Niezwykle ciekawe fakty o Mao Tse-tungu

Ojciec przyszłego dyktatora był biednym wieśniakiem, który dzięki swej ciężkiej pracy dorobił się znacznego majątku i oprócz uprawy wysokiej jakości ryżu zajmował się również lichwiarstwem. Mao urodził się w jednej z najbogatszych rodzin w wiosce i dlatego w wieku 8 lat został wysłany do szkoły. Mao był błyskotliwym i szybko uczącym się chłopakiem, lecz był również pyskaty, uparty i wrogi. Zanim skończył 13 lat został wyrzucony ze szkoły trzy razy za nieprzestrzeganie zasad. W wieku 16 lat wyjechał do oddalonego o 30 km miasta, gdzie kontynuował naukę w wyższej szkole podstawowej, wyśmiewany i poniżany przez kolegów z wyższych sfer.

#2. Ożenił się w wieku 13 lat

Po ostatnim wyskoku szkolnym, ojciec Mao kazał mu poślubić siedemnastoletnią Luo Yigu. Dzięki temu małżeństwu bogaty rolnik zyskał w posagu nowe grunty. Mao nie był tym zachwycony i nigdy nie spał z żoną. Mimo że wprowadziła się do domu rodzinnego swojego męża, Mao nie ukrywał swojej pogardy i mieszkał w osobnym pokoju. Mówił, że żona tylko przeszkadza mu w nauce. Po kilku miesiącach wyprowadził się i zamieszkał u swojego przyjaciela. Luo została w domu męża i prawdopodobnie była kochanką ojca Mao. Zmarła krótko przed swoimi 20 urodzinami. Mao nie okazał żadnego żalu i powiedział, że nigdy nie uznał jej za legalną żonę.

#3. Był poetą

Mimo że trudno sobie wyobrazić, aby psychopata i morderca był artystą, to Mao Tse-Tung był niezłym poetą i miał ciekawy styl pisania. Jego wiersze były doceniane nie tylko w jego kraju, ale i za oceanem. Mao uwielbiał literaturę klasyczną i w takim właśnie stylu pisał swoje wiersze. Zaczął je pisać jako młody chłopak, ale tomik z pierwszymi wierszami został opublikowany dopiero w 1957 roku. Szybko stały się one niesamowicie popularne, między innymi dlatego, że dzieci w szkołach analizowały je na lekcjach i musiały uczyć się ich na pamięć. Fragmenty wierszy były przepisywane na różnych materiałach - od ziarenka ryżu do ścian budynków. Tłumacz, który pierwszy zabrał się za przekład wierszy Mao na język angielski stwierdził, że są trochę lepsze niż obrazy Hitlera, ale nie dorównują obrazom Churchilla.

#4. Napisał książkę, którą wydano w miliardowym nakładzie

„Cytaty Przewodniczącego Mao”, znane na zachodzie jako „Czerwona książeczka” to zbiór złotych myśli dyktatora. Każdy Chińczyk (nawet analfabeta) musiał ją przestudiować i nauczyć się na pamięć przynajmniej kilku fragmentów, a następnie stosować cytaty w życiu codziennym - w czasie rozmów z rodziną, w pracy czy nawet w rozmowach telefonicznych. Znajdowały się one wszędzie - na ścianach budynków, znaczkach pocztowych, a nawet ramach rowerów. Książka była sprzedawana nie tylko w Chinach, ale również została przetłumaczona na kilkanaście języków obcych i trafiła do ponad 100 krajów. Czerwona książeczka jest na drugim miejscu po Biblii wśród książek o największym nakładzie.

#5. Kwiaty i chwasty

Żaden dyktator nie pozwalał obywatelom na krytykowanie swoich działań, ale Mao ogłosił, że prosi intelektualistów i dysydentów o konstruktywną krytykę, aby mógł dostosować do niej swoje reformy. Początkowo ludzie ci siedzieli cicho i nic nie mówili, ale po kilkukrotnych zapewnieniach Mao, że chce stworzyć sto szkół „kwiatów”, w których będą mogły rozkwitać nowe pomysły, intelektualiści zaczęli mówić i pisać. Do partii napływały miliony listów zawierające krytykę. Wtedy Mao stwierdził, że co za dużo to niezdrowo i postanowił „wyrwać chwasty”. Ponad pół miliona ludzi, tych, którzy działali w „szkołach kwiatach” oraz tych, którzy byli podejrzani o krytykowanie dyktatora zostało uwięzionych, przesłuchiwanych, torturowanych czy też wysłanych do obozów pacy. Zabroniono im cokolwiek publikować i odizolowano od życia w społeczeństwie. Niektórzy historycy twierdzą, że była to zemsta Mao na intelektualistach. Przywódca pracował kiedyś w bibliotece na uniwersytecie w Pekinie, gdzie kilka razy próbował podyskutować z profesorami, którzy tam wykładali. Jednak profesorzy lekceważąco traktowali odzianego w wiejskie ciuchy chłopaka.

