25 złudzeń optycznych i zjawisk widocznych tylko w przyrodzie
Tak gwoli ścisłości, to jedno z nich jest wykonane ręką ludzką, ale pozostałe są jak najbardziej stworzone przez matkę naturę. Zapraszam do czytania. 
Powstawanie tego zjawiska związane jest z przepływem prądu w jonosferze na wysokości około 100 km ponad powierzchnią Ziemi, w obszarze przenikania pasów radiacyjnych i górnej atmosfery ziemskiej.#1. Zorza polarna
Słońce stale emituje strumień naładowanych cząstek, czyli wiatr słoneczny. Podczas rozbłysków Słońce wyrzuca większe ilości takich cząstek; należą do nich protony o energiach do 1 GeV oraz elektrony o kilka rzędów wielkości mniejszej energii (co wynika z mniejszej masy spoczynkowej tych cząstek). W pobliżu Ziemi tory lotu tych cząstek są odchylane przez ziemskie pole magnetyczne. Schwytane przez ziemską magnetosferę cząstki poruszają się po torze o kształcie helisy wzdłuż linii pola magnetycznego łączących obydwa ziemskie bieguny magnetyczne, powodując wzbudzenia atomów w obszarze polarnym, a skutkiem tego świecenie zorzowe. Atmosfera na dużych wysokościach jest zjonizowana i rozrzedzona, co jest przyczyną także emisji linii wzbronionych. Świecenie zorzowe tworzy ponad 270 linii emisyjnych, głównie tlenu i azotu.
Wiatr słoneczny tworzą emitowane stale przez Słońce protony i elektrony o mniejszych prędkościach, a zatem i energiach, również wtedy, gdy na Słońcu nie obserwuje się plam. Także one są pułapkowane przez ziemskie pasy radiacyjne, ale z powodu mniejszej energii nie wzbudzają tak intensywnie plazmy jonosferycznej, jak cząstki emitowane podczas rozbłysków i nie powodują większych zórz. Cząstki elementarne z rozbłysków są wysokoenergetyczną fazą wiatru słonecznego. Z powodu przeciwnego ładunku protony i elektrony obiegają Ziemię w przeciwnych kierunkach, wytwarzając różnicę potencjału na krańcach magnetosfery (około 40 kV), która może się zmieniać po rozbłyskach i powodować indukcyjne przepływy prądu elektrycznego w jonosferze. Z tego powodu zorze bywają widywane częściej przed lokalną północą niż nad ranem.
Po intensywnych rozbłyskach na Słońcu zorze obserwowano również na średnich szerokościach geograficznych, w tym ponad Polską, a nawet w okolicach równikowych. Zjawisko widywano także w dzień oraz podczas prawie niezaburzonego magnetyzmu.
Zorze były wywoływane – co najmniej dwukrotnie – poprzez detonację ładunku jądrowego grzejącego jonosferę, co zostało skrytykowane przez ekologów.
Zorze są obserwowane podczas burz jonosferycznych, a wysoka wówczas jonizacja powoduje zaburzenia w rozchodzeniu się fal radiowych, a nawet ich zupełny zanik.
#2. Słoneczne halo
Słoneczne halo (pargelia albo fantomowe słońca) występuje, gdy światło słoneczne załamuje się w kryształach lodu unoszących się w atmosferze.
#3. Fatamorgana
Zjawisko powstania pozornego obrazu odległego przedmiotu w wyniku różnych współczynników załamania światła w warstwach powietrza o różnej temperaturze, a co za tym idzie, gęstości.
#4. Ognisty wodospad
Wodospad na zdjęciu to Equine Tail w Parku Narodowym Yosemite w Kalifornii, USA. Przez kilka dni w roku promienie zachodzącego słońca odbijają się w spadającym strumieniu wody, tak że wydaje się, jakby wodospad płonął.
#5. Słup słoneczny
Podobnie jak w słonecznym halo tak i tu za zjawisko odpowiedzialne są kryształy lodu unoszące się w atmosferze.
