"Żywcem nie brać!" - postrzelili go, wyleczyli i w końcu rozstrzelali

Anatolij Nagijew urodził się 26 stycznia 1958 r. w Angarsku, a po pewnym czasie rodzina z trójką dzieci przeniosła się do obwodu kurskiego i zamieszkała w mieście Sudża. Nagijew aktywnie uprawiał sport, głównie gimnastykę sportową. Od dzieciństwa wyróżniał się agresywnym charakterem. Miał problemy w relacjach z dziewczynami: podobno nie zwracały na niego uwagi z powodu jego niskiego wzrostu - 157 centymetrów.
Od maja do czerwca 1975 r. dokonał trzech gwałtów. Sąd skazał go na 6 lat więzienia. Karę odbywał w republice Komi. W 1978 roku, za dobre sprawowanie, wyszedł na zwolnienie warunkowe.


Zabójstwa

Po zwolnieniu pracował w wiosce Czikszino w rejonie Peczora w republice Komi. 30 stycznia 1979 r. W miejscowości Peczora zgwałcił i zabił przypadkową poznaną kobietę (Olga Demianienko) w jej mieszkaniu. 28 maja tego samego roku zgwałcił i zabił pasażerkę pociągu (Daria Krawczenko), którym jechał do Peczory, wykorzystując fakt, że wagon był prawie pusty. Ciało schował w luku bagażowym pod siedzeniem. Według jednej z wersji ofiara maniaka była podobna do Ałły Pugaczowej.

Wkrótce powrócił do regionu kurskiego. Pracował jako mechanik w kinie objazdowym. Warunki pracy pozwalały Nagijewowi spędzać dużo czasu poza jego miejscem zamieszkania.

4 lipca 1980 r. w pustym wagonie pociągu Moskwa-Charków zgwałcił i zabił 4 kobiety - 2 konduktorki (Derewianko i Zjuzilinę) oraz 2 pasażerki (Marię Łopatkinę i Tatianę Koleśnikowa). Ciała swych ofiar wyrzucił przez okno w regionie miasta Orzeł pomiędzy stacjami "Stalnoj Koń'" i "Stanowoj Kołodiez".
W sumie od listopada 1979 r. do września 1980 r. popełnił ponad 30 gwałtów w różnych miejscach w ZSRR.


Aresztowanie, proces i egzekucja

W dniu ostatniego zabójstwa, elektryk z pociągu zauważył Nagijewa ze śladami krwi na ubraniu i z nożem w ręku. Detektywi sporządzili szczegółową listę rzeczy, które Nagijew zabrał swym ofiarom. Opisy biżuterii zostały wysłane do lombardów i jubilerów w wielu miastach ZSRR. Pierścionek jednej z ofiar przestępca dał swojemu znajomemu. Ten przyszedł z pierścionkiem do jednego z jubilerów w Kursku, gdzie został zidentyfikowany. Znajomy przestępcy powiedział milicjantom, kto dał mu pierścionek. Przeprowadzono rewizję w domu matki Nagijewa, podczas której znaleziono jego notes z adresami w różnych miejscowościach ZSRR.


12 września 1980 r. Nagijew został aresztowany w Dniepropietrowsku. Pierwotnie wysłany został do aresztu śledczego w mieście Orzeł. Kilka miesięcy później próbował uciec. Rozerwał kajdanki i uderzył niczego nie spodziewających się strażników głową. Tym razem, na szczęście, został jeszcze schwytany. Wkrótce został przeniesiony do aresztu śledczego w Kursku ze zwiększoną ochroną. Wkrótce Nagijew zaczął przyznawać się do swoich zbrodni, w tym również tych, o które początkowo nie był podejrzany, na przykład do 2 pierwszych morderstw. Istnieje przypuszczenie, że popełnionych przez niego morderstw było więcej niż można było udowodnić. Ponadto, maniak przyznał, że jeszcze odsiadując wyrok, zapragnął zabić Ałłę Pugaczową i dlatego później kilkakrotnie jeździł do Moskwy.


2 lipca 1981 r. Nagijew został skazany przez Sąd Okręgowy w Kursku na najwyższy wymiar kary - karę śmierci przez rozstrzelanie.

Na początku sierpnia 1981 roku przyszło polecenie przeniesienia Nagijewa do więzienia w Nowoczerkasku, aby wykonać wyrok śmierci. 19 sierpnia 1981 r.po przybyciu do Nowoczerkaska, ponownie uciekł, zdoławszy przebiec przed przejeżdżającym pociągiem. Minister spraw wewnętrznych ZSRR Szcziołokow dawał milicjantom 3 tygodnie na złapanie maniaka, ale ten został schwytany dopiero po prawie 2 miesiącach. Nagijew ukrywał się w jednym z chutorów w pobliżu Nowoczerkaska w przebraniu Cyganki, czym wzbudził podejrzenie miejscowej ludności, którzy zgłosili to milicji. 29 września 1981 r. Nagijew został ponownie aresztowany. W czasie aresztowania stawiał opór i otrzymał kilka ran postrzałowych. Lekarze z trudem zdołali go wyleczyć, po to tylko, by został rozstrzelany w więzieniu w Nowoczerkasku, 28 października 1981 r.