Jak wygląda koniec pod ziemią - ostatnia rozmowa przed śmiercią

Poniżej pełna treść wpisu noforwardnoback:

Niedawno zmarł mój tata i w związku z tym przeglądałem jego rzeczy. Tata od zawsze interesował się podziemiami, ze względu na wiele jaskiń w naszej okolicy. Nie zajmował się tylko eksploracją, brał również udział w wielu podziemnych akcjach ratunkowych.
Kiedy byłem mały, zawsze opowiadał, jak wkurza go ludzka głupota. Moim zdaniem pośród ludzi panuje błędne przekonanie o tym, jak niebezpiecznym zajęciem jest eksploracja jaskiń, a mimo to tak wiele osób ginie lub rani się będąc tam, gdzie tak naprawdę nie musieli być.
Podczas przeglądania jego sprzętu jaskiniowego natrafiłem na dyktafon z tkwiącą w nim od lat kasetą podpisaną: Sprawa Glena Corteza.

Poniżej transkrypcja nagrania:

Ken: ...może spróbujemy jeszcze raz?
Tata: Tak, spróbujmy. Może ta dodatkowa dźwignia pomoże nam wyciągnąć jego nogi. Boże, oddałbym wszystko, żeby mieć tylko trochę więcej miejsca. Hej, Glen, próbujemy jeszcze raz. Mógłbyś trochę skulić swoje barki?
Glen: (bardzo słaby głos z daleka) Tak…
Tata: OK, no to wchodzę jeszcze raz. Poczekaj, Ken.

[30 sekund później]

Tata: OK, jestem. Czy jesteś gotowy?

[odgłosy szurania i spadających kamyczków]

Tata: Stop! Stop!
Ken: Kurwa!
Tata: Glen! Wszystko w porządku?
Tu nagranie jest niewyraźne, słychać tylko, że Glen mówi coś o swoich nogach, a następnie wszyscy przeklinają. Po czym na 10 min następuje absolutna cisza.
Tata: Glen, czy jesteś absolutnie pewien, że nie dasz rady się obrócić? Naprawdę nie masz tam ani grama miejsca?

[odpowiedź Glena jest niewyraźna, ale przecząca. Później znowu wszyscy przeklinają]

Tata: Wiem, kolego, wiem. Wyciągniemy cię stąd, ale nie będzie to łatwe, bo naprawdę porządnie utknąłeś. Najpierw musimy wymyślić, w jaki sposób tu działać. Nie martw się, wszystko będzie OK.

[w tle słychać krótką rozmowę Kena z Tatą, której nie da się w całości zrozumieć]

Ken: Czy są jakieś tunele po drugiej stronie?
Tata: Nie, i to właśnie jest problem. Wszystkie tunele w tym miejscu są albo za ciasne, albo nic w nich nie ma. A ten tunel, w którym on utknął, nawet nie jest na pier*olonej mapie.
Ken: Czyli właśnie go odkrył?
Tata: Tak.
Ken: I utknął w nim głową w dół, tak?
Tata: Dokładnie. Myślę, że leży pod delikatnym kątem. Nie schodziłem na sam dół, ale Harvey mówi, że jak owijał linę wokół jego stóp, to wyglądał jakby utknął idealnie pionowo. Podejrzewam, że przecisk, w którym utknął albo się kończy, albo zaciska jeszcze bardziej na wysokości jego głowy, bo nie ma możliwości przecisnąć się dalej.
Ken: I mamy pewność, że nie da się go obrócić?
Tata: Tak. Jego ramiona są przyciśnięte do klatki piersiowej. Nawet gdyby tak nie było, to i tak jest tam za ciasno.

[cisza]

Ken: A co mówił Rodney o wyciągnięciu go jak najszybciej się da?
Tata: Nie, wszyscy na górze są pewni, że szok zabiłby go zanim wydostalibyśmy go na powierzchnię. On utknął do góry nogami, więc chodzi o ciśnienie krwi w płucach i mózgu…
Ken: OK.

