Filmy fantastyczne z lat 80. Czy jeszcze warto takie starocie oglądać?

#2. Powrót do przyszłości (1985)

Patrząc na obrazek powyżej słyszysz tę muzykę? Świetne role Michaela J. Foxa i Christophera Lloyda. Szalony profesor Dr Emmett Brown okrada terrorystów z plutonu. Za jego pomocą konstruuje wehikuł czasu na bazie DeLoreana DMC 12, który - jak się okazuje - działa. Jednak terroryści pojawiają się w nieodpowiednim momencie i na skutek nieoczekiwanych zdarzeń Marty McFly przenosi się do roku 1955, gdzie wplątuje się w maleńką sprzeczkę. Skutki jej są tragiczne, bo Marty musi podjąć walkę o życie swoje, swojej rodziny i życie samego profesora...

#3. Łowca androidów (1982)

Jeśli nazwiska Harrison Ford i Rutger Hauer nie są wyznacznikiem dobrego kina, to nie wiem, co może zachęcić Cię do obejrzenia tego filmu (o ile, w co śmiem wątpić, jest jeszcze jakaś osoba, która tegoż filmu nie widziała). Akcja dzieje się w Los Angeles, w roku... 2019. Wtedy była to wizja twórców, a dziś widać, jak wiele trafnych problemów dzisiejszego świata film przewidział. Chodzi o globalizację, przeludnienie, problemy klimatyczne oraz inżynierię genetyczną. Kto nie widział, to może dziś odpali to bardzo dobre kino i ruszy na polowanie wraz z Deckardem? A może to coś więcej niż tylko zwykłe polowanie? Nie będę zdradzał fabuły, ale nazwisko reżysera, czyli Ridleya Scotta, mówi samo za siebie.

#4. Obcy - decydujące starcie (1986)

Gdy za reżyserię filmu bierze się James Cameron, to wiadomo, ze będzie to kino co najmniej bardzo dobre. Obcy - decydujące starcie to kino wybitne. Klasyka gatunku SF. Według wielu Sigourney Weaver zagrała tu swoją życiową rolę. Kobiety silnej, niezależnej, prawdziwej wojowniczki. A walka Ripley z królową to klasyka kina. I samo zakończenie już zwiastuje kolejne kłopoty. I słusznie.

#5. Coś (1982)

Kurt Russel, który w latach 80. był bardzo popularnym aktorem, zagrał główną rolę w tym thrillerze SF. Coś wylądowało na Antarktydzie, zostało wydobyte przez Norwegów i zaczęło walkę z obsadą ich stacji polarnej. Po rzezi zniknęło. Ocalał pies, którego przygarnęli niczego nieświadomi Amerykanie. Horror zaczyna się od nowa. Zaczynają ginąć ludzie, a coś staje się przerażające. Czy MacReady zdoła powstrzymać to coś, zanim świat legnie u jego stóp? Co dziwne - film stał się hitem dopiero na kasetach VHS, gdyż w kinach spotkał się z chłodnym przyjęciem, czemu winny był mający premierę 2 tygodnie wcześniej:

#6. E.T. (1982)

Czyli pełna ciepła rodzinna opowieść o kosmicie - botaniku i chłopcu, który go przygarnął. Jedno z wybitniejszych dzieł Stevena Spielberga. Myślę, że nikomu przedstawiać nie trzeba, a kultowa scena ET na rowerze lecącego na tle Księżyca stała się wizytówką Amblina. Tak więc ET telefonować dom...

#7. Gwiezdne Wojny część VI - Powrót Jedi (1983)

Ostatnia, najbardziej chyba epicka część pierwszej trylogii. Rodzina w komplecie, ten zły odnajduje w sobie dobro, a Luke dowiaduje się o siostrze. Solo nadal jest cholernym cynikiem, ale w decydującym momencie jednak okazuje się, że sprawy rebelii nie są obojętne. A wszystko kończy się muzyką i tańcami. Czy w galaktyce zapanuje pokój? Czy Imperium to przeszłość? Zobaczymy.

#8. Terminator (1984)

Wybaczcie, że wpisałem tu oryginalny tytuł filmu, ale jego tłumaczenia jako Elektroniczny Morderca uważam za wyjątkowo beznadziejne. Los Angeles, rok 1984, dzień jak co dzień aż do momentu, kiedy to przybywają dwaj przybysze z przyszłości z roku 2029. Jeden dobry, jeden zły. Jak się okazuje, w przyszłości roboty niszczą rodzaj ludzki, ale ludzie stawiają opór. Ten dobry ma ocalić Sarę Connor (Linda Hamilton), która będzie matką przywódcy buntu przeciw robotom, a ten drugi ma ją zgładzić. Film w reżyserii Jamesa Camerona, a gra w nim Arnold Schwarzenegger, no i ta przepiękna Linda Hamilton, do której każdy się ślinił po tym filmie, w którym pokazała cycki.

