W dzisiejszym odcinku zobaczycie małego, uczesanego przystojniaka z Niemiec, dowiecie się o kulisach operacji Dunaj oraz jak zakończył się w 2015 roku test nowego pociągu TGV.
Oblężenie pięknego miasta rozpoczęło się 1 października 1991 roku około
godziny 6:00 rano. Jugosłowiańska Armia Ludowa (JNA) rozpoczęła blokadę
i ostrzał z ziemi oraz morza, który trwał od października do grudnia
1991 roku i był wymierzony głównie w cywilów i cele cywilne. Samo oblężenie miasta trwało do maja 1992 roku i spowodowało śmierć
ponad 3 tys. ludzi, natomiast około 20 tysięcy mieszkańców straciło dach nad
głową. Uszkodzono 68% spośród 824 budynków starego miasta.
Aha, jeżeli ktoś oglądał serial
Gra o tron, to powyższa fotografia wyda mu się dziwnie znajoma...
Na pokładzie testowego przejazdu pociągu znajdowało się kilkadziesiąt osób. Śledztwo wykazało, że w chwili wchodzenia w łuk pociąg jechał z prędkością 265 km/h, podczas
gdy dopuszczalna prędkość na tym odcinku wynosiła 176 km/h. Chwilę potem
prędkość spadła do 243 km/h i z taką właśnie prędkością pociąg wykoleił
się, a następnie wpadł do kanału znajdującego się tuż pod mostem
będącym częścią trasy.
Szacuje się, że osobiście zamordował około 500 więźniów obozu w Płaszowie. 13 marca 1943 roku Göth przystąpił do ostatecznej likwidacji getta w Krakowie. Żydzi mieszkający w getcie byli podzieleni na dwie grupy: w getcie A
mieszkali ci, którzy "mieli przeżyć". Zostali ocenieni jako „zdolni do
pracy” i mieli być przewiezieni do obozu w Płaszowie. W getcie B,
oddzielonym od części A drutem kolczastym, żyli ludzie starzy, chorzy i
dzieci – ci, którzy mieli zostać uśmierceni. Göth wykazywał się szczególnym okrucieństwem,
mordując zwłaszcza matki z dziećmi i starców.
W trakcie pełnienia służby zgromadził wielki majątek, zrabowany ofiarom. Skala jego rabunków była tak wielka, że pomimo nieformalnego przyzwolenia na bogacenie się kosztem ofiar obozów, Göth został za to aresztowany przez władze niemieckie w roku 1944. Uniknął procesu i trafił do szpitala w Bad Tolz, gdzie 5 maja 1945 roku został aresztowany przez żołnierzy armii amerykańskiej. Początkowo ukrywał się pod inną tożsamością, ale został rozpoznany przez 4 więźniów płaszowskiego obozu. W lipcu 1946 roku przewieziono go do Polski, gdzie w sierpniu rozpoczął się jego proces, a we wrześniu usłyszał wyrok śmierci. Wyrok wykonano 13 września 1946 przez powieszenie.
Scenę na podwórzu przed więzieniem kręcono aż 9 godzin. Przez ten cały czas Morgan Freeman rzucał piłką bejsbolową bez cienia sprzeciwu. Następnego dnia przyszedł z ręką na temblaku.
Praska wiosna, czyli okres politycznej liberalizacji w Czechosłowacji, trwała od 5 stycznia, od dnia objęcia władzy w Czechosłowacji przez Alexandera Dubceka, do dnia 20/21 sierpnia 1968 roku – dnia interwencji zbrojnej wojsk ZSRR, NRD, Polski, Węgier i Bułgarii w ramach Układu Warszawskiego.
Dubcek mimo poparcia samego Breżniewa okazał się kompletnie innym przywódcą niż jego poprzednik. W swoim przemówieniu z 20 lutego poinformował naród o konieczności zmian społecznych, gospodarczych i politycznych w kraju oraz przyznał, że w rządach partii komunistycznej dochodziło do wypaczeń.
Wprowadzono elementy rynkowe do gospodarki socjalistycznej, ale przede wszystkim w czerwcu formalnie zniesiono cenzurę w mediach. Coraz odważniej i bardziej otwarcie zaczęto dyskutować o tym, co władze komunistyczne robiły w Czechosłowacji po zakończeniu II wojny światowej. Postulowano także wprowadzenie swobody przemieszczenia się, ograniczenie władzy tajnej policji, a także potencjalne wycofanie się z Układu Warszawskiego. Władze ZSRR próbowały zmienić niekorzystny dla nich kurs polityki rządu Dubceka, ale nie pomogły ani prośby, ani groźby, ani niedwuznaczne aluzje, jak urządzenie na przełomie czerwca i lipca na terenie Czechosłowacji ćwiczeń wojsk Układu Warszawskiego.
Podczas posiedzenia KC KPZR w dniach 15-17 sierpnia postanowiono rozwiązać problem siłą. W nocy z 20 na 21 sierpnia 1968 roku 600 tysięcy żołnierzy wojsk radzieckich, polskich, węgierskich, bułgarskich i wschodnioniemieckich wkroczyło do Czech w ramach operacji "Dunaj", największej wojskowej operacji w powojennej Europie. Jeszcze 20 sierpnia aresztowano wszystkich przywódców politycznych i wywieziono ich do Moskwy. Partia Dubceka nie zamierzała reagować agresją na agresję, ale naród wyszedł na ulicę i doszło do tragedii. W sumie podczas tłumienia protestów na ulicach czechosłowackich miast zginęło 108 Czechów i Słowaków, a ponad 500 osób zostało rannych.