[cisza]

Ken: To twoja decyzja, Frank, jeśli chcesz próbować dalej…
Tata: A co innego, do cholery, moglibyśmy jeszcze zrobić? Dzieciak utknął tam na dobre, jedyna rzecz, która mogłaby go wydobyć, to pier*olona koparka!
Ken: OK, zadzwonię na górę i zobaczę, co oni na to. [Nagranie kończy się]

[Kolejne nagranie]

Glen: Dziękuję wam, chłopaki, za wszystko co zrobiliście. Naprawdę.
Tata: Nie ma za co, kolego, nie ma za co. Poczekaj tu sekundę. Muszę naprawić to urządzenie…

[odgłosy dmuchania w mikrofon, prawdopodobnie żeby usunąć z niego błoto]

Tata: OK, podszedłem trochę bliżej, więc teraz powinno cię lepiej nagrywać. Możesz mówić. Glen: [ciągle świadom, ale brzmi jakby mówił przez nos] OK... Ku*wa, nie wiem co powiedzieć…

[w tym momencie Glen zaśmiał się]

Glen: Nie wiem, czy to przez to, że myśli mi się coraz ciężej, czy ja po prostu… (kichnięcie)
Nazywam się Glen i... ku*wa, strasznie trudno mi oddychać!
Tata: Wyluzuj, kolego, wszystko jest w porządku, to twoja klatka piersiowa napina się przy mówieniu.
Glen: Czuję, że robi się coraz ciaśniej, czy to się zaciska? Co do cholery…?
Tata: Glen! Uspokój się! Panikujesz, a musisz się uspokoić, dobrze? To tylko mały atak paniki, ale nie ma się czego bać, nic się nie zaciska, OK?
Glen: (ciężko oddychając) OK, OK, już w porządku, chciałbym po prostu... ku*wa, chciałbym usiąść, chcę usiąść, plecy bolą mnie tak bardzo...
Tata: Glen, postaraj się nie ruszać za dużo, bo wpadniesz jeszcze głębiej, a tego nie chcemy.
Glen płacze.
Tata: Hej, nie opowiedziałbyś mi o swojej rodzinie? Masz jakieś rodzeństwo?
Glen: (kichając) O tak, mam dwie małe siostry i brata. Jest o rok ode mnie młodszy... jest w... w... koledżu.
Tata: A co studiuje?
Glen: Studiuje biolo… (Glen zaczyna tracić przytomność)
Tata: Hej, Glen! Nie przestawaj do mnie mówić!
Glen: Mój brat chce być nauczycielem biologii…
Tata: A co z siostrami? Jak się nazywają?
Glen: Młodsza to Kelsey, a starsza nazywa się Alexis.
Tata: A którą lubisz bardziej?
Glen: Tego nie możesz im powiedzieć, ale ja i Kelsey... byliśmy całkiem blisko. Byliśmy całkiem blisko.
Tata: Więc to twoja ulubiona siostra?
Glen: Tak.
Tata: A masz jakieś zwierzątka?
Glen: (ponownie traci przytomność) Nie mam żadnych zwierząt. Jestem zbyt zajęty, żeby się nimi zajmować... Ku*wa, moja głowa… Mam wrażenie, że moje oczy zaraz wyjdą mi z orbit…
Tata: Wiem o tym, kolego, ale nie przestawaj do mnie mówić, OK? Dlaczego jesteś cały czas zajęty? Czy twoja dziewczyna zabiera ci cały wolny czas?
Glen: Dziewczyna? Niee, pracuję na pełen etat w firmie reklamowej. Tworzę dla nich treści reklam.
Tata: Czyli jesteś kolesiem od marketingu? W takim razie co ty tutaj, do cholery, robisz?
Glen się śmieje.
Glen: Od zawsze uwielbiałem jaskinie, mój tata często zabierał mnie ze sobą.
Tata: Czyli twój tata lubił przyrodę?
Glen: Tak, jest myśliwym i najchętniej nigdy nie wracałby do domu. Matka tego nienawidzi, bo ciągle wnosi do domu robaki i inne.
Tata: Moja żona mówi dokładnie to samo. Gdzie są twoi rodzice?
Glen: W Kansas. Musieli się przeprowadzić ze względu na chorobę mamy. Nie widziałem ich od paru lat. Po prostu nie miałem czasu. Myślę… myślę, że już nigdy ich nie zobaczę…
[Cisza]
Glen: Posłuchaj... Bardzo trudno utrzymać mi przytomność... Czuję się taki zmęczony... Boże, moja głowa waży chyba tonę.
Tata: Wszystko w porządku... w porządku..
Glen: Miałbyś coś przeciwko, jeżeli pomówiłbym jeszcze przez chwilę?
Tata: Cokolwiek zechcesz.
Glen ponownie kichnął, a jego głos stał się jeszcze bardziej nosowy, jakby jego zatoki się wypełniały.
Glen: Chciałem powiedzieć moim rodzicom... Mamo, tato... kocham was. Jesteście najlepszymi rodzicami i chcę żebyście wiedzieli, że to był wypadek, postąpiłem bardzo głupio i was za to przepraszam, że musicie przez to przechodzić. Proszę, nie smućcie się z mojego powodu... Chcę, żebyście byli szczęśliwi.