#6. Widmo Brockenu
Zjawisko Brockenu, mamidło górskie – zjawisko optyczne spotykane między innymi w górach, polegające na zaobserwowaniu własnego cienia na chmurze znajdującej się poniżej obserwatora. Zdarza się, że cień obserwatora otoczony jest tęczową obwódką zwaną glorią.
Zjawisko obserwowane jest najczęściej w wyższych górach w warunkach, gdy obserwator znajduje się na linii pomiędzy słońcem a mgłą, która położona poniżej obserwatora rozprasza i odgrywa rolę ekranu. Zjawisko obserwowane w górach daje ponadto efekt pozornego powiększenia cienia obserwatora – projekcja naturalnej wielkości cienia obserwatora na tle oddalonych gór sprawia, iż wydaje się on powiększony.
Wśród taterników istnieje przesąd mówiący, że człowiek, który zobaczył widmo Brockenu, umrze w górach. Wymyślił go w 1925 i spopularyzował Jan Alfred Szczepański. Ujrzenie zjawiska po raz trzeci według tej legendy „odczynia urok” i szczęśliwiec może się czuć w górach bezpieczny po wsze czasy.
Zjawisko obserwowane jest najczęściej w wyższych górach w warunkach, gdy obserwator znajduje się na linii pomiędzy słońcem a mgłą, która położona poniżej obserwatora rozprasza i odgrywa rolę ekranu. Zjawisko obserwowane w górach daje ponadto efekt pozornego powiększenia cienia obserwatora – projekcja naturalnej wielkości cienia obserwatora na tle oddalonych gór sprawia, iż wydaje się on powiększony.
Wśród taterników istnieje przesąd mówiący, że człowiek, który zobaczył widmo Brockenu, umrze w górach. Wymyślił go w 1925 i spopularyzował Jan Alfred Szczepański. Ujrzenie zjawiska po raz trzeci według tej legendy „odczynia urok” i szczęśliwiec może się czuć w górach bezpieczny po wsze czasy.
#7. Most Storseisundbrua
A to już jest dzieło ludzkich rąk. Most na drodze Atlanterhavsvegen, o której pisałem tutaj. Patrząc na most pod pewnym kątem wydaje się, jakby prowadził donikąd. W rzeczywistości jednak na moście jest zakręt, stąd to złudzenie.
#8. Złudzenie ogromnego Księżyca
Czy zauważyłeś, że kiedy Księżyc jest blisko horyzontu, wydaje się być olbrzymi? Cóż, następnym razem, kiedy zobaczysz to zjawisko, złóż dłonie robiąc coś na kształt lornetki i wyizoluj Księżyc od otoczenia. I księżyc się skurczy! Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ twój mózg dostosowuje rozmiar Księżyca w stosunku do innego obiektu na horyzoncie i (błędnie) decyduje, że powinien on być znacznie większy niż jest w rzeczywistości.
#9. Cienie chmur
Gdy słońce chyli się ku zachodowi, albo zaraz po wschodzie, i jego promienie odbijają się od wody, a pomiędzy nim a wodą znajdują się chmury, będą one rzucać cień, który będzie wyglądał jak małe wysepki na wodzie.
#10. Pawica atlas
Krawędzie skrzydeł tego motyla wyglądają jak głowa węża.
#11. Zielony promień
Rzadkie zjawisko występujące w atmosferze podczas zachodu oraz wschodu Słońca. Tuż powyżej zachodzącego lub wschodzącego Słońca lub tuż po jego schowaniu się za horyzontem widoczny jest, zwykle nie dłużej niż przez kilka sekund, niewielki zazwyczaj zielony obszar na nieboskłonie.
