18 lat koszmaru - historia dziewczynki, którą ojciec wychowywał na nadczłowieka

Dziecko do eksperymentowania

23 października 1957 roku 50-letni Francuz Louis Didier i jego żona, 22-letnia Jeannine doczekali się córki. Ta rodzina, mieszkająca na północy Francji, była nieco nietypowa: Louis, solidny i bogaty człowiek, ożenił się ze swą wychowanką, córką biednego górnika.

Później okazało się, że próbował przeprowadzać eksperymenty psychologiczne i nad nią, ale, ponieważ dziewczynka trafiła do niego w wieku 6 lat, a jej osobowość ukształtowała się, Louis postanowił poczekać, aż dorośnie i urodzi mu dziecko.

Louis marzył o tym, aby jego córka nie była taka jak inne dzieci. Maude Didier praktycznie została pozbawiona wolnego czasu: ojciec ciągle czegoś ją uczył, pracował nad nią, starając się rzekomo rozwijać możliwości jej mózgu. Żeby Maude nic nie rozpraszało, zabronił jej wychodzić z domu. Dziewczynka nie miała przyjaciół za wyjątkiem zwierząt – dwóch kucyków, psa i kaczki. Przebywanie z nimi ojciec uważał za korzystne dla córki.


W obowiązkowy program dla dziecka wchodziły zajęcia z muzyki. Louis był przekonany, że córka powinna nauczyć się grać na wszystkich istniejących instrumentach muzycznych. Zajęcia zajmowały cały dzień, a Maude nie wolno było nawet rozmawiać, póki ojciec jej na to nie pozwolił. Pozwalał jej jedynie mówić "coś mądrego", ale dziewczynka nie wiedziała, które zdanie ojciec uzna za "mądre", a które nie. Dlatego najczęściej po prostu milczała.

Żona nie śmiała w niczym sprzeciwić się Louisowi: strasznie się bała rozgniewać swojego męża i patrona, nawet nie odnosiła się do niego po imieniu, a jedynie: "panie Didier".

Testy

Pewnego razu ojciec zauważył, że córka boi się gryzoni. Wówczas zamknął ją w ciemnej piwnicy, bosą i ubraną tylko w piżamę. Louis zabronił Maude poruszać się i powiedział, że musi medytować. Nastraszył dziewczynkę, że jeśli otworzy usta, wlezie tam mysz lub szczur.

Maude spędziła w piwnicy całą noc, drżąc ze strachu. Rano matka zabrała ją stamtąd i od razu zaprowadziła na zajęcia. Zamknięcie córki w piwnicy Louis nazwał "testem". W ciągu kolejnych lat jeszcze nie raz "testował" córkę.

Wielokrotnie była zmuszana zejść do piwnicy w swetrze z dzwoneczkami (aby przywabić żyjące tam gryzonie). Kazano jej trzymać za przewód, przez który puszczano prąd elektryczny, domagano się, aby tygodniami nie mówiła ani słowa lub pozbawiano ją żywności. Później, już dorosła Maude napisała, że w takich chwilach w myślach prosiła Boga o śmierć.


Didier "dbał" o wytrzymałość fizyczną Maude. Stale zmniejszał czas, który przyznawał dziewczynce na sen. Spała na twardym łóżku, jej pokój był praktycznie nie ogrzewany. Co do jedzenia, to żadnych przysmaków i specjałów dziewczynka nie otrzymywała, ponieważ ojciec uważał, że pozbawienie przyjemności jest ważne dla edukacji "nadludzkich" umiejętności.

Dawano jej proste i niekoniecznie smaczne jedzenie. Żadnych witamin również nie dostawała: organizm powinien sam nauczyć się radzić sobie z ich brakiem. Owoce, czekolada, nawet świeży chleb – dziewczynka nigdy tego nie jadła.


Wszystko, co otrzymywała Maude, było w ograniczonej ilości: nie miała prawa używać więcej niż jednego listka papieru toaletowego podczas jednego pobytu w wc, a także miała nosić lekkie ubrania i buty, które prawie nie ogrzewały ciała.

Ojciec zabronił dziewczynce myć się ciepłą wodą, a nawet siedzieć na krzesłach z oparciem. Jego zdaniem, było to konieczne, aby utrzymać się w dobrej formie. Maude zajmowała się gimnastyką, fechtunkiem, pływaniem, umiała jeździć konno.

Kiedy Maude skończyła dziewięć lat, ojciec zaczął przyuczać ją do alkoholu. Louis wierzył, że alkohol zwiększa wytrzymałość. Odtąd każdemu obiadowi dziewczynki towarzyszył kieliszek wina lub whisky.

Ucieczka z piekła

Z czasem dziewczynka nauczyła się oszukiwać ojca, na przykład, w tajemnicy brała zakazaną żywność lub wychodziła w nocy przez okno na ogród. Kiedy Maude została zgwałcona przez ich ogrodnika, nie powiedziała rodzicom ani słowa, bo bała się kary.

W wieku 16 lat dla Maude po raz pierwszy zatrudniono nauczyciela muzyki, pana Molin, gdyż ojciec doszedł do wniosku, że nie jest w stanie jej więcej nauczyć. Kiedy nauczyciel zorientował się, co się dzieje w tej rodzinie, najpierw namówił rodziców Maude, by pozwolili dziewczynie przychodzić do niego na zajęcia, a następnie zaproponował jej pracę w swoim sklepie muzycznym.


W pracy Maude poznała chłopaka, Richarda Julien. W wieku 18 lat wyszła za mąż i przeprowadziła się do męża. Pół roku później ojciec zażądał, aby wróciła do domu rodziców, gdyż jakoby potrzebował jej opieki. Ale Maude zignorowała to żądanie.

Długa była rehabilitacja po tym rodzinnym koszmarze. Maude musiała nauczyć się rozmawiać z innymi ludźmi, ubierać, chodzić po ulicach, jak zachować się np. w kawiarni. Ponadto miała problemy ze zdrowiem: napoje alkoholowe zniszczyły jej wątrobę, a z powodu niewłaściwego odżywiania miała zepsute zęby.

Początkowo nikomu nie opowiadała o swoim dzieciństwie. Nawet jej mąż długo pozostawał nieświadomy.
Kiedy w 1981 roku Louis Didier zmarł, jego córka opowiedziała swoją historię do publicznej wiadomości.


Obecnie Maude Julien mieszka w Paryżu. Zdobyła wykształcenie i została wykładowcą, chcąc pomagać ludziom, którzy tak samo jak i ona przeżyli psychiczną traumę.
Wydała swe wspomnienia pod tytułem "Jedyna dziewczynka na świecie". Jeden egzemplarz Maude wysłała swojej matce. Ta, czytając książkę, ponoć bardzo się zdenerwowała i powiedziała, że córka źle to wszystko odebrała: nawet po śmierci męża Jeannine próbowała go usprawiedliwiać.