Zatrzymane w kadrze CCCL - Żądamy chleba!

#1. Angielska panna młoda, która, mimo intensywnych nalotów Luftwaffe (niem. Blitz, "Błyskawica"), odmówiła przełożenia daty zaplanowanego ślubu, Londyn, 4 listopada 1940 roku.

#2. Mecz bejsbola pomiędzy drużynami Princeton i Columbia - pierwsze w historii transmitowane na żywo w telewizji zawody sportowe w USA, 17 maja 1939 roku.

#3. Fotografia polskiego i radzieckiego żołnierza na tle "wyzwolonej" Warszawy, styczeń 1945 roku.

#4. Jan Ripper, polski kierowca rajdowy, pozuje przy swoim samochodzie Bugatti i nagrodach, które wygrał w I Międzynarodowym Wyścigu Tatrzańskim, 1928 rok.

Wyścig Tatrzański (od 1928 roku Międzynarodowy Wyścig Tatrzański) to samochodowo-motocyklowy wyścig górski organizowany corocznie w sierpniu w latach 1927–1931 przez Krakowski Klub Automobilowy, na odcinku górskiej szosy Łysa Polana – Morskie Oko. Całkowita długość trasy wynosiła 7,5 km. Rekord konkursu należy już na zawsze do Austriaka Hansa Stucka, który w kategorii Samochody Wyścigowe, pojemność do 5000 cm3 osiągnął wynik 5 minut i 24 sekundy.
Jan Ripper startował we wszystkich pięciu konkursach. W 1927 zwyciężył w kategorii Samochody Turystyczne - 2500 cm3. W latach 1928-1930 wygrywał w kategorii Samochody Wyścigowe o pojemności silnika do 1500 cm3. Do niego też należy rekord tej kategorii: 5 minut i 39 sekund (drugi wynik konkursu po Stucku). W 1931 roku w kategorii 1500 cm3 Ripper zajął trzecie miejsce za innym Polakiem Stanisławem Hołujem (uczestnikiem dwóch wojen światowych, rozstrzelanym przez Niemców 29 czerwca 1940 roku w Krzesławicach) i Czechem Pohlem.
Zmagania z 1931 roku były ostatnimi ze względu na pogarszającą się sytuacją gospodarczą kraju, a także wprowadzenie podatku od luksusu oraz opłat na Fundusz Drogowy od posiadania samochodu, co spowodowało spadek sprzedaży samochodów oraz wycofanie się sponsorów.

#5. Laboratorium Iwana Pawłowa i jego słynne psy, 1904 rok.

#6. Red Hot Chilli Peppers, 1986 rok.

#7. Naukowcy prezentują długi wydruk danych o Wenus nadesłanych przez sondę Mariner 2, styczeń 1963 roku.

12 grudnia 1962 roku nastąpiło pierwsze w historii zbliżenie się sondy kosmicznej do planety - od Wenus dzieliły Marinera 2 "zaledwie" 34 773 kilometry. Dzięki tej misji ludzkość dowiedziała się np., że Wenus obraca się wokół własnej osi w przeciwnym kierunku niż większość planet Układu Słonecznego oraz że nie ma mierzalnego pola magnetycznego wokół planety.

#8. Jedna z trzech publicznych egzekucji wykonanych w Polsce na zbrodniarzach wojennych, Gdańsk, 4 lipca 1946 roku.

W Wysokiej Górze na obrzeżach Gdańska 4 lipca 1946 roku miała miejsce druga z trzech publicznych egzekucji na zbrodniarzach wojennych. W pierwszym tak zwanym "procesie załogi Stutthofu" (niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego utworzonego na anektowanych terenach Wolnego Miasta Gdańska, w miejscowości Sztutowo, 36 km od Gdańska) zostało skazanych na śmierć łącznie 11 z 13 osób, w tym pięć niemieckich nadzorczyń (Elisabeth Becker, Jenny-Wanda Barkmann, Ewa Paradies, Wanda Klaff oraz Gerda Steinhoff, wszystkie słynęły z niesłychanego okrucieństwa wobec więźniarek - najstarsza w chwili śmierci miała zaledwie 26 lat), jeden esesman (Johann Pauls, szef Waldkolonne - grupy więźniów pracującej przy wyrębie lasu - jednej z największych mordowni w Stutthofie) oraz pięciu Polaków będących więźniami funkcyjnymi, tzw. kapo (Józef Reiter, Wacław Kozłowski, Tadeusz Kopczyński, Franciszek Szopiński, Jan Breit - wszyscy słynęli z bestialstwa).
Egzekucja rozpoczęła się punktualnie o 17:00 i przyciągnęła od 150 do 200 tysięcy gapiów. Byli to głównie mieszkańcy Gdańska i okolic, którzy pomimo nieznośnego upału cierpliwe oczekiwali na drastyczne widowisko.
Egzekucję zaplanowano w taki sposób, by ciała nie spadały ze zbyt wielkiej wysokości. Wskutek tego pętle nie łamały karków i nie powodowały natychmiastowej śmierci. Agonia każdego ze zbrodniarzy trwała od kilku do kilkunastu minut. Zbrodniarzy spychano z platformy ciężarówek jednego po drugim, aby następni widzieli, jaki los czeka ich za chwilę.
Gdy zmarła ostatnia osoba, tłum przedarł się przez kordony milicji, zdjął ciała z szubienicy, zaczął odzierać je z ubrań, bić i kopać...
48 dni później odbyła się ostatnia publiczna egzekucja - na stoku poznańskiej cytadeli w obecności kilkudziesięciu tysięcy gapiów powieszono Arthura Greisera, namiestnika Rzeszy w Kraju Warty. Ze względu na drastyczność scen, których świadkami były także dzieci przyprowadzane chętnie przez rodziców oraz zachowanie wściekłych tłumów (szczególnie w Gdańsku), postanowiono zaniechać publicznych egzekucji i wyroki śmiertelne wykonywać za murami więzień.

