10 znanych i mniej znanych żądnych krwi zabójców z dawnych czasów

#1. Liu Pengli

Czasami nazywany pierwszym seryjnym mordercą na świecie, Liu Pengli był księciem Jidong i siostrzeńcem cesarza Jinga. Słynął ze swojego okrucieństwa. Wraz ze swoimi kompanami najeżdżał wioski i dla własnej przyjemności gwałcił, rabował i zabijał okolicznych mieszkańców. Szacuje się, że zabił ponad 100 osób. Ludzie żyli w strachu przed Liu Pengli. W końcu syn jednej z jego ofiar oskarżył go przed cesarzem, a dworscy urzędnicy zażądali egzekucji Liu Pengli. Cesarz nie chciał zabić własnego siostrzeńca. Odebrał Liu Pengli tytuły i wygnał go do hrabstwa Shangyong.

#2. Anula z Anuradhapury

Królowa Anula z Anuradhapury była pierwszą królową w historii Sri Lanki, która posiadała znaczącą władzę i autorytet, a także pierwszą kobietą będącą głową państwa w Azji. Anula doszła do władzy jako małżonka króla Coranagi, syna króla Valagambahu z Anuradhapury.
Coranaga panował przez 12 lat, zanim został otruty przez swoją małżonkę, „niesławną Anulę”. Motywy zabicia męża przez Anulę nie są znane. Następca Coranagi, król Kuda Tissa, był synem siostrzeńca Coranagi. Nie pożył długo. Anula zakochała się w jednym ze strażników pałacowych. Otruła Kuda Tissę i objęła władzę wraz ze swym kochankiem, Sivą. Niestety (dla Sivy) królowa znowu się zakochała.Zaledwie czternaście miesięcy po objęciu trony Siva został otruty, a królem został tamilski kochanek Anuli o imieniu Watuka.
Historia jednak lubi się powtarzać i otrutego wkrótce Watukę zastąpił nowy kochanek Anuli, Darakatiya, który przyjął królewskie imię Tissa. Następnie jej nowy kochanek, bramiński doradca Neeliya, zastąpił otrutego Darakatiya Tissę. Po otruciu Neeliyi królowa Anula rządziła samodzielnie, ale jedynie przez 4 miesiące. Została zdetronizowana przez brata Kuda Tissy, Kutakanna Tissa, który kazał spalić ją żywcem.

#3. Zu Shenatir

Zu Shenatir jest jednym z pierwszych seryjnych morderców znanych historii. Żył w V wieku p.n.e. w Jemenie i mimo że nie pochodził z rodziny królewskiej, przez 27 lat rządził Jemenem. Zu Shenatir zwabiał młodych chłopców z rodziny królewskiej do swojego zamku, gwałcił ich i wyrzucał przez okna. Liczba jego ofiar nie jest dokładnie znana.
Jedna z ofiar seryjnego mordercy, młodzieniec o imieniu Zara'h (Dhu Nuwas) nie chciał pogodzić się ze swoim losem. Młody człowiek walczył z Shenatirem i dźgnął go w odbyt. Pokonał swego oprawcę, następnie odcięta głowa Zu Shenatira została pokazana z okna pałacu, a Dhu Nawas objął władzę nad Królestwem Himjarytów.

#4. Alice Kyteler

Alice Kyteler z Kilkenny była jedną z pierwszych kobiet, które stanęły przed sądem w Europie pod zarzutem czarów. Podobno zabiła swoich pierwszych trzech mężów, trując ich. A kiedy czwarty mąż „wiedźmy” zachorował, jego dzieci uznały, że Alice go otruła. Przy okazji została również oskarżona o odrzucenie chrześcijaństwa, noszenie amuletów, a nawet związek z demonem. Sąd uznał Alice Kyteler za winną morderstw i miała zostać spalona na stosie. Jednak jej były szwagier zorganizował ucieczkę i Alice zbiegła do Anglii. Tam ślad po niej zaginął.

#5. Gilles de Rais

Gilles de Rais był francuskim baronem, dzielnym wojownikiem i potomkiem szlacheckiej rodziny bretońskiej. Walczył na polu bitwy u boku samej Joanny d'Arc. Ale nie z tego zasłynął. Gilles de Rais interesował się alchemią i okultyzmem, próbował przyzywać demony i składać w ofierze dzieci. Gdy tylko de Rais porwał dzieci, z wielką przyjemnością je torturował, gwałcił i zabijał. Jego ulubioną metodą mordu była dekapitacja, ale też podrzynał im gardła, ćwiartował lub skręcał kark. Liczba jego ofiar liczona jest w setkach. Okrucieństwa Gillesa de Rais dobiegły końca, gdy został pojmany i stracony przez powieszenie. Był pierwowzorem dla folklorystycznej postaci Sinobrodego.
Prawdziwość zarzutów wobec Gillesa de Rais jest obecnie kwestionowana.

#6. Peter Stübbe (Peter Stumpp)

Peter Stübbe był bogatym rolnikiem i mieszkał w Bedburgu w Niemczech w XVI wieku. Jego bogactwo i pozycja pozwoliły mu osiągnąć duże wpływy w mieście i zdobyć zaufanie współobywateli. To pomogło Peterowi ukryć jego diabelskie czyny. W mieście miały miejsce makabryczne zabójstwa zwierząt, a mieszkańcy obwiniali o to wilki. Później zaczęły ginąć dzieci i odnajdywano je rozszarpane, bez kończyn. Kiedy okazało się, że przed śmiercią były gwałcone, stało się jasne, że winne nie są wilki. Oprócz dzieci zaczęły też ginąć kobiety. Ale kiedy kilku myśliwych ścigało tego, kogo uważali za wilka-zabójcę, znaleźli Petera Stübbe. Został okrzyknięty wilkołakiem z Bedburga, ponieważ, jak sam twierdził, diabeł osobiście dał mu zdolność przemiany w wilka. Cóż, po torturach przyznawał się już do wszystkiego, nawet do utrzymywania intymnych relacji z córką. Został uznany winnym szeregu przestępstw, w tym morderstwa, kazirodztwa, kanibalizmu, gwałtu i konszachtów z demonami. Wyrok brzmiał:

Stübbe Peeter, główny winowajca, zostaje skazany na łamanie kołem i rozerwanie ciała w dziesięciu różnych miejscach rozżarzonymi obcęgami tak, aby oddzieliło się ono od kości, a potem na poćwiartowanie nóg i ramion za pomocą drewnianych kijów lub młotków, następnie na ścięcie głowy i wreszcie na spalenie na popiół.

#7. Gilles Garnier

Kolejna historia seryjnego mordercy uznanego za wilkołaka. Gilles Garnier był samotnikiem i wraz z żoną prowadzili życie pustelnicze na wschodzie Francji. Krążyły o nim straszne plotki, które później miały okazać się prawdą. Garnier zabijał ludzi, jadł ich mięso i karmił nim swoją rodzinę. Chłopi myśleli, że w pobliżu jest wilk żywiący się ludźmi i postanowili go zabić. Ale kiedy natknęli się na dziwną postać pochylającą się nad dzieckiem, to wcale nie był wilk, lecz Garnier. Zabójca był pewien, że znajduje się pod patronatem demonów, co miało dawać mu wyjątkowe zdolności łowieckie. Garnier przyznał się do prześladowania i zamordowania co najmniej czworga dzieci w wieku od 9 do 12 lat. Sąd uznał go za winnego, a Gilles Garnier został spalony na stosie w 1574 roku.

#8. Peter Nirsch

W Niemczech pod koniec XVI wieku Peter Nirsch dowodził gangiem przestępców i ostatecznie popełnił 544 morderstwa. Został aresztowany i torturowany w 1577 roku, ale przyznał się do zaledwie 75 morderstw. Zabójca zdołał uciec, ale został ponownie złapany w 1581 roku. Twierdził, że nauczył się sztuki niewidzialności, co rzekomo było powodem, dla którego tak długo unikał uwięzienia. Wierząc, że diabeł obdarzy go nadprzyrodzonymi mocami, Nirsch popełnił wiele morderstw w celu odprawienia obrzędów czarnej magii. 24 z jego ofiar to kobiety w ciąży. Kiedy Nirs został aresztowany po raz ostatni, był łamany kołem, a następnie został poćwiartowany.

#9. Elżbieta Batory

Elżbieta Batory urodziła się w 1560 roku w Siedmiogrodzie w arystokratycznej rodzinie. Była siostrzenicą polskiego króla Stefana Batorego, kobietą wielkiej urody, skorą do gniewu. Za swoje czyny otrzymała przydomek „Krwawa Hrabina Batory”. W 1610 r. na dwór habsburski zaczęły docierać ponure pogłoski o masakrach młodych dziewcząt, mających miejsce rzekomo na należącym do hrabiny zamku w Čachticach. Batory wierzyła, że krew dziewcząt pomaga jej przedłużyć młodość. Śmierć z rąk Elżbiety i jej sług miało ponieść około sześćset pięćdziesiąt osób. Batory została aresztowana wraz ze swoimi wspólnikami, a hrabina spędziła ostatnie lata swojego życia zamurowana żywcem w jednej z komnat zamku.

#10. Björn Petursson (Axlar-Björn)

Axlar-Björn był jedynym znanym seryjnym mordercą w historii Islandii. Za młodu Björn miał dziwny sen: tajemniczy mężczyzna zaprosił go do spróbowania 19 kawałków ludzkiego mięsa, a potem pokazał mu kamień na górze Axlarhyrna i kazał zabrać to, co leżało pod spodem. Następnego dnia młody człowiek znalazł pod kamieniem siekierę i poczuł nieodpartą chęć zabicia. Pierwszą ofiarą był jeden z parobków w Knörr, chłopiec w wieku Björna. Björn wyznał później, że zamordował chłopca swoją nową siekierą, grzebiąc go w stercie gnoju. Wkrótce sezonowi robotnicy rolni oraz podróżni zaczęli w tajemniczy sposób znikać. Björn przyznał się do dziewięciu morderstw, ale podczas przeszukania jego farmy znaleziono więcej ciał. Mówi się o 19 ofiarach. Niektóre wersje podają, że ofiary rąbał siekierą, a inne, że je topił.
Axlar-Björn został skazany na śmierć w Laugarbrekkuþing. Został powieszony, ściągnięty i poćwiartowany, a następnie posiekany na kawałki, a każdy kawałek umieszczono na palu. Jego żona Þórdís, oskarżona o współudział w zbrodniach, została zmuszona do oglądania egzekucji, a odcięte genitalia męża rzucono jej na kolana. Þórdís była wówczas w ciąży, nosząc "pod sercem" syna Sveinna, który później wyrósł na gwałciciela i został powieszony za swoje zbrodnie w 1648 roku.