Panna czysta poroniła syna i inne modlitewne pomyłki

#1.

Dobra, ale kto nigdy nie zaśpiewał „że panna czysta poroniła syna”, niech pierwszy rzuci kamieniem.

#2.

Ja miałem z 18 lat jak się zorientowałem, że Jezus przyjął ciało z Maryi dziewicy, a nie przyjął ciała zmarłej dziewicy.

#3.

Córka znajomego chwaliła się po wakacjach u babci, że nauczyła się wierszyka o strusiu. Wierszyk o strusiu: „Aniele Boże, strusiu mój...”.

#4.

Wraca dziecko po pierwszej religii i pyta mamy:
- Mamusiu, a dlaczego Jezusa pochowano w marchwi?
- Skąd takie rzeczy ci do głowy przyszły?
- Bo siostra na religii powiedziała, że Jezus na trzeci dzień z marchwi wstał.

#5.

Jak byłem maluchem „I nie budź nas na pokuszenie...”.

#6.

Koleżanka opowiadała, że ją córka prosiła, by zaśpiewała kolędę o cielaczku.
- Jaką? - pyta. Córa się denerwuje:
- No o małej krówce! To małe muuuuu.

#7.

Ja mówiłam: chleba naszego poprzedniego...

#8.

Wymię ojca, i syna, i ducha świętego...
Co to jest WYMIĘ?

#9.

Córka w przedszkolu śpiewała „Chrystus się rodzi, masło z powodzi”.

#10.

Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze cię widzę;
Jako w niebie ptaki na ziemi.

#11.

Jajko w niebie, ptaki na ziemi.

#12.

No przecież zawsze tak było! Dzieci klepią pacierze, bez zrozumienia, bo nikt im nic nie tłumaczy.
Dorośli – dokładnie tak samo.
Taka religia. Tacy „nauczyciele”.
„Dała na wysokości, dała na wysokości, a pokój na ziemi…”

#13.

Mój syn gdy miał 6 lat i poszliśmy do kościoła, a w kościele śpiewali „Gdy się Chrystus rodzi”, mój syn na cały głos śpiewał: „gloria, gloria ile księży zdechło!”. Jak to usłyszałam, myślałam że się ze wstydu spalę.

#14.

Byłam na 100% przekonana, że w kolędzie jest „Bóg się rodzi, pastuch chleje”, dopóki nie usłyszał tego mój Tata, gdy słuchaliśmy w aucie Kayah i Bregovic, musiał się zatrzymać, tak się śmiał.

#15.

Jak byłem mały, śpiewałem „nasturcjo nasza”, a po piosence o baranku od razu szedłem z Tatą na deser sułtański, prosto z parkingu przed kościołem do kafejki. Mama czekała już z obiadem w domu. Tyle z katolickiego wychowania. Apostata od 2007 roku.

#16.

Moja córka mówiła „błogosławiona między owocami”.

#17.

Ja miałam podobnie zamiast „Tyś jest Bóg prawdziwy”, to śpiewałam „Tyś jest zbuk prawdziwy”. Ale to miałam 5 lat.

#18.

To prawda. Mój syn mówił: „Przyjdź kurestwo twoje”, bo nie mógł wymówić królestwo.

#19.

„Chleba naszego poprzedniego...” i „Rano wieczór, we mnie w nocy...”.

#20.

Pamiętam swoją modlitwę, gdy miałam 5 lat, „Ojcze nasz, któryś jest w...”. Wyleciała mi z głowy dalsza treść i moja Mama zdenerwowana pyta o ciąg dalszy:
- Gdzie Ojciec?
A ja ciągnąc dalej temat:
- W pracy.
Do dzisiaj to pamiętam.

#21.

„Wiadomości już pasterskie”. Całe młode życie myślałam, że ksiądz cieszy się na koniec mszy i mówi „Uf... bo wreszcie... wiadomości już pasterskie”.

#22.

Moja wnusia mówiła: „i nie wódź nas na pokruszenia”.

#23.

Jak byłam mała, to jak było „idźcie w pokoju Chrystusa”, to cały czas myślałam, że to było „liście w pokoju Chrystusa”.

#24.

Jajko w niebie ptaki na ziemi. Umęczony pod ponczusiem piratem.

#25.

Normalka u dzieci, że nie rozumieją bardziej abstrakcyjnych treści. Mówią też: „Nie budź nas na boguszenie. Ament”. To nie tylko modlitw się dotyczy. To czego nie rozumieją przekształcają w coś, z czym mogą jakoś skojarzyć. Kto dziś używa słowa „wodzić”? Co to jest „pokuszenie”? Obce są im archaizmy, a co dopiero treści modlitw, które są oparte na teologii. Nawet mnóstwo dorosłych katolików klepie jakieś formułki, nie rozumiejąc z tego nic.

#26.

I nagminne nawet u starszych: Móld się za nami...