Głównym zjawiskiem wywołującym zielony błysk jest załamanie światła w atmosferze: światło porusza się wolniej w znajdującym się niżej powietrzu o większej gęstości niż w powietrzu o mniejszej gęstości. W wyniku czego, gdy światło wpada do atmosfery ukośnie ulega załamaniu, promień świetlny jest nieznacznie zakrzywiony w tym samym kierunku, co krzywizna Ziemi, zakrzywienie jest niewielkie i największe przy wschodzie i zachodzie Słońca. Światło o wyższych częstotliwościach (fioletowy, niebieski, zielony) jest zakrzywiane znaczniej niż o niższych (czerwony, pomarańczowy, żółty), dlatego gdy ciało niebieskie jest nisko nad horyzontem, podobnie jak w pryzmacie, następuje rozszczepienie światła, w wyniku czego na górnej krawędzi obserwowanego ciała przeważa światło o większych częstotliwościach, a na dolnej o mniejszych. Rozdzielenie kolorów jest niewielkie, w normalnych warunkach trudne do zaobserwowania.
Głównym zjawiskiem wywołującym zielony błysk jest załamanie światła w atmosferze: światło porusza się wolniej w znajdującym się niżej powietrzu o większej gęstości niż w powietrzu o mniejszej gęstości. W wyniku czego, gdy światło wpada do atmosfery ukośnie ulega załamaniu, promień świetlny jest nieznacznie zakrzywiony w tym samym kierunku, co krzywizna Ziemi, zakrzywienie jest niewielkie i największe przy wschodzie i zachodzie Słońca. Światło o wyższych częstotliwościach (fioletowy, niebieski, zielony) jest zakrzywiane znaczniej niż o niższych (czerwony, pomarańczowy, żółty), dlatego gdy ciało niebieskie jest nisko nad horyzontem, podobnie jak w pryzmacie, następuje rozszczepienie światła, w wyniku czego na górnej krawędzi obserwowanego ciała przeważa światło o większych częstotliwościach, a na dolnej o mniejszych. Rozdzielenie kolorów jest niewielkie, w normalnych warunkach trudne do zaobserwowania.
#12. Rosa w pajęczynie
Wczesnym rankiem pajęczyny i rosa mogą tworzyć iluzję lewitujących kropli wody.
#13. Łuk okołozenitalny
Zjawisko optyczne w atmosferze. Jest zjawiskiem typu halo i powstaje na kryształach lodu zawartych w chmurach piętra wysokiego. Łuk okołozenitalny przyjmuje formę otaczającego zenit tęczowego łuku. Promień łuku maleje wraz ze wzrostem wysokości Słońca ponad horyzontem. Niezwykle rzadko powstaje pełen okrąg dookoła zenitu, czyli tzw. łuk Kerna. Łuk Kerna został po raz pierwszy sfotografowany dopiero w 2007 r.
Łuk okołozenitalny powstaje, gdy światło słoneczne ulega załamaniu przechodząc przez kryształy lodu, mające formę sześciokątnych płytek. Płytki takie ustawiają się poziomo, natomiast promień światła wchodzi do płytki jej górną powierzchnią, a wychodzi prostopadłą do niej ścianką boczną. Duży kąt (90°) między powierzchniami łamiącymi sprawia, że separacja kolorów jest duża, a barwy łuku okołozenitalnego są jeszcze czystsze niż w tęczy. Aby łuk ten powstał, Słońce nie może znajdować się wyżej niż 32,5° ponad horyzontem. W przeciwnym wypadku światło ulega całkowitemu wewnętrznemu odbiciu zanim opuści kryształ lodu. Dla tej krytycznej wysokości łuk okołozenitalny jest najszerszy, a zarazem dość słaby i znajduje się najbliżej zenitu.
Łuk okołozenitalny powstaje, gdy światło słoneczne ulega załamaniu przechodząc przez kryształy lodu, mające formę sześciokątnych płytek. Płytki takie ustawiają się poziomo, natomiast promień światła wchodzi do płytki jej górną powierzchnią, a wychodzi prostopadłą do niej ścianką boczną. Duży kąt (90°) między powierzchniami łamiącymi sprawia, że separacja kolorów jest duża, a barwy łuku okołozenitalnego są jeszcze czystsze niż w tęczy. Aby łuk ten powstał, Słońce nie może znajdować się wyżej niż 32,5° ponad horyzontem. W przeciwnym wypadku światło ulega całkowitemu wewnętrznemu odbiciu zanim opuści kryształ lodu. Dla tej krytycznej wysokości łuk okołozenitalny jest najszerszy, a zarazem dość słaby i znajduje się najbliżej zenitu.
