Zatrzymane w kadrze CCCLXXIX - Seksbomba na balu

#1. Sprzedawca, siedzący z tyłu ciężarówki obok kozy opalanej drewnem, sprzedaje cukier w Moskwie. Cena to 26 000 rubli (100 PLN) za worek. 17 grudnia 1993 roku.

#2. Matka fotografa wojennego Roberta Capy przy grobie syna. Capa zginął 25 maja 1954 roku w Wietnamie - w wyniku wybuchu miny.

Endré Ernő Friedmann, bo takie było prawdziwe nazwisko Roberta Capy, był jednym z najważniejszych fotografów XX wieku. Jest autorem fotografii z pięciu wojen (hiszpańskiej wojny domowej, wojny chińsko-japońskiej, II wojny światowej, I wojny izraelsko-arabskiej i I wojny indochińskiej) oraz innych wydarzeń.

W 1954 roku wyjechał do Japonii, by na zlecenie wydawnictwa Mainichi Press wykonać cykl zdjęć poświęconych dzieciom. Pobyt ten musiał przerwać, gdyż „Life” zlecił mu wyjazd do Indochin, gdzie wybuchła wojna, a pracujący tam fotoreporter Howard Sochurek wziął urlop. 30 kwietnia zaakceptował ofertę „Life”. Wkrótce wyleciał do Bangkoku i 9 maja dotarł do Hanoi. 25 maja towarzyszył francuskiemu wojsku, poruszającemu się po trudnym terenie delty Rzeki Czerwonej. Zginął tego samego dnia wskutek wybuchu miny lądowej, z aparatem Contax w ręce. Na ostatniej wykonanej przez niego fotografii widać maszerujących żołnierzy.

#3. Ostatnia z Czterech Kolumn Barcelony, które reprezentują paski katalońskiej flagi, zburzonych podczas dyktatury Primo de Rivera w 1928 r. Odbudowano je w 2010 r.

Cztery kolumny (20 metrów wysokości i 2,5 metra średnicy każda), od nazwiska ich twórcy zwane również Kolumnami Puiga i Cadafalcha, zostały wzniesione po raz pierwszy w roku 1919 tam, gdzie dziś znajduje się Magiczna Fontanna na Montjuic. Symbolizują one cztery czerwone pasy na fladze katalońskiej, przez co pierwotnie uważane były za symbol katalońskiej tożsamości.

W trakcie dyktatury Primo de Ribera z generałem Franco na czele były zakazane wszelkie symbole narodowo-wyzwoleńcze, dlatego kazano rozebrać kolumny przed Wystawą Światową, która głównie miała się odbywać właśnie na Górze Montjuïc w 1929 roku.

#4. Ostatni etap przeniesienia zabytków kompleksu świątynnego Abu Simbel w Egipcie w związku z budową tamy Asuan, 1967 rok.

Z powodu budowy Wysokiej Tamy Asuańskiej i zarazem utworzenia Jeziora Nasera, wiele zabytkowych budowli w Nubii zostało zagrożonych zalaniem. Aby uchronić Abu Simbel przed zniszczeniem, w latach 1964–1968 świątynie zostały przeniesione ponad lustro wody, na miejsce położone o około 65 m wyżej w stosunku do swej uprzedniej lokalizacji. Operacja została sfinansowana przez rząd Egiptu i UNESCO. Kierownikiem prac był z ramienia UNESCO polski archeolog Kazimierz Michałowski z Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Koszt operacji wyniósł około 36 mln dolarów. W 1979 roku świątynie zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

#5. Koreańskie „kobiety do towarzystwa”, które przeżyły i zostały wyzwolone przez aliantów z rąk japońskich oprawców w prowincji Yunnan w Chinach - 1945 rok.

Kobiety do towarzystwa, tzw. "comfort women", zmuszane były do nierządu przez japońskich okupantów przed i podczas II wojny światowej, kiedy Półwysep Koreański znajdował się pod rządami kolonialnymi Japonii w latach 1910-1945. Po masakrze Nankinu, dokonanej w 1937 przez armię japońską, władze Japonii przyjęły taktykę zakładania tzw. „ośrodków pocieszenia”, w których kobiety zmuszano do prostytucji na potrzeby żołnierzy japońskich.