#9. Predator (1987)

Arnold Schwarzenegger, już wtedy uznany aktor kina akcji, zagrał w kolejnym hicie SF. Tym razem kieruje oddziałem żołnierzy znajdującym się w dżungli, a za zadanie ma uwolnienie partyzantów z rąk nieprzyjaciela. Szybko okazuje się, że nie będzie walczył tylko z ludźmi. Kto kocha kino akcji - ten na pewno widział ten film. Kto nie widział - czas najwyższy nadrobić zaległości.

#10. Pogromcy duchów (1984)

Bill Murray, Dan Aykroyd, Harold Ramis, Sigourney Weaver. Te nazwiska wystarczą, by film stał się pozycją godną obejrzenia. Venkman (Bill Murray), Stantz (Dan Aykroyd) i Spengler (Harold Ramis) zakładają firmę zajmującą się łapaniem duchów. Wszyscy pukają się w głowy pytając co oni robią, ale szybko okazuje się, że są potrzebni, bowiem miasto zaczynają nawiedzać zjawy nadprzyrodzone, które zaczynają układać świat po swojemu, czyniąc totalną rozpierduchę i strasząc ludzi. Nasza trójka rozbijając się wysłużonym cadillakiem próbuje jakoś zapanować nad sytuacją. Czy im się uda? Czy odniosą zwycięstwo? Na pewno zwycięstwo odniósł sam film, stając się niezłym przebojem kasowym. Bo to opowiedziana z niesamowitą dawką humoru straszna opowieść o duchach, których w kinie nikt się nie boi! A piosenkę tytułową z filmu zna chyba każdy. Więc: Who you gonna call? Ghostbusters! i nie krzyżujemy promieni, panowie!

#11. Star Trek II: Gniew Khana (1982)

Jest rok 2285. Na skutek niefortunnej pomyłki USS Reliant ląduje na Ceti Alpha V, zamiast na Ceti Alpha IV, gdzie miał przeprowadzić pewne doświadczenie. Niezamieszkała planeta okazuje się być jak najbardziej zamieszkała przez zmodyfikowanego genetycznie Khana, którego 15 lat wcześniej zostawił tu James Kirk - dowódca USS Enterprise. Khan płonie żądzą zemsty na Kirku i właśnie nadarza mu się ku temu wyśmienita okazja... A co dalej? Kto widział, ten wie, kto nie widział, niech zobaczy. Ja sobie ten film na pewno odświeżę!

#12. Powrót do przyszłości II (1989)

Akcja tego filmu miała dziać się w niedalekiej przyszłości, a z naszej perspektywy dzieje się w niedalekiej przeszłości, bo w roku 2015. Jak bardzo wizja twórców filmu rozminęła się z naszą rzeczywistością? Czy zanadto popuścili wodze fantazji, czy też rzeczywistość dogoniła film? Chyba warto zobaczyć. Reżyser Robert Zemeckis igra z czasem i pokazuje, jak niewielka z pozoru książka zakupiona w roku 2015 i przeniesiona do roku 1955 potrafi wpłynąć na rok 1989, gdy trafi w niepowołane ręce.

#13. Akira (1988)

No ale jak to? Manga i Anime w filmach o SF? A dlaczego by nie. Film widziałem całkiem niedawno, bo w kinach go nie grali (albo grali i mi jakoś umknął). Za to jest to kawał naprawdę dobrej fantastyki. Tokio legło w gruzach zniszczone przez ogromny wybuch, który w roku 2019 zapoczątkował III Wojnę Światową. Na jego miejscu w niedalekiej przyszłości powstaje nowa metropolia - NeoTokio. W metropolii dochodzi do walk pomiędzy policją a powstańcami antyrządowymi. Główni bohaterowie to Kaneda i Tetsuo Shima, członkowie gangu motocyklowego Scrum Half. Kaneda jest założycielem gangu. Traktuje on Testuo jak brata. W trakcie jednej z ulicznych bójek Testuo ma wypadek. Przejeżdża on dziwnego chłopca o twarzy starca. I tu opowieść się zaczyna. Polecam, bo to kawał dobrego kina.

