10 przerażających ciekawostek o mumiach egipskich

Nie wszyscy władcy byli grzebani w wielkich piramidach. Z czasem moda się zmieniała i władcy woleli być pochowani po śmierci w prywatnych grobowcach w miejscach, które sami sobie wybrali. Wielgachny pomnik upamiętniający ich panowanie był wznoszony w zupełnie innym miejscu. Do dziś nie odnaleziono grobów wielu słynnych królów i królowych, łącznie z grobem kobiety, która uwiodła Marka Antoniusza i Juliusza Cezara.

#2. Imprezki z mumią

W czasach wiktoriańskich ludzie może i nie mieli zbyt wiele rozrywek, ale lekką przesadą było organizowanie przyjęć zwanych „rozwijaniem mumii”. Gospodarz pokazu zamawiał mumię z Egiptu i zapraszał gości na najbardziej ekscytującą imprezę w jakiej mieli szansę uczestniczyć - odpakowywanie mumii z bandaży. Goście stali wokół mumii i klaskali, gdy prowadzący usuwał ze zwłok kawałki materiału. Ludzie w tamtych czasach mieli gdzieś fakt, że podczas tych imprez uszkodzono lub bezpowrotnie zniszczono wiele mumii.

#3. Klątwy

Chyba każdy słyszał o klątwie Tutenchamona i o tym, że członkowie ekspedycji, która wydobyła faraona z grobu przypłacili to życiem lub chorobami. Na ścianach grobowców czasami możemy przeczytać klątwy, które mają dotknąć tych, którzy zakłócili spokój zmarłych. Naukowcy próbują logicznie wytłumaczyć, że to nie klątwa zabija, lecz uśpione bakterie lub grzyby.

#4. Europejczycy jedli mumie

Tak, to prawda. W XVI i XVII wieku wierzono, że mumia może wyleczyć bóle głowy, krwotoki z nosa, epilepsję i wiele innych chorób. Mumię mielono na drobny proszek, który dodawano do napojów i maści i sprzedawano w całej Europie.

#5. Farby

Resztki mumii, które nie zostały zjedzone przez chorych ludzi, wykorzystywano do produkcji farby. Proszek z mumii mieszano ze smołą i mirrą, aby uzyskać ciepły, brązowy odcień farby. Malowało nią wielu znanych prerafaelitów. Do dziś możemy kupić farbę o odcieniu nazywanym „mummy brown”, jednak na szczęście w jej składzie nie ma już mumii.

#6. Portrety fajumskie

Na terenie oazy Fajum znaleziono około 700 portretów na drewnie, które były składane do grobu wraz ze zwłokami. Zamiast bandażować twarze czy też zakrywać je ozdobną maską, niektóre mumie miały na twarzach położone swoje portrety. Najstarsze portrety są świetnie namalowane - swobodna poza, mnóstwo detali, można nawet dopatrzeć się cech osobowości zmarłego. Późniejsze już były malowane masowo, byleby tylko z grubsza wyglądały podobnie do nieboszczyka.

#7. Mumia z paszportem

Ramzes II to faraon, który panował przez ponad 60 lat. W 1881 roku odkryto skrytkę, do której przeniesiono dużo wcześniej mumie wielu faraonów w obawie przed rabunkiem i profanacją. Ramzes i inni faraonowie zostali przeniesieni do muzeum w Kairze. W 1912 roku doktor Elliot Smith zauważył pierwsze oznaki rozkładu. Szybko zdecydowano o przewiezieniu mumii do Paryża, aby tam odkryć co powoduje rozkład i „wyleczyć” mumię. Ramzes musiał posiadać paszport, więc wystawiono mu stosowny dokument, w którym napisano „Zmarły Król”.

#8. Jest ich mnóstwo

Ileż może być tych mumii? Kilkaset? Przeciętny człowiek słyszał o mumii Tutenchamona i może jeszcze o Ramzesie. Historycy i naukowcy skupiają się jedynie na mumiach faraonów oraz wybitnych postaci zasłużonych dla historii. Jednak w Egipcie każdy, kogo było na to stać był mumifikowany. Szacuje się, że procesowi temu poddano około 70 milionów osób. Pamiętajmy, że nie tylko w Egipcie modne było mumifikowanie, więc mumie są po prostu wszędzie.

#9. Koty

W Egipcie koty były świętymi zwierzętami. Po śmierci ukochanego kota Egipcjanie golili sobie brwi, opłakiwali kota, balsamowali jego zwłoki i składali na kocim cmentarzu. Wierzono wtedy, że balsamowanie zwłok zapewnia nieśmiertelność i w ten sposób okazywali szacunek swoim zwierzakom. Za zabicie kota groziła kara śmierci, ale nie zawsze. Podczas uroczystości ku czci bogini - kotki, skręcano karki setkom kotów, a następnie balsamowano ich zwłoki. W 1888 roku pewien farmer podczas prac polowych natknął się na cmentarz, na którym było 80 000 zmumifikowanych kotów.

#10. Służba

Gdy umierał faraon, jego rodzina starała się jak mogła, by niczego mu nie zabrakło w życiu pozagrobowym. Do grobowca wkładano złoto, meble, szaty i oczywiście dorzucano służbę, która miała się nadal zajmować swoim panem. Przed zapieczętowaniem grobowca służący dostawali cios w łeb i byli wrzucani do środka. Z czasem Egipcjanie poszli po rozum do głowy (a może zaczynało im brakować doskonale wyszkolonych służących) i do grobu władcy wkładano posągi świty.