Zatrzymane w kadrze CCCLVIII - oni uprzedzili Lindberga o 8 lat, ale mało kto słyszał o ich wyczynie

#1. Pomnik Louisa Agassiza przed budynkiem Wydziału Zoologii (obecnie budynek 420), Uniwersytet Stanforda, Kalifornia, kilka dni po trzęsieniu ziemi w San Francisco, kwiecień 1906 roku.

#2. Budowa Muru Berlińskiego, sierpień, 1961 rok.

Berliński system umocnień, który oddzielał od siebie dwie części Berlina, miał łączną długość około 156 kilometrów i wysokość od 3,4 do 4,2 metra. "Mur berliński" składał się z 111,9 km muru ceglanego i betonowego oraz 44,5 km płotu z siatki stalowej. Historyczną datą, którą określa się powstanie muru jest 13 sierpnia 1961 roku, aczkolwiek tego dnia zostały zamontowane głównie płoty, zasieki i barykady, które uniemożliwiły przemieszczanie się między sektorami oraz zamurowane zostały drzwi i okna w przygranicznych domach.
Mur runął w czwartkową noc z 9 na 10 listopada 1989 roku. Początkowo władze NRD próbowały nawet naprawiać wyrwy, wyłom i dziury, ale szybko poniechano tych działań. Nie znaczy to wcale, że można już było podróżować po całym Berlinie bez dokumentów. Oficjalnie rozbiórka muru rozpoczęła się ponad pół roku później, 13 czerwca 1990 roku.
1 lipca 1990 roku z dniem wejścia w życie unii walutowej dozór muru i wszelka kontrola graniczna zostały zniesione

#3. Arab, jego trzy żony i dwie służące, Egipt, lata 80. XIX wieku.

#4. Przemówienie Martina Luthera Kinga "I Have a Dream" ("Mam marzenie") uchwycone z mało znanej perspektywy, 28 sierpnia 1963 roku.

Martin Luther King wygłosił swoje słynne przemówienie na zakończenie Marszu na Waszyngton, w którym wzięło udział około 250 tysięcy osób. Pierwsze zdanie brzmiało:

Mam marzenie, że pewnego dnia na czerwonych wzgórzach Georgii synowie byłych niewolników i synowie byłych właścicieli niewolników usiądą razem przy stole braterstwa.

W dalszej części wstępu podkreślił, że on i słuchacze znajdują się w cieniu pomnika Abrahama Lincolna, który sto lat wcześniej podpisał proklamację znoszącą niewolnictwo, a także że już w Deklaracji Niepodległości zawarto zapis o równości rasowej. To właśnie pomnik 16. prezydenta Stanów Zjednoczonych widnieje na pierwszym planie tej fotografii.

#5. Włoscy Alpini - wyspecjalizowane do walki w górach oddziały piechoty Armii Włoskiej, fotografia wykonana w Dolomitach pomiędzy 1915 a 1917 rokiem.

#6. Adolf Hitler podczas inspekcji nowego Panzer IV Ausf F2, kwiecień 1942 roku.

Panzerkampfwagen IV (PzKpfw IV) to niemiecki czołg średni z okresu II wojny światowej. Aż do jesieni 1942 roku był najcięższym wozem pancernym służącym w armii III Rzeszy. W późniejszych latach konfliktu, mimo pojawienia się cięższych maszyn PzKpfw V Panther i PzKpfw VI Tiger, nigdy nie został przez nie wyparty z dywizji pancernych i do końca wojny był podstawowym czołgiem niemieckim.
Na początku 1936 roku do produkcji seryjnej wybrano prototyp zaprezentowany przez firmę Krupp AG. Do września 1938 roku wyprodukowano 42 egzemplarze. W latach 1938-1945 (kiedy to zostały wycofane) z taśmy zjechało około 9170 egzemplarzy.

#7. Walter Freeman, "ojciec lobotomii", podczas wykonywania operacji wbicia lodowego szpikulca do mózgu przez oczodół. Najwyraźniej brak jakichkolwiek środków ochrony osobistej nie był wówczas problemem. Fotografia wykonana około 1950 roku.