Kobiety do towarzystwa pochodziły z Japonii oraz terenów okupowanych przez Japonię, np. z Chin, Korei, Formozy, Wietnamu, Malajów, Filipin oraz z innych podbitych terytoriów. Były one porywane przez samych Japończyków lub przez podlegające im siły kolaboranckie i zmuszane do prostytucji w domach publicznych zwanych ianjo, zarządzanych zazwyczaj przez japońską żandarmerię Kempeitai. Kobiety służyły przede wszystkim wyższym oficerom armii japońskiej.

W 1945 roku, kiedy przegrana Japonii była już właściwie przesądzona, kobiety zostały porzucone, mordowane przez japońskich żołnierzy, bądź ginęły wskutek bombardowań sił alianckich. Te, którym udało się przeżyć i powrócić do swoich domów, często po przebyciu setek kilometrów, przeżywały ogromną traumę. Były izolowane przez lokalne społeczności, żyjąc w hańbie, napiętnowane za to, co im zrobiono. Większość z nich nie chciała opowiadać o piekle, przez które przeszły. Część z nich nie była w stanie założyć rodziny ani mieć dzieci.

Początkowo rząd japoński odcinał się od odpowiedzialności za tworzenie w trakcie wojny wojskowych domów publicznych. Poruszył ten problem dopiero w 1992 roku. W 1995 roku powstała fundacja pod nazwą Asia Women's Fund, której zadaniem jest materialne wynagrodzenie krzywd wyrządzonym jūgun-ianfu w trakcie wojny.

#6. Chłopiec sfotografowany z rzeźbą Myszki Miki. Prypeć, Ukraina, 1986 rok.

#7. Prezydent Rosji Władimir Putin pokazuje prezydentowi USA George'owi W. Bushowi pierwszy samochód swojej rodziny - Zaporożec z 1972 roku. Rosja, 14 lipca 2006 roku.

#8. Trójka NKWD przy "pracy", ZSRR, 1937 rok.

Trójki NKWD były to komisje powołane na mocy rozkazu NKWD nr 00447 z 30 lipca 1937 roku w celu szybkiego rozpatrywania spraw sądowych (sądownictwo doraźne) związanych z "elementami antyradzieckimi" i "antykomunistycznymi". Były szczególnie aktywne w okresie wielkiego terroru.

Odsetek uniewinnień dokonanych przez trójki NKWD wyniósł 0,03% (500 uniewinnień na 1,5 mln zarzutów). Rozprawa trwała 5-10 minut, wyjaśniano oskarżonemu przysługujące mu prawa, a następnie komunikowano wyrok śmierci lub, w najlepszym wypadku, 8-10 lat obozu pracy albo więzienia. W ciągu jednego dnia komisje wydawały od 110 do 120 wyroków. „Rekord” został ustanowiony w 1938 roku na Terytorium Zachodniej Syberii, gdzie w ciągu jednej nocy zatwierdzono 1221 aktów oskarżenia.

#9. Wszyscy pomagają, gdy samochód utknie w 18-centymetrowej warstwie śniegu na East 38th w Nowym Jorku, 1943 rok.

#10. Pocałunek śmierci, Cavriana, 12 maja 1957 roku.

Czarno-białe zdjęcie nieznanego autora, wykonane 12 maja 1957 roku. Przedstawia moment, w którym meksykańska aktorka Linda Christian (m.in. dziewczyna Bonda w pierwszej ekranizacji Casino Royale) całuje kierowcę Alfonso de Portago na krótkim postoju podczas wyścigu Mille Miglia w północnych Włoszech w 1957 roku. Portago zginął chwilę później w swoim Ferrari 335 S podczas pokonywania zakrętu z prędkością około 240 kilometrów na godzinę między Cerlongo and Guidizzolo, około 70 km od Brescii.
Wraz z kierowcą zginął także jego pilot Ed Nelson oraz dziewięcioro widzów, w tym pięcioro dzieci.