#14. Halo
Zjawisko optyczne zachodzące w atmosferze ziemskiej obserwowane wokół tarczy słonecznej lub księżycowej. Jest to świetlisty, biały lub zawierający kolory tęczy (wewnątrz czerwony, fioletowy na zewnątrz), pierścień widoczny wokół Słońca lub Księżyca. Zjawisko wywołane jest załamaniem na kryształach lodu i odbiciem wewnątrz kryształów lodu znajdujących się w chmurach pierzastych piętra wysokiego (cirrostratus) lub we mgle lodowej. Różne rodzaje kryształów lodowych, możliwych ustawień w powietrzu i dróg optycznych w kryształach sprawia, że występuje wiele efektów halo.
Najczęściej występuje tzw. małe halo o rozmiarze kątowym 22°, powstające przez załamanie na powierzchniach kryształów o kącie łamiącym 60°. W atmosferze polarnej lub w przypadku atmosfer planetarnych możliwe są okręgi halo o innych promieniach, jeżeli kryształy lodu mają kształt inny niż sześciokątne kolumny lub płytki (np. sześciany). Rzadziej widoczne bywa duże halo o rozmiarze kątowym 46°, powstające podczas załamania światła na krawędziach kryształów do siebie prostopadłych (kryształy lodu mają budowę graniastosłupa prostego o podstawie sześciokątnej).
Najczęściej występuje tzw. małe halo o rozmiarze kątowym 22°, powstające przez załamanie na powierzchniach kryształów o kącie łamiącym 60°. W atmosferze polarnej lub w przypadku atmosfer planetarnych możliwe są okręgi halo o innych promieniach, jeżeli kryształy lodu mają kształt inny niż sześciokątne kolumny lub płytki (np. sześciany). Rzadziej widoczne bywa duże halo o rozmiarze kątowym 46°, powstające podczas załamania światła na krawędziach kryształów do siebie prostopadłych (kryształy lodu mają budowę graniastosłupa prostego o podstawie sześciokątnej).
#15. Śreżoga
Promienie słoneczne przeświecające przez warstwę mgły, także dymu, zapylonego powietrza. Tutaj słońce prześwieca przez chmury.
#16. Poświata alpejska
Fenomen ten polega na tym, że słońce znajduje się pod linią horyzontu (już zaszło), ale góry są jeszcze oświetlone czerwona poświatą, która pochodzi z odbitych przez atmosferę promieni słonecznych. Po raz pierwszy to zjawisko zostało zaobserwowane w Alpach, stąd jego nazwa.
#17. Promienie zmierzchowe
Są to promienie przedostające się przez przerwy w warstwach chmur wychodzące spod horyzontu o wschodzie i zachodzie słońca.
Promienie zmierzchowe widoczne są najczęściej w warunkach wysokiej wilgotności powietrza, kiedy w atmosferze jest dużo cząstek rozpraszalnych. Zapewniają one wyraźny kontrast między cieniem i oświetloną częścią nieba.
Promienie zmierzchowe widoczne są najczęściej w warunkach wysokiej wilgotności powietrza, kiedy w atmosferze jest dużo cząstek rozpraszalnych. Zapewniają one wyraźny kontrast między cieniem i oświetloną częścią nieba.
#18. Latolistek cytrynek
Ten motyl to prawdziwy mistrz kamuflażu.