Freeman znany jest z tego, że w 1941 roku przeprowadził zabieg lobotomii na Rosemary Kennedy, starszej siostrze prezydenta USA, Johna Fitzgeralda. W rezultacie zdrowa fizycznie dziewczyna (niekoniecznie umysłowo, gdyż rodzina twierdziła, że jest mocno opóźniona w rozwoju plus miała bardzo bogate życie seksualne, co mogło zaszkodzić wielce szanowanej rodzinie Kennedych) nie była w stanie porozumiewać się, miała problemy z chodzeniem i wymagała stałej opieki do końca swojego życia. Na początku lat 40. ubiegłego wieku zabieg polegał na wierceniu otworów po obu stronach głowy, wkładaniu szpatułki do czaszki w pobliżu płatów czołowych i skrobaniu...
W późniejszych latach Freeman opracował nową metodę lobotomii przezoczodołowej, polegającej na znieczuleniu pacjenta za pomocą przenośnego urządzenia do elektrowstrząsów, wbiciu za pomocą młoteczka przez sklepienie oczodołu orbitoklastu (narzędzia podobnego do szpikulca do lodu) i przesunięciu go po szerokim łuku. Prowadziło do przecięcia części włókien nerwowych łączących czołowe płaty mózgu z międzymózgowiem.

#8. Portret królowej Wiktorii z jej najstarszym wnukiem, dwoma wnuczkami oraz najmłodszą córką, zamek Balmoral, Szkocja, 1887 rok.

Od lewej na fotografii:
1. Albert Wiktor, książę Clarence i Avondale - drugi w kolejności do dziedziczenia tronu po królowej Wiktorii. Był wcześniakiem. Nie udało mu się ukończyć żadnej szkoły, po czym postanowił kontynuować karierę w wojsku. Zmarł na zapalenie płuc w 1892 roku, w wieku 28 lat. Dzięki jego przedwczesnej śmierci na tron po synu Wiktorii, królu Edwardzie VII, wstąpił jego młodszy brat Jerzy V.
2. wnuczka królowej Wiktorii, Wiktoria Alicja Helena Ludwika Beatrycze z Hesji-Darmstadt, znana później jako Aleksandra Romanowa, żona cara Mikołaja II, zamordowana wraz z mężem i dziećmi w nocy z 16 na 17 lipca 1918 przez bolszewików,
3. królowa Wiktoria,
4. wnuczka królowej Wiktorii, Beatrycze Koburg, księżniczka Zjednoczonego Królestwa z dynastii sasko-koburskiej, małżonka Henryka Battenberga
5. Irena z Hesji-Darmstadt, księżniczka Hesji i Renu, księżna Prus, żona księcia Alberta Wilhelma Henryka Hohenzollerna.

#9. Lądowanie wojsk amerykańskich na plaży przed bitwą o wyspę Okinawa, ostatnią bitwą na dużą skalę w wojnie na Pacyfiku, 13 kwietnia 1945 roku.

#10. Królowa Ranavalona III, Antananarywa, Madagaskar, fotografia wykonana pomiędzy 1890 a 1895 rokiem.

Ostatnia królowa Madagaskaru, panująca od 30 lipca 1883 do 23 maja 1897 roku. Została zmuszona przez francuskie siły kolonialne do zrzeczenia się tronu i emigracji. Madagaskar stał się kolonią francuską. W 1910 i 1912 roku dwukrotnie władze francuskie odmówiły jej prawa powrotu do ojczyzny. Zmarła w 1917 roku, w wieku 55 lat, w wyniku zatoru krwi.

#11. Dzieci z Gżatska po wyzwoleniu miasta spod okupacji nazistów pokazują radzieckim żołnierzom "ersatz valenki", czyli imitujące walonki buty ze słomy z drewnianą podeszwą, marzec 1943 roku.

Gżatsk znajdował się pod okupacją niemiecką od 9 października 1941 do 6 marca 1943 roku. W 1968 roku miasto zmieniło nazwę na Gagarin, na cześć Jurija Gagarina, słynnego radzieckiego kosmonauty, który urodził się w Kłuszynie, wiosce leżącej nieopodal Gżatska (w 1610 miała miejsce bitwa pod Kłuszynem, podczas której hetman Żółkiewski pokonał armię rosyjską pod dowództwem Dymitra Szujskiego wspomaganą przez oddziały szwedzkie).
Obecnie w mieście zameldowanych jest ponad 30 tysięcy obywateli rosyjskich.

