.

#5.

Moje życie społeczne i zawodowe. Po kilkunastomiesięcznym żywocie pustelnika potrzebowałem sporo czasu, aby znów normalnie funkcjonować wśród ludzi.

#6.

Biznesy 24/7 to teraz tylko wspomnienie...

#7.

Koszty życia są posrane.

#8.

Percepcja czasu. 2019 był przecież trzy (niedługo już cztery) lata temu.

#9.

Mam wrażenie, że teraz jakoś tak wszyscy żyją na zasadzie „każdy sobie”. Ludzie nie są już tak związani ze sobą jak przed pandemią.

#10.

Lockdown przypadł na ostatni semestr moich studiów.
Nigdy nie byłem w pracy fizycznie, cały czas pracuję z domu, co, zdaję sobie w pełni z tego sprawę, jest dla mnie dużym ułatwieniem, ale również sprawia, że czuję, jakby to wszystko było... jakieś takie nierealne.
Dodatkowo nie mam kolegów z pracy i nigdy nie spotkałem swojego szefa osobiście. Robię całą swoją pracę w tym samym pokoju, w którym śpię. Czuję się, jakby to wszystko było udawane.

#11.

Moje postrzeganie pieniędzy.
Tak ciężko pracowałem, żeby spłacić długi, zaoszczędzić na nowy dom, dostać awans.
Teraz przy wzroście kosztów mieszkania i inflacji mam wrażenie, że pieniądze to takie coś, nad czym kompletnie nie mam żadnej kontroli, nawet jeśli dysponuję nimi w rozsądny sposób.

#12.

Mam wrażenie, jakby wszyscy teraz byli znacznie bardziej zgorzkniali. Jakbyśmy wszyscy postrzegali siebie przez jakiś fałszywy pryzmat społeczeństwa. Czas płynie teraz zupełnie inaczej. Wszystko wydaje się być inne niż przed 2020.

#13.

Jako nauczyciel powiem tylko tyle, że to wpłynęło na dzieci w sposób, z którego ludzie nie zdają sobie sprawy.
Dzieci, które w trakcie swojego pierwszego czy drugiego roku szkoły doświadczyły lockdownu, zachowują się zupełnie inaczej niż dzieci, które w tych latach wprowadzenia uczęszczały na lekce w normalnym systemie.
Wiele z nich wydaje się nie radzić sobie w społeczeństwie i przejawia większy niepokój niż dzieci z poprzednich roczników.

#14.

Moje poczucie celu lub znaczenie życia. Nigdy nie czułam się tak „nihilistycznie”, od czasu gdy byłam głupią nastolatką.
Dwadzieścia lat później jestem tu, gdzie jestem i czuję się jak w egzystencjalnym piekle...

#15.

Randkowanie!