Kim Lan - powracająca fala

Wszystkim, których kręci magia Chucka Norrisa, przypominamy, że siła pięści to jedno, a siła umysłu to zupełnie inna sprawa...

Pewnego razu u Mistrza Kim-Lana zjawiło się trzech młodzieńców. Wszyscy trawieni byli jednym pytaniem:
- Rzeknij nam, o Mistrzu, jakiż człowiek ma wpływ na swój własny los? - zapytali chórem.
- Większy, niż wam się wydaje - odparł Kim-Lan. - Oto wszystko, co mówicie ma znaczenie dla waszej przyszłości, a żadne słowo nie ginie w bezkresie kosmosu.
- Pier*oli mnie to - odparł pierwszy młodzieniec. I to, gdy tylko wyszedł za bramę świątyni opadli go zbójcy i zgwałcili srodze.
- Nieomylne są twe myśli, o Nauczycielu - rzekł na ten widok drugi młodzian. - Niechaj jutrzenka mądrości oświetla ci drogę! - wykrzyknął w zachwycie. I oto, choć była noc, słońce wychyliło się zza horyzontu, a pierwsze promienie musnęły twarz Kim-Lana.
- Ja pier*olę! - chytrze zawołał trzeci uczeń.

* * * * *

Zdarzyło się, że nastała zima, kiedy mróz ścinał sake w żyłach, Mistrz
Kim-Lan zasiadł wówczas z pędzelkiem w dłoni nad prastarą księgą.
Godzinami studiował natchnione formuły i z rzadka uzupełniał wybrane miejsca własnym bezmiarem mądrości. Siedział tak w zamyśleniu trzy dni i trzy noce, aż nawiedził go w jego dojo wierny uczeń - Jin Du. Uradował się Mistrz na jego widok i zapytał adepta:
- Czymże jest według ciebie człowiek wobec bezmiaru wszechrzeczy?
Stropił się Jin Du i począł rozmyślać nad tajemnicami ludzkiej natury.
Trwało to dwa dni. Wówczas zasmucił się wierny uczeń jeszcze bardziej i rzekł Kim-Lanowi:
- Trudne twe pytanie, Mistrzu. Błagam jednak - zechciej mi udzielić wskazówki, która natchnie myśli moje.
I rzekł Kim-Lan w mądrości swojej:
- Pięć liter, trzecia "a".

* * * * *

Pewnego dnia, kiedy słońce wykonało ledwie pół obrotu nad horyzontem...
- P*erdolę! - rzekł Mistrz Kim-Lan. - Już czuję, że to się głupio skończy.

A te przygody już znamy...