#12. John Alcock i Arthur Brown podczas przygotowań do udanego pierwszego nieprzerwanego przelotu samolotu bez międzylądowania ponad Oceanem Atlantyckim, 14 czerwca 1919 roku.

Dwaj brytyjscy lotnicy, pilot kapitan John Alcock i nawigator porucznik Arthur Whitten Brown wystartowali z pola Lester's Field koło St. John’s w Nowej Fundlandii w kierunku na wschód 14 czerwca 1919 roku o godzinie 13.45. Podczas lotu pogoda nie miała dla nich litości. Walczyli z silną mgłą, oblodzeniem (Brown musiał kilkukrotnie wchodzić na skrzydło, aby obłupywać lód), deszczem i śniegiem. W końcu po 16 godzinach i 28 minutach wylądowali na łące w Irlandii, w okolicach Clifden. Lotnicy pokonali łącznie 3040 kilometrów ze średnią prędkością 190 km na godzinę.
Obaj zostali uznani za bohaterów i otrzymali tytuł szlachecki od króla Jerzego V. Na lotnisku Heathrow w Londynie wzniesiono w 1954 pomnik na ich cześć, a samolot, którym odbywali lot, Vickers Vimy, można do dziś podziwiać w Muzeum Nauki w Londynie.
Alcock i Brown dokonali tej sztuki niespełna 8 lat przed Charlesem Lindbergiem (20-21 maja 1927 roku), jednakże Lindberg leciał samotnie i startował oraz lądował na stałym lądzie (z Long Island w stanie Nowy Jork do Paryża).

#13. Fotografia wykonana podczas ceremonii otwarcia zimowych igrzysk olimpijskich w Sarejewie (Jugosławia), 8 lutego 1984 roku.

#14. Rodzice z Berlina Zachodniego pokazują wnuki swoim rodzicom, którzy zostali we wschodniej części stolicy Niemiec, 1969 rok.

#15. Pojedynek dwóch czeczeńskich żołnierzy w siłowaniu się na rękę, 1995 rok.

#16. Roman Polański i Sharon Tate na plaży w Cannes, Francja, 1968 rok.

#17. Podczas oficjalnej wizyty na przylądku Canaveral prezydent John Fitzgerald Kennedy ogląda Friendship 7, kapsułę, w której 20 lutego 1962 roku John Glenn jako pierwszy Amerykanin dokonał trzech okrążeń Ziemi na orbicie okołoziemskiej. Fotografia wykonana 23 lutego 1962 roku.

#18. Kurdyjscy wojownicy z Beytissebap w zniszczonej w wyniku działań wojskowych chacie ozdobionej dywanami na ścianach z podobiznami Jezusa i Elvisa Presleya, wschodnia Turcja (Kurdystan), 1991 rok.

#19. Frank Sinatra (trzeci od lewej w górnym rzędzie) w pokoju pełnym gangsterów, 11 kwietnia 1976 roku.

Stoją od lewej: Paul Castellano, Gregory DePalma, Sinatra, Thomas „Fats” Marson, Carlo Gambino, Jimmy „The Weasel” Fratiano i Salvatore Spatola. Siedzą od lewej: Joe Gambino i Richard Fusco.
Carlo Gambino to głowa rodziny Gambino, jednej z pięciu nowojorskich rodzin mafijnych, która za jego rządów (po zabójstwie w 1957 roku Alberta Anastasii) stała się najpotężniejszą organizacją mafijną w Stanach Zjednoczonych.
W czasach świetności przypadających na lata 60. XX wieku rodzina liczyła 30 załóg oraz ponad 1000 żołnierzy. Carlo zamienił rodzinę w najbardziej dochodową organizację w mieście, a później w całym USA. Gambino nigdy nie odsiadywał wyroków (w 1937 roku odsiedział 22 miesiące za unikanie płacenia podatków...) – policja przymykała oko na jego działalność, wiedząc, że jego „firma” gwarantuje porządek na ulicach i pokój między drobnymi, kontrolowanymi przez nią gangami.
Jimmy ƒ„The Weasel” Fratiano - tę postać sportretował Joseph Riccobene w filmie Martina Scorsese „Irlandczyk”.

#20. Stocznia Gdańska imienia Lenina. Trzeci dzień strajku. Strajkujący stoczniowcy z napisem "My z ludem - lud z nami - my stoczniowcy się nie damy", 18 sierpnia 1980 roku.

W poprzednim odcinku