Uwięzieni członkowie rządu rozpoczęli negocjacje z KC KPZR i w rezultacie zostali oni przywróceni do władzy w Czechosłowacji, ale kierunek ich polityki zmienił się o 180 stopni. Wszelkie swobody, w tym także wolność mediów, zostały ukrócone, niektórzy działacze zostali uwięzieni, a w miejscach pracy robiono czystki z powodów politycznych.
Napis w języku rosyjskim: „Gdzie nie starcza argumentów, nadchodzą karabiny. To już nam pokazał Hitler. Czemu też i wy? Pomyślcie”.
Napis w języku polskim: „Polacy – synowie Kościuszki! Czy jeszcze pamiętacie na 1 września 1939? Tym samym jest dla nas teraz 20 sierpień 1968! Opamiętajcie się! Chodźcie do domu! Niech żyje wolność!”.
Irak i Iran od dawna kłóciły się o rzekę Shatt al-Arab i sąsiednie
terytoria, którymi były pola naftowe. W czasach szacha Mohhamada Rezy
Pahlawiego ziemie te zostały przydzielone Iranowi. Szach był wspierany
przez Stany Zjednoczone.
W 1979 roku w Iranie miała miejsce rewolucja islamska, radykałowie
zajęli amerykańską ambasadę w Teheranie i przetrzymywali zakładników
przez 444 dni. Ajatollah w ramach budowy państwa islamskiego rozpoczął
represje wobec wszystkich, którzy łamali ich normy religijne, w tym
wobec wielu wojskowych, zastępując ich posłusznymi fanatykami. Tym samym
oczywiście stracił poparcie USA.
Przywódca Iraku Saddam Husajn uznał, że to jego szansa i postanowił
wykorzystać fakt, że w Iranie zapanował wielki chaos i 22 września 1980
roku najechał kraj sąsiadów.
Irak był wspierany przez państwa Zatoki Perskiej, obawiające się
ekspansji rewolucji religijnej także na ich kraje. Irak miał za sobą
także ZSRR oraz Stany Zjednoczone.
Iranowi pomogła Korea Północna, Libia i Syria.
Stany Zjednoczone oficjalnie dostarczały pomoc Irakowi, a nieoficjalnie
także Iranowi (afera Iran-Contras), co skończyło się wielkim skandalem
międzynarodowym.
Chiny dostarczały także broń obu stronom, ale już bez żadnych skandali.
Irak miał bardzo dobry początek, zaatakował z zaskoczenia i szybko zajął
część kraju. Chomeini jednakże dość szybko zaktywizował masy,
napompował ludzi opowieściami o świętej wojnie i hurysach. Wojska
irackie zostały zablokowane i rozpoczęła się wojna pozycyjna.
Konkluzja: osiem lat wojny od 1980 do 1988, około 700 tysięcy zabitych,
około 1,5 miliona rannych. Gospodarka obu krajów znalazła się w stanie
ruiny. Chomeini umocnił się przy władzy w Iranie, a Saddam, w celu
poprawy sytuacji finansowej i przywrócenia mu reputacji wielkiego
przywódcy wojskowego, najechał Kuwejt w 1990 roku.
Występy w grupie Seona Dancing to pierwsze publiczne występy obecnie niezwykle popularnego komika i aktora Ricky'ego Gervaisa, którego medialna rozpoznawalność niebywale wzrosła po
przemówieniu przed rozdaniem Złotych Globów w styczniu 2020 roku.
Duet nagrał demo taśmę z 16 kawałkami i podpisał kontrakt z wytwórnią London Records, która wydała jego dwa single. Żaden nie dotarł do UK TOP 40, a zespół rozpadł się w 1984 roku. Co ciekawe, jeden z ich singli "More To Lose" cieszył się niebywałą popularnością na Filipinach i stał się czymś w rodzaju „hymnu” młodzieży dorastającej w latach 80. XX wieku.
Niemieckie samoloty Junkers Ju 87 Stuka, zwane potocznie Stukasami, poderwały się w kierunku Wielunia o godzinie 4:02. Pierwsze bomby spadły na miasto o godzinie 4:40 nad ranem, a więc osiem minut przed tym, zanim padły pierwsze strzały z pancernika Schleswig-Holstein.
W wyniku dwóch nalotów na miasto zginęło co najmniej 127 osób (tyle ciał oficjalnie potwierdzono), aczkolwiek uważa się, że liczba ta jest o wiele większa. Nikt nie jest w stanie dziś tej liczby zmienić, gdyż ludność miejscowa ewakuowała się z miasta, a Niemcy wszystkie ciała wrzucili do jednego grobu.
Na Wieluń spadło 112 pięćdziesięciokilogramowych bomb burzących i 29 najcięższych bomb zapalających, o wadze pół tony każda. Zostało zniszczone ponad 70% zabudowy miasta, w tym m.in. kompleks budynków szpitala Wszystkich Świętych z 1840 roku oraz synagoga wybudowana w 1842 roku.
Za tę zbrodnię na ludności cywilnej nie odpowiedział żaden z dowódców Luftwaffe.
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą