Internauci opowiadają, co by zrobili, gdyby została im jedna godzina życia

Czillowałbym z moimi zwierzakami na kanapie. W sumie to co zwykle.

Wziąłbym kilka tysięcy dolarów z banku i umarł z tymi pieniędzmi w dłoni, otoczony idiotycznymi wiadomościami, pozornymi wskazówkami i mapami, które miałyby rzekomo prowadzić do większego skarbu.

Zadzwoniłbym do szefa i kazał mu sobie tę robotę wsadzić w d**ę.

Mam mnóstwo alergii. Zacząłbym jeść wszystkie rzeczy, na które jestem uczulony, a za którymi tak bardzo tęsknię.

Panikowałbym przez godzinę, a potem umarł.

Powiedziałbym moim najbliższym, że ich kocham, pogapiłbym się w księżyc i zaczął ryczeć.

Pożegnałbym się z najbliższymi, przyjaciółmi, rodziną, napisałbym testament na szybko, a potem wykitował.

Wypiłbym piwo i napisał na Facebooku, że jeśli ten post w ciągu godziny nie zdobędzie 5000 polubień, to umrę.

Jako iż właśnie jest u mnie noc, to położyłbym się spać i pewnie już nie obudził. W sumie nie taki zły pomysł...

Przeglądałbym Netflixa, próbując wybrać jakiś film do obejrzenia i zanim bym coś znalazł, to pewnie już byłbym martwy.

Ukradłbym Deklarację Niepodległości!

Nie powiedziałbym o tym nikomu. Wziąłbym słuchawki, szkicownik, znalazł jakieś miłe miejsce, włączyłbym muzykę, zaczął rysować i tak spędziłbym swoje ostatnie chwile w życiu.

Zadzwoniłbym do swojej ubezpieczalni, aby przedyskutować warunki naszej umowy.

Wsiadłbym w samochód i jechał tak szybko, jak tylko fabryka by mi pozwoliła. Zgarnąłbym uwagę policji i mediów, zaczęliby mnie ścigać, a pod sam koniec czasu zjechałbym z klifu i zafundował wszystkim taki pokaz, jakiego nie zapomnieliby do końca swojego życia.

Pojechałbym do mamy i wdał się z nią w kłótnię (jak zwykle) o byle co. Ona zawsze powtarza, że powoli ją zabijam. W odpowiednim czasie to ja bym powiedział "nie mamo, to ty zabijasz mnie" i bym umarł.

Objęłabym mojego syna i męża i powtarzała im, jak bardzo ich kocham i mówiła o każdej rzeczy, którą w nich uwielbiam. Potem nagrałabym im dziesiątki filmów, które mogliby oglądać, kiedy mnie już nie będzie.

Moja mama umarła, kiedy miałam 25 lat i jest tak wiele rzeczy, które chciałabym z nią zrobić. Nie lubiła kamery i aparatu, więc nie mam prawie żadnych jej zdjęć i filmów z jej udziałem. Powoli zapominam, jak wyglądała i jak brzmiał jej głos. To takie bolesne, kiedy o tym myślę...

Godzina? W sam raz na drinka, albo kilka...

I żadnego kaca!