#11. Piechota Armii Czerwonej maszerująca główną ulicą Kijowa po wyzwoleniu miasta spod okupacji wojsk niemieckich, 1943 rok.

#12. Czeski tramwaj pogrzebowy 152 "Czarna Mary", który był używany podczas I wojny światowej do przewożenia zwłok żołnierzy przez stolicę Czech Pragę ze szpitali prosto na cmentarze, 1917-1918 rok.

#13. Helmut Kohl i Francois Mitterrand trzymają się za ręce w deszczu w czasie uroczystości upamiętniającej ofiary bitwy pod Verdun, 22 września 1984 roku.

Bitwa pod Verdun to jedna z największych bitew I wojny światowej. Była toczona od 21 lutego do grudnia 1916 roku w okolicy miejscowości Verdun we Francji. W zamierzeniu dowództwa niemieckiego walki te miały spowodować wykrwawienie się armii francuskiej; po serii ataków i kontrataków, w których obie strony poniosły duże straty, Verdun pozostało w rękach Francuzów. Bitwa ta przeszła do historii jako „piekło Verdun” lub „młyn verdeński”, ponieważ obie strony dziesiątkowały się wzajemnie. Historycy szacują, że Niemcy stracili około 338 tysięcy żołnierzy, a Francja 348 tysięcy.

#14. Robert Kennedy podczas przerwy na lunch w Bluefield Drive-In, 1960 rok. Fotografia wykonana podczas kampanii wyborczej JFK.

#15. Rosyjscy jeńcy wojenni pojmani podczas wojny rosyjsko-japońskiej osadzeni w budynku onsen, gorących źródłach, na których zbudowano kąpieliska. Dōgo Onsen w Matsuyama, prefektura Ehime w Japonii, 1905 rok.

#16. Andrew Watson (w środku, w górnym rzędzie), 1882 rok.

Andrew Watson to piłkarz szkocki, uważany za pierwszego czarnoskórego piłkarza, który wystąpił w reprezentacji narodowej. W latach 1881-1882 trzykrotnie zagrał w reprezentacji Szkocji. Występował na pozycji obrońcy.

12 marca 1881 roku na londyńskim Kennington Oval Watson po raz pierwszy wystąpił w reprezentacji Szkocji w meczu przeciwko Anglii. Był kapitanem zespołu. W sumie w narodowym zespole zagrał 3 razy. Po przejściu do angielskiego klubu London Swifts nie wystąpił już ani razu w kadrze, gdyż Związek Piłkarski powoływał jedynie piłkarzy reprezentujących barwy szkockich klubów. Te 3 występy zapisały się niebywale chwalebnie w kronikach szkockiej piłki nożnej. Dwa razy Szkocja pokonała Anglię (6:1 w Londynie w 1881 roku oraz 5:1 w Glasgow w 1882 roku) oraz raz Walię (5:1 w 1882 roku we Wrexham).

Następnym czarnoskórym graczem, który reprezentował na arenie międzynarodowej barwy Szkocji był Nigel Francis Quashie. Dostąpił on tego zaszczytu w... 2004 roku, a więc 122 lata to ostatnim występie Watsona.

#17. Pamela Anderson i Kid Rock na balu, Wiedeń, 30 stycznia 2003 roku.

#18. Pierwszy test przechwyconej niemieckiej rakiety V2 dokonany przez nazistowskich naukowców już na terytorium USA, 1946 rok.

#19. W Glendale w Kalifornii zorganizowano akcję szczepień Drive Through, aby poradzić sobie z epidemią polio. Wykonano 2250 zastrzyków w ciągu 2,5 godziny, wrzesień 1960 roku.

#20. Dziś, 25 stycznia 2021 roku, mija dokładnie 50 lat, odkąd towarzysz Gierek prosił gdańskich stoczniowców o pomoc.

W poprzedniej części