#14. Oni żyją (1988)

Film jest hołdem dla twórców i wyznawców teorii spiskowych. Okazuje się, że Ziemią rządzą obcy (cóż za odkrycie). Są tacy jak my, ale sprawują nad nami władzę (no wprost niesamowite). Ale istnieje pewien sposób, by ich rozpoznać. Trzeba posiadać specjalne okulary. John Nada, który przybywa do Los Angeles w poszukiwaniu pracy i lepszego życia, odkrywa tę przerażającą prawdę. W mieście powstaje ruch oporu, który ma nas - Ziemian wyzwolić spod tyranii obcych (Ziemia dla Ziemian, nie będzie obcy pluł nam w twarz ni dzieci nam alienił). John przyłącza się do ruchu oporu i podejmuje walkę. Prosty jak drut scenariusz, ale to typowe dla filmów z tamtego okresu. Za to film nadrabia dialogami i grą aktorską. I totalną niepoprawnością polityczną z tamtych lat.

#15. RoboCop (1987)

Ciężko ranny glina Alex Murphy zostaje zamieniony w robotycznego superglinę I pod takim tytułem był wyświetlany ten film - Superglina. Ale ponieważ i tak każdy zna go jako RoboCop, to ja nie będę nikomu mieszał w głowach. Detroit w niedalekiej przyszłości. Miastem rządzi Omni Consumer Products (OCP). Firma ma pod sobą wszystkich, włącznie z policją, co powoduje ogromną korupcję i upadek miasta. OCP chce na ruinach Detroit zbudować nowe miasto o nazwie Delta City. Przestępczość jednak jest bardzo wysoka i Alex zostaje rozstrzelany na służbie. W wyniku eksperymentów naukowców OCP realizujących program RoboCop staje się cyborgiem. Najpierw posłusznie realizuje to, co mu zaprogramowano, jednak stopniowo zaczyna odzyskiwać pamięć i postanawia rozprawić się ze swoimi zabójcami. Co do moich smutnych przemyśleń: jedno z najbogatszych miast w USA, czyli Detroit, upadło samo. Bez pomocy OCP. Dziś jest jednym z najbiedniejszych miast w tym kraju. Szkoda.

#16. Wideodrom (1983)

Max Renn jest operatorem sieci kablowej. Współpracownik Maxa pokazuje mu program, na którym na żywo pokazywane są tortury. Początkowo Max jest zafascynowany programem i próbuje dotrzeć do jego twórców, by móc emitować program i pomnożyć swoje zyski. Jednak dziewczyna Maxa - Nicki ma na ten temat inne zdanie, wyrusza na poszukiwania nadawcy i nie wraca. Na domiar złego Max odkrywa, że ci, którzy oglądali piracki program zaczynają mieć halucynacje i zapadają na nieodwracalną chorobę mózgu. Max postanawia rozwiązać sprawę na swój sposób. Film ukazuje problem, który dziś trapi naprawdę wiele osób. Tak zwanych ludzi - zombie całkowicie pochłoniętych przez wirtualną rzeczywistość. Reżyser filmu David Cronenberg bardzo trafnie przewidział przyszłość. Dobre kino. Polecam!

#17. Mad Max 2 - Wojownik szos

Postapokaliptyczna wizja świata ukazana przez George’a Millera. Samotny jeździec Max (w tej roli Mel Gibson) pomaga obronić osadę przed gangiem kierowanym przez Lorda Humungsa. Dlaczego osada ta jest tak ważna? Bo posiada jedyną działającą rafinerię. A dla paliwa ludzie są gotowi zabić. Jest ono najcenniejszym skarbem. Taki to zły, pustynny świat przyszłości nastał po atomowej zagładzie...

#18. TRON (1982)

Programista Kevin Flynn, twórca genialnych gier komputerowych, zostaje wciągnięty do wirtualnego świata. Bo czemu by nie. A tam musi walczyć, by przeżyć. Na domiar złego musi walczyć w grach, których był twórcą. Ponieważ jednak jest geniuszem, próbuje porozumiewać się z innymi programami, które mogą mu pomóc w powrocie do świata rzeczywistego. Czy mu się to uda? No kurde, chyba to każdy wie, bo oglądał ten film. Bo to klasyka, która rozpoczęła zabawę z wirtualną rzeczywistością. I której to rozwinięciem jest następna pozycja, czyli:

#19. Dziewczyna z komputera (1985)

Dwóch życiowych przegrywów, będących pośmiewiskiem wśród rówieśników, postanawia, że w końcu czas stać się mężczyznami i zamoczyć kija. Co okazuje się trudniejsze niż przypuszczali. Jednak nie poddają się. Tworzą na komputerze ideał swoich marzeń. Na skutek dość nieoczekiwanego splotu zdarzeń wirtualna dziewczyna przybiera jak najbardziej ludzką (i to całkiem pociągającą) postać. Dziewczyna, której dali na imię Lisa, postanawia pomóc chłopakom zrealizować ich pragnienia i dzięki niej chłopaki zaczynają zdobywać uznanie wśród rówieśników. I teraz mam pytanie (ale z ręką na sercu). Który z Was, panowie, będąc pryszczatym młodzieńcem dorastającym w latach 80. i 90., nie ślinił się do Lisy, czyli Kelly LeBrock? Dla ułatwienia - co nieco pokazała w filmie, który ukazał się rok wcześniej. A jego tytuł to Kobieta w czerwieni (The Woman in Red). Kto chce, to sobie wyszuka.