#19. Magiczna droga
Fenomen polegający na tym, że zaparkowane samochody lub inne przedmioty zdają się same poruszać pod górę, pozornie łamiąc prawa fizyki. Droga jest nachylona w dół, ale ze względu na otoczenie droga wydaje się prowadzić pod górę. W Polsce najbardziej znane miejsca tego typu to: Czarodziejska Górka w pobliżu Wałcza w województwie zachodniopomorskim na drodze pomiędzy Strącznem i Rutwicą, tajemniczy punkt X w Karpaczu w województwie dolnośląskim na odcinku ulicy Strażackiej, Góra Żar w Międzybrodziu Żywieckim niedaleko Żywca w województwie śląskim, izerski punkt antygrawitacyjny w Świeradowie-Zdroju w województwie dolnośląskim na ulicy Strażackiej, wzniesienie w Walimiu niedaleko Wałbrzycha w województwie dolnośląskim obok Muzeum Sztolni Walimskich, Magiczna Górka w Zubowicach w gminie Komarów w województwie lubelskim, „Dziwne miejsce” na drodze w kierunku Starych Dzieduszyc w województwie lubuskim, Piekielna Górka w Otominie w województwie pomorskim, niedaleko Gdańska, niewielkie wzniesienie niedaleko Folusza w województwie podkarpackim.
#20. Pustynie solne
Gdy znajdziesz się na takiej pustyni, będziesz mieć kłopot z kierunkiem marszu i oceną odległości. A wszystko to poprzez brak jakichkolwiek punktów orientacyjnych.
#21. Fala
Formacja skalna z piaskowca na granicy Arizony i Utah jest ulubionym celem wizyt turystów.
#22. Głowa Apacza
Skała we Francji, podobna do głowy Indianina, obrazuje efekt pareidolii , czyli zdolności ludzkiego mózgu do tworzenia znanych obrazów w otaczających obiektach.
#23. Badlands Guardian
Ta skalna formacja, odkryta w Albercie w Kanadzie widziana z Google Earth ma wygląd ludzkiej głowy w aborygeńskim/kanadyjskim nakryciu głowy. Guardian wydaje się nosić słuchawki/kolczyki.
#24. Chmury soczewkowe
Altocumulus lenticularis – nieruchoma chmura w kształcie soczewki, migdała, ustawiona pod kątem prostym do kierunku wiatru, a równolegle do linii gór. Jest typowym objawem zjawiska fenowego.
Kiedy powietrze o stabilnej wilgotności przepływa nad górami, po stronie zawietrznej mogą formować się duże fale stojące mas powietrza. Altocumulus lenticularis tworzą się w miejscach fali, gdzie panuje obniżone ciśnienie. W sprzyjających warunkach chmury te utworzyć mogą długi rząd, formując tzw. „chmurę falistą”.
Piloci samolotów unikają obszarów występowania tych chmur, gdyż często towarzyszą im turbulencje, jednak piloci szybowców poszukują ich ze względu na łatwe do zlokalizowania wiatry pionowe (tzw. noszenia), sprzyjające nabieraniu wysokości podczas szybowania. Te „powietrzne windy” są bardzo silne, lecz spokojne, co pozwala na nadzwyczaj wysokie i dalekie loty. Aktualny rekord długości i wysokości szybowania: 3000 kilometrów (wzdłuż pasma Andów) i wysokości 15 447 metrów, został osiągnięty dzięki temu zjawisku.
Chmury altocumulus lenticularis z powodu swojego kształtu mylone bywają ze zjawiskiem UFO.
Kiedy powietrze o stabilnej wilgotności przepływa nad górami, po stronie zawietrznej mogą formować się duże fale stojące mas powietrza. Altocumulus lenticularis tworzą się w miejscach fali, gdzie panuje obniżone ciśnienie. W sprzyjających warunkach chmury te utworzyć mogą długi rząd, formując tzw. „chmurę falistą”.
Piloci samolotów unikają obszarów występowania tych chmur, gdyż często towarzyszą im turbulencje, jednak piloci szybowców poszukują ich ze względu na łatwe do zlokalizowania wiatry pionowe (tzw. noszenia), sprzyjające nabieraniu wysokości podczas szybowania. Te „powietrzne windy” są bardzo silne, lecz spokojne, co pozwala na nadzwyczaj wysokie i dalekie loty. Aktualny rekord długości i wysokości szybowania: 3000 kilometrów (wzdłuż pasma Andów) i wysokości 15 447 metrów, został osiągnięty dzięki temu zjawisku.
