Dzisiaj przyjrzymy się młodym, seksownym i mocno owłosionym członkom kapeli heavymetalowej, dowiemy się, jak konkretnie i dosadnie przebiegł strajk kobiet na Islandii oraz zobaczymy, jak fajnie bawił się "król kokainy" w towarzystwie kuzyna Gustavo...
Wcześniej niewidziana czarno-biała fotografia z 1877 roku przedstawia wyjętego spod prawa Billy'ego Kida grającego w karty ze swoim gangiem. To dopiero drugie potwierdzone zdjęcie osławionego rewolwerowca.
Na zdjęciu Billy the Kid siedzi przy stole z trzema członkami swojego gangu - Richardem Brewerem, Fredem Waite'em i Henrym Brownem - w ówczesnym czasie wszyscy byli poszukiwani przez władze. Billy the Kid, który również używał nazwiska William H. Bonney, był poszukiwany za zabójstwo kowala w Arizonie. Uważa się, że zabił kolejnych siedmiu mężczyzn podczas wojny hrabstwa Lincoln w 1878 roku. Jednym z nich był szeryf hrabstwa Lincoln William Brady. 22-letni Billy the Kid został w 1881 zastrzelony przez szeryfa Pata Garretta.
Zdjęcie, które zostało sprzedane za milion dolarów, nigdy wcześniej nie było upubliczniane i było pieczołowicie przechowywane w tej samej rodzinie od ponad wieku. Kilkadziesiąt lat wcześniej zostało one podarowane dziadkowi sprzedającego przez wdowę po Davidzie Andersonie, który był lepiej znany jako Billy Wilson. Wilson był członkiem
Regulatorów i zaprzyjaźnił się z Billy the Kidem, gdy walczył u jego boku podczas wojny w hrabstwie Lincoln. Po otrzymaniu ułaskawienia przez prezydenta Grovera Clevelanda w 1896 roku służył jako szeryf w hrabstwie Terrell, a także pracował jako inspektor celny USA. Zdjęcie Wilsonowi przekazał sam Wiliam Henry McCarty, aka William H. Bonney aka Billy The Kid.
Eksperci z Muzeum George'a Eastmana w Teksasie zweryfikowali pozytywnie autentyczność fotografii.
W 1905 zbudowano największy wówczas pasażerski statek parowy na świecie – SS „Kaiserin Auguste Victoria”. Wyczyn ten powtórzono w 1913 w hamburskim oddziale „Vulcana”, budując kolejny największy pasażerski statek parowy na świecie – SS „Imperator” przewyższający pod każdym względem RMS „Titanic”, który zatonął rok wcześniej. „Imperator” w 1920 w wyniku reparacji wojennych został przejęty przez linie Cunard Line z Wielkiej Brytanii i przemianowany na RMS „Berengaria”.
Po 1918 roku stocznia na mocy Traktatu Wersalskiego zaprzestała budowy statków.
W 1938 ponownie uruchomiono m.in. wydział budowy maszyn, który dwa lata później mógł przyjąć zamówienie na okręty podwodne dla Kriegsmarine. W październiku 1943 roku zwodowano U-901, drugi z budowanych okrętów (U-902) został zniszczony podczas alianckich nalotów. Budowano tu także torpedowce. Do końca wojny stocznia została całkowicie zniszczona.
Po 1945 roku na jej terenie i przyległej Stettiner Oderwerke zbudowano Stocznię Szczecińską, a obecnie działa tam również Szczecińska Stocznia Remontowa „Gryfia”. Jednym z jej nabrzeży jest Nabrzeże Wulkan.
LRV to Lunar Roving Vehicle, pojazd kołowy używany przez astronautów programu Apollo 15, Apollo 16 i Apollo 17 do przemieszczania się po powierzchni Księżyca. Służył także do transportu narzędzi, sprzętu naukowego i łącznościowego oraz próbek gruntu księżycowego. Jego całkowita masa wynosiła 209 kilogramów (na Księżycu ważył 35 kg). Mógł zabrać ładunek o masie 490 kg, miał 310 cm długości, 114 cm wysokości i rozstaw osi 229 cm.
Każde z czterech kół napędzane było osobnym silnikiem elektrycznym o mocy 0,18 kilowata. Energii dostarczały dwie 36-woltowe baterie srebrowo-cynkowe o pojemności 121 Ah każda. Każde z ogniw miało dość mocy do poruszania pojazdu. Jedna bateria wystarczała na przewiezienie 210-kilogramowym łazikiem ładunku o masie 440 kg na odległość 120 km.
Wykonawcą pojazdu LRV był koncern Boeing Company, głównym podwykonawcą General Motors. Jednym z głównych konstruktorów był Mieczysław Bekker, inżynier polskiego pochodzenia pracujący w Stanach Zjednoczonych.
Eugene Cernan był jedenastym i jak na luty 2021 ostatnim człowiekiem, który postawił stopę na Księżycu.
Księżna Cecylia wraz z mężem, dwoma synami i teściową zginęły w wypadku lotniczym pod Ostendą w Belgii.
W 1947, po uzyskaniu obywatelstwa brytyjskiego, Filip porzucił rodowe miano Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg, przyjął nazwisko matki Battenberg w zanglicyzowanej formie Mountbatten, a także zrzekł się wszelkich tytułów grecko-duńskich. Dokonał także konwersji religii z prawosławia na anglikanizm i tym samym spełnił wszystkie wymogi, by móc ożenić się z Elżbietą. W ceremonii ślubnej Filipa z Elżbietą, która odbyła się 20 listopada 1947 roku, nie mogły uczestniczyć siostry księcia Filipa, które wyszły za mąż za książąt niemieckich, którzy mieli bliskie stosunki z reżimem nazistowskim.
Rok 1975 został ogłoszony przez ONZ Rokiem Kobiet. W ramach przygotowań do uczczenia tego wydarzenia feministki z utworzonej w 1970 roku grupy „Czerwone Pończochy” zaproponowały organizację ogólnokrajowego strajku kobiet, który miał pokazać mężczyznom wartość pracy kobiet. W toku dyskusji ustalono, że strajk przyjmie formę, w której wszystkie kobiety wezmą tego samego dnia wolne od pracy lub też powstrzymają się od prac domowych.
W dniu protestu wiele kobiet spędziło cały dzień w kawiarniach lub na wiecach (największy wiec odbył się w Rejkiawiku i uczestniczyło w nim 25 000 pań). Ogólnie do akcji przystąpiło 90% Islandek. W dniu strajku nie działało wiele szkół, fabryk i sklepów. Tego dnia w wielu zakładach pracy było pełno dzieci, ponieważ ojcowie nie mieli z kim ich zostawić. Symbolem tego dnia stały się znikające ze sklepów kiełbaski i parówki, ponieważ to było jedyne danie, które potrafili przyrządzić Islandczycy.
Protest przyniósł głęboką zmianę społeczną, zmniejszając nierówność płci. W efekcie pięć lat później Islandia została pierwszym krajem na świecie, w którym prezydentem została kobieta.
W poprzednim odcinku