#20. Kosmiczne jaja (1987)

Mel Brooks, znany prześmiewca, wziął na tapet kino SF. Film jest parodią Gwiezdnych Wojen, Star Treka i Obcego. Lord Hełmofon (w wersji VHS Lord Wielki Łeb) dostaje zadanie porwania księżniczki Vespy. Księżniczka została porwana dla okupu i zostanie wypuszczona dopiero wtedy, gdy jej ojciec udostępni kody, które pozwolą wyssać całe powietrze z planety o nazwie Druidia. W filmie są także alter ego Hana Solo, Chewbakki. Zwą się Lone Starr i Barf. Muszą oni spłacić dług gangsterowi o nazwie Pizza the Hutt (czyli odpowiednik Jabby The Hutta). Dlatego podejmują się oni zadania uwolnienia księżniczki w zamian za sowitą opłatę. Kto lubi humor Brooksa, ten na filmie uśmieje się do łez. Kto Brooksa nie trawi - uzna film za kolejną bezsensowną historyjkę z miernymi gagami i pozbawioną głębszego sensu. Ale czy tak naprawdę chodzi o to, by parodie filmów miały jakikolwiek sens?

#21. Ucieczka z Nowego Jorku (1981)

Akcja filmu dzieje się w roku 1997, więc w niedalekiej przyszłości, jeśli patrzeć z perspektywy czasów, w których film był kręcony. Wyspa Manhattan została zamieniona w otoczone murami więzienie, gdzie zsyłano najgorszych przestępców. W wyniku katastrofy nad wyspą rozbija się samolot prezydencki. Prezydent katastrofę przeżył, ale został schwytany przez kryminalistów. Z misją ratunkową wyrusza były komandos, a obecnie odsiadujący wyrok Snake Plissken (Kurt Russell), który w razie powodzenia akcji ma mieć darowany wyrok. Film ukazuje alternatywną rzeczywistość i dość ponurą wizję Nowego Jorku. Co skłoniło twórców do tak ponurej wizji przyszłości? Przyczyniła się do tego bardzo mocno rosnąca przestępczość w tym mieście, jaka miała miejsce od końca lat 70. i całych lat 80. i trwała aż do początku lat 90. Miało to związek z tzw. epidemią kokainy i handlem narkotykami. W Nowym Jorku działały gangi, które bardzo brutalnie i krwawo zdobywały sobie tereny wpływów. i tak naprawdę dopiero za rządów Rudolpha Giulianiego w Nowym Jorku zaczęła spadać przestępczość. Dziś to miasto jest jednym z 25 najbezpieczniejszych miast w USA. Obecnie Rudolph pełni funkcję doradcy do spraw cyberbezpieczeństwa w rządzie USA.

#22. Głębia (1989)

Inne tłumaczenie tytuły tego filmu to Otchłań. Tym razem akcja filmu rozgrywa się pod wodą, gdzie okręt podwodny "Montana" spotyka na swej drodze tajemniczy obiekt i próbuje go przechwycić. Statek zderza się ze skałą i tonie. Marynarka Wojenna sądzi, że załoga przeżyła i wysyła misję ratunkową. Na miejscu okazuje się, że wszyscy są martwi. Mało tego. Jeden z członków ekipy ratunkowej, Catfish De Vries, widzi kolorowe światło, po czym traci przytomność. Pozostali biorą nieprzytomnego na pokład i ewakuują się. A potem sztorm łamie dźwig, kolorowe światła wypływają na powierzchnię, Vries odzyskuje przytomność i co ja dużo będę pisał. Kolejne dzieło Jamesa Camerona. Pozycja obowiązkowa, czy się to komuś podoba, czy nie.

Jakie były filmy SF lat 80.? Naiwne, głupie, z mizernymi efektami specjalnymi? Być może. Ale przyciągały tłumy, bo miały jakieś przesłanie, bo miały jakiś pomysł na siebie, bo nie były wtórne, bo budowały kanwę całego gatunku. Ja tam osobiście jestem nimi oczarowany i chętnie do nich powracam. I jak pisałem na wstępie - kto nie widział, niech obejrzy.