Tragedia kolejowa na moście nad rzeką Tay - dramat, który rozegrał się 136 lat temu

Projektantem mostu był Thomas Bouch. Most miał ponad 3,5 km długości i głównie z tej przyczyny był uznawany za cud konstrukcyjny. Most łączył miasta Dundee i Wormit. Królowa Wiktoria, która podróżowała mostem w czerwcu 1879 roku, była nim tak zachwycona, że nadała projektantowi tytuł szlachecki.
Mniej więcej półtora roku po otwarciu mostu, 28 grudnia 1879 roku nad ujściem Tay rozpętała się potworna nawałnica. Wiatr od morza zmienił ujście rzeki w spienioną kipiel (według danych było to 10-11 w skali Beauforta), a widoczność spadła do kilkunastu metrów. Mieszkańcy opowiadali, że takiej ulewy nie widzieli od trzydziestu lat.



Z Wormit do Dundee odchodził właśnie wieczorny pociąg o 19.13. Konduktorzy, jak to było wówczas w zwyczaju, pozamykali drzwi do wagonów od zewnątrz, aby nikt nie wypadł w biegu. Pociąg ruszył ze stacji, zwolnił obok budki sygnalisty, by odebrać buławę, stanowiącą zabezpieczenie, by nikt inny nie wjechał na tor, i wjechał na most. Sygnalista i jego znajomy znajdujący się w budce obserwowali wjeżdżający pociąg. Spod kół lokomotywy sypały się przez jakiś czas iskry. Sygnalista odwrócił się, by dołożyć drewna do pieca. W tym czasie jego znajomy zauważył nagle potężny rozbłysk światła i tylne lampy pociągu zniknęły. Opowiedział o tym sygnaliście, ale ten mu nie uwierzył. Następnie usiłowali zatelegrafować do Dundee, ale linia była zerwana.
Tymczasem po drugiej stronie mostu, w Dundee, pracownicy zaczęli się niepokoić, ponieważ oczekiwany pociąg nie nadjeżdżał. Jeden z maszynistów, który zgłosił się na ochotnika, wybrał się na czworaka w ulewie po jednotorowym moście, aby zorientować się co się stało.