[słychać płacz mojego taty]

Glen: Kelsey, Alexis, Bradley, was też kocham. Kelsey, pamiętaj, że w ciemności nie ma nic, czego powinnaś się bać. Pamiętasz, jak łapaliśmy świetliki w zeszłym roku? Chcę, żebyś myślała o tym za każdym razem, kiedy się boisz, OK? Bo świetliki nie boją się ciemności, prawda? To duże i odważne robaki, jak z tej książki, którą tak bardzo lubisz...
Glen: Nie mogę... nie czuję już moich nóg. Moje oczy chyba też już nie działają, jedno z nich chyba krwawi..
Tata: To twoje oczy się zwilżają, wszystko jest w porządku, nie przestawaj mówić...

[głos taty łamie się]

Glen: Alexis, jesteś piękna i pamiętaj o tym. Czytałem twój pamiętnik ostatniego lata. Przepraszam cię za to, wiem wszystko o Marku i chcę ci powiedzieć, nieważne co za bzdury on opowiada - jesteś piękna. Kocham cię.

[kichnięcie]

Glen: Boże, jest mi coraz trudniej mówić... (głos przechodzi w mamrotanie). Dziwnie się czuję... Mam wrażenie, że moja głowa jest ogromna, nie mogę oddychać...

Tata: Glen, wszystko jest w porządku, wszystko jest OK...

[tata płacze]

Glen: Chciałem tylko... powiedzieć mojej całej rodzinie, jak bardzo was kocham. Nie zasłużyliście na to, jaki los wam zgotowałem. Nie chciałem nikomu robić problemu... Przepraszam, naprawdę was przepraszam.

[głos Glena łamie się i Glen wybucha płaczem]

Glen: Nie chcę umierać, nie chcę umrzeć w tej cholernej dziurze... Mam tyle rzeczy, które jeszcze chcę zrobić... Boję się, mamo... Mamo, chciałbym, żebyś tu była, tęsknię za tobą tak bardzo... Przepraszam, że nigdy nie odbierałem twoich telefonów, byłem złym synem i wiem o tym. Chciałbym, żebyś tu była, żeby... żeby zaśpiewać mi tę piosenkę, której tak bardzo nie lubiłem... byłem głupim dzieckiem...

[Glen płacze jeszcze mocniej]

Glen: Przepraszam za wszystko... Przepraszam moją rodzinę... Kocham was... kocham...
Tata: Oni też cię kochają, są tutaj z tobą i są bardzo dumni. Bardzo dobrze się trzymasz, kolego.
Glen: Umrę tu... Umrę, prawda?
Tata: Tylko zaśniesz, kolego. Zaśniesz już zaraz... Musisz być tylko dzielny jeszcze przez chwilę...
Glen: Boże, jak boli... Jest tak ciemno... Oddałbym wszystko, żeby się tylko poruszyć... chociażby troszeczkę
Tata: Uspokój się, wszystko jest w porządku.
Glen: Nie mogę... Nie czuję mojej twarzy... Chyba czuję w ustach krew, ciągle ją wypluwam...
Tata: Po prostu oddychaj, zamknij oczy i oddychaj równo...
Glen: Nie... Nie mogę zamknąć oczu... One... one wychodzą mi z orbit...
Głośny odgłos charczenia.
Tata: Glen! Jesteś tu?
Glen: Coś... głowa... w środku... zimno...
Tata: Wszystko jest w porządku, po prostu zaśnij, wszystko jest w porządku...
Glen: Mamo... kocham cię...

[charczenie pojawia się jeszcze parę razy, po czym ustaje. Następnie słychać długi bulgoczący wydech, który trwa około 10 sekund. Koniec nagrania]

Po przesłuchaniu tego materiału poszperałem w internecie o tym wypadku. Okazało się, że w 1998 roku pewien mężczyzna o imieniu Glen utknął głową w dół ponad 2 kilometry pod ziemią. Miejsce nie zostało jeszcze zbadane, mimo że podejrzewa się, że zszedł tam samotnie, żeby odkryć nowe części. W momencie przybycia mojego ojca Glen był uwięziony od około 14 godzin. Po jego śmierci cała jaskinia została zamknięta.

---

KawiakJones: To jeden z wielu przypadków nieszczęśliwych wypadków pod ziemią. O kilku opowiadałem już w swoich filmach, ale jeśli macie ochotę na taki z happy endem, to zapraszam do kolejnego filmu w Monster TV [klik].