Gdzie tak naprawdę należy szukać początków dzisiejszego internetu?

Za prapoczątek Internetu uważa wynalezienie opartego na krzemie tranzystora, który walnie przyczynił się do upowszechnienia, a także miniaturyzacji urządzeń elektronicznych. Miało to miejsce w latach 50-tych XX wieku, w czasie, gdy ludzkości były już znane pierwsze, oparte na lampach elektronowych komputery. Dość szybko zaczęły powstawać komputery tranzystorowe, o wiele mniejsze od lampowych (różnica między urządzeniem wielkości pokoju, a wielkości szafy - do smartfona droga jeszcze daleka), a także szybsze, wymagające mniej prądu, chłodzenia oraz o wiele mniej napraw. Wkrótce większość liczących się uniwersytetów, a także wojsko, miało wystarczająco wiele komputerów, by zacząć myśleć o łączeniu ich w sieci.



Jak pomyślano, tak zrobiono, wykorzystując powszechnie dostępne sieci telefoniczne (komutowane). Na przełomie lat 50-tych i 60-tych działało już sporo sieci akademickich. Wszystko to było jedynie niewinną zabawą, aż do roku 1957, w którym Sowietom udało się wysłać Sputnika 1 na orbitę Ziemi. Lekko wystraszony tym sukcesem prezydent USA, Dwight Eisenhower, założył agencję ARPA (Agencja Zaawansowanych Projektów Badawczych, później DARPA), mającą zająć się rozwojem nowoczesnych technologii dla wojska. Agencja nie prowadziła własnych badań, lecz była łącznikiem między badaczami, inżynierami oraz odbiorcami, a także zarządzała niemałym budżetem.

Pomysł, by rozsiane po całym kraju placówki zajmujące się badaniami sponsorowanymi przez ARPA połączyć w jedną sieć, pojawił się we wczesnych latach 60-tych. Pierwsze próby wdrożeniowe ukazały główną wadę (w tym przypadku) sieci komutowanej: z łącza może korzystać tylko jedna para komputerów naraz, co łatwo można sobie wyobrazić i dzisiaj, bo nadal nie da się prowadzić więcej niż jednej rozmowy telefonicznej z jednego telefonu. Ponadto, sieć komutowana wymaga albo jednego łącza na parę, albo centrali, a jednym z flagowych projektów ARPA w tamtym czasie było opracowanie rozproszonego systemu komunikacji, niedającego się w prosty sposób przerwać, np. poprzez zniszczenie centrali telefonicznej.

Niezależnie od siebie, Paul Baran z amerykańskiego RAND Corporaton oraz Donald Davies z brytyjskiego Narodowego Laboratorium Fizyki opracowali pomysł dzielenia transmisji danych na bloki, które mogą być wysyłane niezależnie od siebie na współdzielonym łączu. Tak narodziła się sieć pakietowa. Zamiast procesu nawiązywania połączenia i "rezerwowania" łącza na jego czas, komputery zaczęły dzielić informację na pakiety, każdy z tzw. nagłówkiem zawierającym adres odbiorcy oraz numer sekwencji, i wysyłały je w sieć. W ten sposób łącze mogło być wykorzystywane przez wiele urządzeń naraz, choć odbywało się to kosztem szybkości oraz jakości przesyłu. Sieć pakietowa okazała się niewystarczająca do transmisji głosu, za to była idealna do transmisji danych poprzez możliwość potwierdzenia odbioru i/lub retransmisji zagubionych pakietów.

Pierwsze sieci pakietowe zaczęły działać pod koniec lat 60-tych, najpierw NPL w Wielkiej Brytanii, a chwilę później ARPANET w USA. Co ciekawe, obie prezentowały różne topografie sieci, używane do dziś: NPL miało kilka terminali/komputerów oraz jeden hub (topografia gwiazdy), zaś ARPANET łączyło bezpośrednio kilkanaście komputerów w kampusach uniwersytetów w Kaliforni oraz Stanford (topografia P2P). Wkrótce zaczęły powstawać inne sieci i w latach 70-tych było ich już całkiem sporo, można wymienić choćby Merit, CYCLADES czy IPSS.


Niestety, żadna z tych sieci nie była w stanie rozmawiać z innymi, głównie ze względu na różnice w interfejsach i protokołach przesyłu danych. Problemem zajęto się w ARPA, gdy zatrudniono Vintona Cerfa, aby opracował metodę komunikacji miedzysieciowej niezależną od zastosowanej technologii. W 1974 Vinton Cerf, Yogen Dalal oraz Carl Sunshine zaprezentowali dokument RFC 675 (Request For Comments, dosłownie: prośba o komentarze), opisujący podstawowe założenia protokołu TCP, stosowanego do dziś. Jest to również pierwsze udokumentowane zastosowanie słowa Internet; w tym przypadku stanowi skrót od internetworking, czyli "miedzysieciowe". Przez następne kilka lat protokół TCP oraz inne, towarzyszące protokoły (głównie IP, znany obecnie jako IPv4) były dopracowywane, aż do wydania RFC 791, tym razem w 1981 roku, opisującym zestaw protokołów TCP/IP. Oficjalne przełączenie sieci ARPANET na TCP/IP nastąpiło 1 stycznia 1983 roku, co powszechnie uznaje się za początek Internetu, zaś pozostałe sieci były regularnie przyłączane w latach 80-tych i wczesnych 90-tych.

Wraz z rozwojem komunikacji między sieciami, powoli zmieniało się również jej zastosowanie. Początkowo Internet miał być głównie narzędziem akademików oraz administracji rządowych, jednak istnienie sieci typu UUCPNet czy IPSS, stworzonych "dla ludzi, przez ludzi", ujawniło spory potencjał komercyjny. Już w latach 80-tych pojawili się pierwsi dostawcy Internetu (ISP), zaś prawdziwa rewolucja dokonała się we wczesnych latach 90-tych, za sprawą opracowanego przez Tima Bernersa-Lee systemu World Wide Web (WWW, lub W3), umożliwiającego udostępnianie zasobów w Internecie poprzez system łącz hipertekstowych (HTTP). Pierwsza strona Internetowa została uruchomiona 20 Grudnia 1990 i choć w niczym nie przypominała współczesnych portali, stała się synonimem początku Internetu dla szeroko pojętej ludzkości. Strona nadal jest dostępna tutaj.

Początek lat 90-tych to również upowszechnienie komputerów osobistych oraz graficznych systemów operacyjnych, co spowodowało eksplozję zainteresowania Internetem. Pierwsza komercyjna graficzna przeglądarka internetowa pojawiła się w 1993 roku (Mosaic, później przemianowana na Netscape), w 1995 roku pojawił się Internet Explorer, pierwsza darmowa (bo wbudowana w Windows) przeglądarka, w 1996 roku ruszył Hotmail, pierwsza darmowa i dostępna dla wszystkich poczta elektroniczna, w 1998 narodziło się Google, zaś w 2001 pojawiło się to: [klik]


Źródła: 1