#9. Siedmioletnia Drew Barrymore daje księżnej Dianie lalkę E.T., 1982 rok.

#10. Walentina Tierieszkowa i Jurij Gagarin, pierwsza kobieta i pierwszy mężczyzna, którzy byli w kosmosie. Fotografia wykonana w 1964 roku.

Jurij Gagarin brał udział w jednej misji kosmicznej. Jego statek Wostok 1 wystartował 12 kwietnia 1961 roku o godzinie 6:07, a sam lot trwał godzinę i 48 minut. Tym samym rosyjski kosmonauta został pierwszym człowiekiem w przestrzeni kosmicznej. Gagarin zginął w 1968 roku, w wieku 34 lat, w wyniku katastrofy samolotu MiG 15 UTI. Wraz z nim zginął jego instruktor lotniczy, Władimir Sieriogin, Bohater Związku Radzieckiego.
Waletntina Tierieszkowa, porucznik lotnictwa, w 1962 roku została wybrana na kandydatkę na kosmonautkę i przeszła odpowiednie szkolenia. Jest dziesiątą osobą w historii, która znalazła się w przestrzeni kosmicznej. Jej misja rozpoczęła się na statku kosmicznym Wostok 6 16 czerwca 1963 roku i trwała równo 2 dni 22 godziny 50 minut i 8 sekund. W tym czasie statek okrążył Ziemię aż 48 razy. Walentina spędziła w przestrzeni kosmicznej więcej czasu niż poprzedni kosmonauci łącznie.
22 stycznia 1969 roku wyszła bez szwanku z zamachu na Breżniewa, gdy zamachowiec pomylił samochody i ostrzelał ten, w którym na uroczyste spotkanie na Kremlu podążała grupa kosmonautów.
Urodzona w 1937 roku, żyje do dziś.

#11. Szkoła nauki jazdy, Michigan, USA, 1939 rok.

#12. Bałtycki łańcuch – masowy protest mieszkańców trzech tzw. krajów bałtyckich zorganizowany 23 sierpnia 1989.

Około 2 milionów obywateli Litewskiej, Łotewskiej i Estońskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (według agencji Reuters) utworzyło żywy łańcuch o długości ponad 600 km, łączący wszystkie trzy kraje.
„Bałtycki łańcuch” został wpisany do Księgi rekordów Guinnessa jako najdłuższy łańcuch ludzi. 11 grudnia 2004 roku został zdystansowany przez benglaski łańcuch, który zgromadził ponad 5 milionów ludzi i osiągnął 1050 km długości.

#13. Dziewczyna z plemienia Indian Hopi, rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej, którzy obecnie zamieszkują w sześciu rezerwatach na terenie stanu Arizona. Fotografia wykonana około 1901 roku w wiosce Oraibi w stanie Arizona.

#14. Bohaterowie misji Apollo 11, którzy 20 lipca 1969 roku dokonali pierwszego w historii lądowania na Księżycu, Neil A. Armstrong, Edwin E. Aldrin, Jr. i Michael Collins z wizytą w Meksyku. Fotografia wykonana w 1969 roku.

#15. Nieziemsko piękna Britt Ekland, lata 60. XX wieku.

#16. Zamach na króla Jugosławii Aleksandra I Karadziordziwicia, dokonany przez Bułgara Włado Czernozemskiego w Marsylii, 9 października 1934 roku.

Bułgar udawał jednego z mieszkańców francuskiego miasta i machał w kierunku przejeżdżającego samochodu bukietem kwiatów, w którym miał ukrytą broń. Udało mu się przedostać na tyle blisko do samochodu wiozącego monarchę, że wskoczył na boczny schodek i oddał aż 10 strzałów. W efekcie zamachu zginął król Aleksander, a także francuski minister spraw zagranicznych Louis Barthou oraz szofer. W 1971 roku ujawniono, że Barthou zginął jednak od kuli... jednego z policjantów, którzy starali się powstrzymać zamachowca.
Czernozemski zginął w wyniku odniesionych ran, które zadał mu żądny zemsty wściekły tłum, około godziny 8 wieczorem tego samego dnia.

#17. Joseph R. Beyrle, 1943 rok.

Sierżant Armii Amerykańskiej Joseph R. Beyrle to jedyny żołnierz amerykański, który walczył zarówno po stronie Stanów Zjednoczonych, jak i Armii Czerwonej podczas II wojny światowej. Brał udział w Operacji Albany w ramach Operacji Overlord - inwazji wojsk alianckich na okupowaną przez Niemców Francję, 5-6 czerwca 1944 roku. Dostał się do niemieckiej niewoli i został wysłany na wschód jako jeniec wojenny. Po wielu nieudanych próbach udało mu się uciec w styczniu 1945 roku ze Stalagu III C w Starych Drzewicach. Dołączył do obsady czołgu dowodzonego przez oficera łącznikowego Aleksandrę Samusienko, jedyną radziecką czołgistkę w randze dowódcy czołgu i plutonu w czasie II wojny światowej. Wspólnie ruszyli na Berlin.
Beyrle został ranny w lutym 1945 roku i trafił do szpitala w Gorzowie Wielkopolskim. Tam odwiedził go osobiście sam marszałek Gieorgij Żukow, zaintrygowany obecnością Amerykanina w szeregach wojska radzieckiego. Beyrle wraz z konwojem trafił do amerykańskiej ambasady w Moskwie w lutym 1945 roku. W ojczyźnie był wówczas uznawany za zmarłego podczas działań wojennych i pochowanego we wspólnej mogile. W jego rodzinnym mieście Muskegon odprawiono nawet mszę żałobną w jego intencji.
Beyrle wrócił do Michigan 21 kwietnia 1945 roku. W 1946 roku poślubił JoAnne Hollowell, a ślub udzielił im ten sam ksiądz, który dwa lata wcześniej odprawiał mszę żałobną...
Syn Josepha R. Beyrle'a był w latach 2008-2012 amerykańskim ambasadorem USA w Rosji.
Aleksandra Samusienko zginęła 3 marca 1945 roku w wyniku obniesionych obrażeń, niedaleko wsi Suliszewice pod Łobzem w Zachodniopomorskiem (inna wersja mówi, że feralnej nocy dosłownie przejechał po niej radziecki czołg, którego kierowca nic nie widział w ciemnościach). Została pochowana na cmentarzu w Łobzie i pośmiertnie odznaczona Orderem Czerwonej Gwiazdy.

#18. Brad Pitt na planie filmu Przekręt, 1999 rok.

#19. Stephen Hawking na plaży, 1971 rok.

#20. Poznański Czerwiec (Czerwiec ’56) – pierwszy w PRL strajk generalny i demonstracje uliczne, które miały miejsce w dniach 28-30 czerwca 1956 roku.

Strajk wybuchł rankiem 28 czerwca 1956 roku w Zakładach Przemysłu Metalowego H. Cegielski Poznań i przerodził się w spontaniczny protest Wielkopolan przeciw władzy. Po 4,5 godzinach strajkujący wyszli na ulice formując pochód, który przekształcił się z demonstracji robotniczej w manifestację społeczeństwa, której kulminacją było zgromadzenie się około 100 tys. mieszkańców przed Prezydium Miejskiej Rady Narodowej. Nastroje szybko się radykalizowały i od okrzyków "Chcemy chleba!" szybko przeszły do "Precz z Moskalami!". Rozpoczęły się zamieszki, do których stłumienia władze desygnowały 9983 żołnierzy, 359 czołgów, 31 dział pancernych, 36 transporterów opancerzonych, 6 dział przeciwlotniczych, 880 samochodów, 68 motocykli i kilka tysięcy sztuk broni.
29 czerwca wieczorem ówczesny premier Józef Cyrankiewicz w przemówieniu radiowym powiedział:

Każdy prowokator czy szaleniec, który odważy się podnieść rękę przeciw władzy ludowej, niech będzie pewny, że mu tę rękę władza ludowa odrąbie!

Zamieszki zakończyły się 30 czerwca. W walkach i pacyfikacji miasta zginęło według różnych szacunków 57 lub 70 osób (demonstrantów i pacyfikujących) oraz około 600 zostało rannych.

W poprzedniej części