Gry, które były tak trudne, że gracze dosłownie rwali sobie włosy z głowy, kiedy próbowali je ukończyć

Stworzona przez legendę branży deweloperów - Rare - Battletoads przeszła do historii jako jedna z najbardziej frustrujących gier wszech czasów. Na każdym poziomie przed graczem stawiane były wciąż nowe wyzwania, które wymagały od niego szybkiej reakcji i doskonałego wręcz wyczucia czasu.

Jakby tego było mało, jeden z etapów polegał na ukończeniu tzw. turbo tunelu, który wielu graczom sprawiał szczególną trudność. Tutaj nie wystarczała sama szybkość. Trzeba było dodatkowo zapamiętywać, w którym momencie pojawi się dana przeszkoda, aby móc w ogóle na nią zareagować. W przeciwnym razie ukończenie tego poziomu było niemal niemożliwe.

Gra zadebiutowała w 1991 roku i mimo iż uchodziła za bardzo trudną, to trafiła na 40. miejsce najlepszych gier na NES-a (Nintendo Entertainment System).

Super Ghouls 'n Ghosts to gra wydana w 1991 roku na konsole SNES, która stanowi trzecią odsłonę gry Ghosts 'n Goblins. Podobnie jak poprzedniczki jest to typowa platformówka, która na pierwszy rzut oka nie wyróżniała się niczym konkretnym. Gracze muszą dopiero dotrzeć do samego końca, aby spotkała ich dość przykra niespodzianka.

Każdemu, komu udało się pokonać ostatniego bossa w Super Ghouls 'n Ghosts, gra sprzedawała siarczystego liścia w twarz. Gracz był bowiem teleportowany znów na sam początek, aby ukończyć całą przygodę jeszcze raz. Dopiero wtedy można było powiedzieć, że ktoś ukończył całą grę. Było to szczególnie frustrujące, biorąc pod uwagę fakt, że gra już bez tego chamskiego zabiegu była dość trudna i wymagająca.

Myst to gra, która swoją premierę miała w 1993 roku i znacznie wyróżniała się na tle pozostałych przedstawionych w zestawieniu tytułów. Tutaj nie musieliśmy mieć niesamowicie zręcznych palców, lecz musieliśmy wykazać się sprytem, inteligencją i cierpliwością.

Myst to przedstawiciel niemal wymarłego już gatunku gier przygodowych, gdzie rozgrywka polega głównie na rozwiązywaniu zagadek. Nie były to jednak takie zwykłe zagadki, lecz niesamowicie skomplikowane łamigłówki. Wielu graczy spędzało długie godziny na próbach rozwiązania jednej z nich, a co dopiero, kiedy musieli oni przejść całą grę.

Crash Bandicoot był odpowiedzią firmy Sony na serię Mario. Pierwsza część przygód zwinnego liska została wydana w 1996 roku.

W przeciwieństwie do Mario, który w wielu przypadkach nie był taki niemożliwy do ukończenia, Crash Bandicoot stawiał przed graczami poważne wyzwanie. Wiele poziomów wymagało niesamowitej precyzji, cierpliwości i sprawności. Każda, nawet najdrobniejsza pomyłka oznaczała śmierć wesołego liska oraz kolejne włosy wyrwane z głowy gracza.

Trudność Crasha została dość dobitnie ukazana przy okazji wydania zremasterowanej wersji w 2017 roku. Dla wielu graczy tytuł okazał się tak wymagający, że nie byli oni w stanie ukończyć nawet początkowych poziomów.

The Lion King to gra wydana w 1994 roku. Podczas gdy większość jej wersji była niesamowicie trudna do ukończenia, to jednak wersja wydana na konsole SNES charakteryzowała się ekstremalnym wręcz poziomem trudności. Pierwsza misja stanowiła swego rodzaju wprowadzenie do gry, gdzie każdy mógł zapoznać się ze sterowaniem i mechanikami obecnymi w The Lion King. Chwile później zaczynał się festiwal absurdów.

Dla wielu osób już drugi poziom był tak skomplikowany, że nie byli oni w stanie go ukończyć - a to był dopiero początek. Biorąc pod uwagę to, że przygody Króla Lwa były skierowane do najmłodszych odbiorców, wprowadzenie tak wysokiego poziomu trudności wydawało się dziwnym zabiegiem.

Przeszkody pojawiające się znikąd, precyzyjne skoki, przeciwnicy powalający nas jednym uderzeniem i wiele więcej. Wszystko to sprawiało, że gra The Lion King stanowiła jeden z najbardziej znienawidzonych tytułów.

Z królestwa zwierząt lądowych przenosimy się do królestwa zwierząt wodnych. Ecco The Dolphin to gra, która zadebiutowała w 1992 roku i choć wygląda dość niewinnie, to niech nie zmylą was pozory. W rzeczywistości jest to dość mroczny tytuł, gdzie naszym głównym celem jest powstrzymanie inwazji kosmitów.

Ecco The Dolphin stanowiło połączenie gry zręcznościowej z grą logiczną. Musieliśmy bowiem nie tylko unikać rekinów i innych przeszkód pod wodą, lecz również rozwiązywać zagadki logiczne, aby przejść do kolejnych poziomów. Najgorszym elementem gry był niemal niemożliwy do pokonania boss końcowy, który w razie niepowodzenia odsyłał nas do poprzedniego etapu. I jak tu się nie zniechęcić...

Super Castlevania IV to kolejna część kultowej serii wydana w 1991 roku. Tytuł - nawet jak na tamte czasy - zawstydzał większość platformówek swoim poziomem trudności. Każdy z przeciwników posiadał swoje unikatowe ataki i każdy z nich działał według innego schematu. Właśnie to czyniło Castlevanię tak trudną.

Rozgrywka w dużej mierze polegała na eksperymentowaniu. Nikt przecież nie dostawał gotowego na tacy sposobu na poradzenie sobie z każdym z przeciwników. 1991 rok to nie były czasy YouTube'a (czy innych platform z filmami), gdzie w każdej chwili mogliśmy podglądnąć, jak inni gracze przeszli dany poziom i naśladować ich styl gry. Oj, to nie było takie łatwe.

Oddworld: Abe’s Oddysee to gra wydana w 1997 roku. Przez wielu właśnie ta część uważana jest za najtrudniejszą w całej serii. Abe’s Oddysee wprowadziło całą masę nowych mechanik, które powstały chyba tylko po to, aby jeszcze bardziej denerwować graczy, którzy próbowali ukończyć tytuł.

Cała trudność gry polegała w dużej mierze na małej ilości punktów kontrolnych oraz niesamowicie długich poziomach. Każdy musiał niesamowicie uważać, aby przypadkiem nie stracić cennego życia. Tego typu porażki sprawiały, że często cofało nas o dobre kilkadziesiąt minut wstecz, a my musieliśmy pokonywać ten sam poziom kilkanaście razy.

Gra Super Star Wars: The Empire Strikes Back została wydana w 1993 roku i była zdecydowanie najtrudniejszą do ukończenia częścią z całej serii. W przeciwieństwie do wydawanych obecnie adaptacji filmowych, The Empire Strikes Back nie został wydany tylko po to, aby zarobić jeszcze trochę pieniążków. Ta gra powstała po to, aby doprowadzić graczy do szału.

Jednym z najtrudniejszych elementów gry jest mnogość przeciwników, która pojawiała się na ekranie w jednej chwili. Bywały momenty, że na monitorze wręcz roiło się od przeciwników, którym wystarczył często tylko jeden cios, aby pozbawić nas cennego życia. W grze wprawdzie pojawiały się różnego rodzaju ulepszenia siłowe, dzięki którym rozgrywka stawała się nieco łatwiejsza. Niestety ulokowane one były w takich miejscach, że często trudno było na nie trafić.

Comix Zone to gra wydana w 1995 roku. Rozgrywka wydawała się mało skomplikowana. Byliśmy wciągani do wnętrza komiksu i musieliśmy mierzyć się ze swoimi własnymi tworami. Comix Zone to kolejny tytuł, w przypadku którego główna trudność polegała na tym, że wrogów było jak mrówek.

Trzeba było wykazać się dobrym wyczuciem czasu i refleksem, aby unikać każdego zadanego nam ciosu. Dodajmy do tego niesamowitą presję - gracze mieli do dyspozycji tylko jedno życie - a otrzymamy niesamowicie trudną grę, której ukończenie graniczyło z cudem.

Silver Surfer to gra wydana w 1990 roku, która jest przez wielu uważana za najtrudniejszy tytuł, jaki kiedykolwiek ukazał się na rynku. Mamy tu do czynienia z niezwykle dynamiczną rozgrywką, która dosłownie zmienia się na naszych oczach i przekształca z widoku bocznego na widok z góry. Wielu graczy przeklinało tę mechanikę, twierdząc, że czyni ona grę ekstremalnie trudną - i mieli rację, jednak właśnie takie było zamierzenie twórców.

Mnogość przeciwników nie stanowiła jedynego zagrożenia. Co rusz pojawiały się przeszkody, które trzeba było omijać, w przeciwnym razie mogliśmy pożegnać się ze swoim cennym życiem.

Super R-Type to gra wydana w 1991 roku, należąca do tego gatunku, w którym dziesiątki wrogów atakują nas bezustannie tonami amunicji, a my musimy między tym wszystkim manewrować. Do tego wszystkiego dochodziły jeszcze problemy z wydajnością, przez które liczba klatek na sekundę w wielu kluczowych momentach leciała na łeb, przez co przed oczami gracza pokazywał się istny pokaz slajdów.

Jednak najtrudniejszą rzeczą w Super R-Type było to, że twórcy nie umieścili tam ani jednego punktu kontrolnego. Wszystkie misje trzeba było przechodzić dosłownie na jednym wdechu. Wyobrażacie sobie coś podobnego we współczesnych grach?

Nintento zawsze starało się podchodzić z odpowiednim dystansem do wszystkich produkcji z serii Mario. Dzięki temu niemal każda z produkcji była przystępna nawet dla nowych graczy. Ukończenie poszczególnych poziomów nie stanowiło tak wielkiego wyzwania, jak miało to miejsce w przypadku innych pozycji z tego zestawienia.

Schody zaczynały się dopiero w momencie, kiedy chcieliśmy ukończyć grę w 100%. Zdobycie wszystkich monet i gwiazdek bardzo często graniczyło z cudem, przez co wielu graczy odpuszczało sobie to wyzwanie i szło dalej tylko po to, aby ukończyć dany etap.

Snake Rattle ‘n’ Roll to gra platformowa wydana w 1990 roku. Gracze wcielali się w niej w rolę węża, którego trzeba było przeprowadzić przez wszystkie poziomy, nie tracąc przy tym wszystkich segmentów swojego ciała. Nie było to jednak takie proste, jak może się wydawać. Każdy etap Snake Rattle ‘n’ Roll obfitował we wrogów, których pokonanie często stanowiło potężne wyzwanie.

Nietypowa perspektywa, z jakiej oglądaliśmy poczynania naszego węża, sprawiała, że gra robiła się jeszcze trudniejsza. Jeśli dodamy do tego niezwykle wysoki poziom zdrowia każdego z wrogów, otrzymamy mieszankę, która doprowadzała wielu graczy do szału.