Chmury altocumulus lenticularis z powodu swojego kształtu mylone bywają ze zjawiskiem UFO.
#25. Wał szkwałowy
Szczególna forma chmury przypominająca poprzecznym przekrojem swego czoła poziomy klin lub taran. Jest ona przytwierdzona do podstawy chmury macierzystej, zazwyczaj burzowej, rzadko kłębiastej. Tego typu forma chmury występuje najczęściej na granicy burzowych frontów atmosferycznych oraz w superkomórkach, zawsze na przednim skraju strefy burzowej. W rejonie jej występowania zazwyczaj pojawia się porywisty wiatr, zwany szkwałem, i intensywne opady.
W klasyfikacji według Światowej Organizacji Meteorologicznej opublikowanej w języku polskim w 1956 (1959) r. w wersji skróconej Międzynarodowego atlasu chmur, arcus należy do kategorii zjawiska szczególne i chmury towarzyszące (kategorii niższej niż odmiany) i jest oznaczany skrótem arc.
Źródła: 1, 2
W klasyfikacji według Światowej Organizacji Meteorologicznej opublikowanej w języku polskim w 1956 (1959) r. w wersji skróconej Międzynarodowego atlasu chmur, arcus należy do kategorii zjawiska szczególne i chmury towarzyszące (kategorii niższej niż odmiany) i jest oznaczany skrótem arc.
Źródła: 1, 2
Zapraszam na Instagram
Oglądany:
42394x
|
Komentarzy:
24
|
Okejek:
207
osób
Najpotworniejsze ostatnio
Najnowsze artykuły
24.04
- Mistrzowie Internetu – Święte słowa, pokaż je swojej dziewczynie (8)
- Najmocniejsze cytaty – Andrzej Duda powiedział, co myśli o Donaldzie Trumpie po ich spotkaniu (5)
- Nie nazywaj mnie karłem! – rozmawiamy z Dandrisem, najmniejszym z największych bojowników Joe Monstera (1)
- Za mocno kichnąłem i coś strzeliło mi w plecach – Ludzie, którzy mieli bardzo zły dzień (6)
- W którym roku Polki uzyskały prawo do głosowania – Kolekcja intrygujących map (2)
- Kolekcja interesujących zdjęć - stylowa kiecka za 4 miliony zielonych (36)
- 15 sytuacji, których trzeba doświadczyć, aby w pełni je zrozumieć (0)
- Ludzie dzielą się najbardziej szalonymi sekretami rodzinnymi, które niespodziewanie odkryli (0)
- Uzdolnione domowe „złote rączki” i ich domowe aranżacje (0)
- GIF-y, po obejrzeniu których powiesz: „Wow! Tego się nie spodziewałem” IX (4)
- Patrzenie się na te zwierzaki grozi poprawą humoru na resztę dnia – Koty bez kontekstu (0)
- Ładne dziewczyny z ładnymi naszyjnikami (19)
- Dlaczego Niemcy i Rosjanie ukrywali istnienie tego miejsca przez dziesięciolecia - tuż przy polskiej granicy (55)
- 13 szokujących rzeczy, które musisz wiedzieć o ciemnej stronie internetu (135)
- "Kiedy miałam 17 lat, zdiagnozowano u mnie schizofrenię, teraz w ramach terapii maluję swoje wizje" (64)
23.04
- Największe obciachy – Ludziom nie podobają się stroje polskich olimpijczyków zaprezentowane przez firmę Adidas (196)
- Najdziksze newsy tygodnia – Amerykański ochotnik walczący dla Rosjan został pobity na śmierć przez Rosjan (219)
- Oto pięciu „frajerów”, którzy dali się zrobić w trąbę i stracili fortunę na zakup perfidnych fałszywek (9)
- Jeśli rozumiesz te memy, to czas na kolonoskopię (93)
- Tanie rzeczy, które okazały się drogie lub nawet bezcenne (66)
Sprawdź swoją wiedzę!
Jak to drzewiej bywało
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą