Niezwykła historia pewnego skalpu

W upalny i parny wieczór w sierpniu 1867 roku w głównej siedzibie Union Pacific Railroad odkryto, że na zachód od stacji Plum Creek, gdzie miało powstać miasto Lexington, łączność telegraficzna przestała działać.

Czterech telegrafistów i brygadzista wyruszyli drezyną na stację, ale po kolejnym ostrym zakręcie stwierdzili, że droga nagle się kończy - ktoś ją rozebrał, a tory wyrzucił w pobliżu. Ich pojazd wykoleił się i nagle, jakby znikąd, pojawiło się 25 czejeńskich wojowników. Zaatakowali robotników, w tym i Williama Thompsona.


Thompson został postrzelony w ramię, a jeden z Czejenów oskalpował go. William był rzekomo przytomny, ale udawał, że nie żyje. Spór o to, jak udało mu się nie krzyczeć z bólu i jak odzyskał własną skórę z głowy, którą zwykle Indianie traktowali jako trofeum, wciąż trwa.


Wcześniej tego dnia z Omaha wyjechał pociąg. Przybyli na miejsce już po ataku Cheyenne'ów na załogę drezyny i wpadli w tę samą pułapkę. 17-wagonowy pociąg wykoleił się; zginęli maszynista, palacz i konduktor. Było to pierwsze udane wykolejenie całego pociągu przez plemię rdzennych Amerykanów w historii USA.


Zdając sobie sprawę ze skali katastrofy, następnego dnia Union Pacific wysłał pociąg z pomocą. Obsada pociągu była już nieco lepiej uzbrojona i o żadnej zasadzce nie mogło być mowy. Thompson został uratowany, chociaż do tego czasu w ranę wdała się infekcja. Ratownicy zabrali go do szpitala w Omaha, gdzie doktor Richard Moore próbował przyszyć mu skalp do głowy, ale operacja nie powiodła się. Lekarz uważał jednak, że Thompson jest wystarczająco silny, aby zwalczyć infekcję i, faktycznie, William Thompson naprawdę szybko wyzdrowiał.


Thompson początkowo chciał zachować skórę głowy dla siebie. Jednak, jak opowiada Lynn Sullivan, „jego rodacy nie byli tak zakochani w skalpie jak on”.


W 1900 roku Thompson przekazał swój skalp Moore'owi, doktorowi, który go leczył. On z kolei przekazał go bibliotece w Omaha, sądząc, że eksponat zainteresuje mieszkańców.


Skóra z głowy Thompsona jest teraz przechowywana w specjalnym bezkwasowym pojemniku w Bibliotece W. Dale'a Clarka w Omaha. Pracownicy zawsze obchodzą się z nią ostrożnie, w rękawiczkach. Była tematem kilku krajowych programów telewizyjnych i ludzie często proszą o możliwość jej obejrzenia. „Był jeden szczególny młody dżentelmen, który chciał to zobaczyć” – mówi Sullivan. „Powiedział, że chce zobaczyć coś rzeczywistego zamiast wirtualnego, aby upewnić się, że naprawdę istnieje”.