#6. Uwielbiał pływać

https://www.youtube.com/watch?v=xN1P2DHE26g

Mao kochał sport i zachęcał wszystkich do jego uprawiania i wzmacniania kondycji fizycznej. Jego ulubioną dyscypliną było pływanie. W wieku 72 lat Mao wraz z pięcioma tysiącami pływaków wziął udział w zawodach, w których trzeba było przepłynąć rzekę Jangcy. Mao w godzinę przepłynął 16 kilometrów (z drobną pomocą prądu rzeki). Prasa umieściła zdjęcia i opisywała dyktatora jako silnego władcę, który mimo podeszłego wieku był dużo bardziej sprawny niż jego polityczni oponenci. To nie był pierwszy raz kiedy Mao pokazał przeciwnikom swoje umiejętności pływackie. Gdy w 1958 Chruszczow przyjechał z wizytą do Pekinu, dyktator zaprosił go do swojego prywatnego basenu. Chruszczow był mały, gruby i z trudnością unosił się na wodzie w płytkiej części basenu. Mao zaś pruł wodę na głębokiej części popisując się różnymi stylami pływackimi. Aby jeszcze bardziej upokorzyć Rosjanina, poprosił go o przypłynięcie na głębszą część i podał mu rękawki do pływania.

#7. Był bezwstydnym zboczeńcem

Osobisty doktor przewodniczącego Mao, Li Zhisui, przez cały czas prowadził pamiętnik, w którym opisywał szczegóły z życia swojego pracodawcy. Gdy po śmierci Tse-Tunga wyjechał do Stanów Zjednoczonych, zdecydował się tam wydać swoje zapiski i napisał 663-stronicową książkę. Zawierała ona wiele skandalicznych, nieznanych szczegółów z życia przywódcy i szybciutko została zakazana w Chinach. Zgodnie z tym co napisał Li, Mao nigdy się nie kąpał, nie mył zębów ani rąk. Pomimo tego, że jedno z jego jąder nie zstąpiło nigdy z jamy brzusznej do moszny i czasami cierpiał na impotencję, cały czas prowadził beztroskie i aktywne życie seksualne. W latach 60. przestał sypiać ze swoją czwartą żoną i zaczął uprawiać seks z młodymi kobietami i nieletnimi dziewczynkami. Wciągał do łóżka każdą atrakcyjną kobietę - tancerki, służące czy też kobiety służące w armii. W swoim ukochanym basenie organizował nagie balety. Pod koniec życia złapał chorobę przenoszoną drogą płciową, która mężczyznom nie sprawiała większego dyskomfortu, ale dla kobiet była bardzo bolesna. Mao zaraził nią mnóstwo młodych dziewczyn, które dumnie się z nią obnosiły ponieważ oznaczało to, że były w bliskich stosunkach z przywódcą narodu. Li napisał również, że Mao sprawiał wrażenie przyjaznego, ale tak naprawdę był zimnym, niezdolnym do miłości i przyjaźni, pozbawionym jakichkolwiek ludzkich odruchów osobnikiem.

#8. Był feministą

Pomimo tego, że okropnie traktował swoje żony i kochanki, Mao był głosicielem praw kobiet. Jego pierwsze zaaranżowane małżeństwo sprawiło, że potępił ten zwyczaj i w lach 1919-20 napisał kilka esejów przeciwko niemu. Oprócz swojego doświadczenia zainspirowało go do tego pewne wydarzenie opisane przez prasę. Młoda kobieta wydana przymusowo za mąż za mężczyznę, którego nie kochała, podcięła sobie gardło. Mao głosił, że kobiety powinny móc same wybrać sobie męża, mieć prawo do edukacji, rozwodu i dziedziczenia majątku. Po tym, jak powstała Chińska Republika Ludowa, wprowadził nowe prawa. Aranżowane małżeństwa stały się nielegalne, minimalny wiek, w którym można było zawrzeć związek małżeński to 18 lat dla kobiet a 20 dla mężczyzn. Kobiety mogły się rozwodzić, ponownie wychodzić za mąż i kupować posiadłości. Konstytucja obiecała kobietom równe prawa w sferze polityki, ekonomii, kultury i rodziny.

#9. Jego syn zginął w wojnie koreańskiej

Wojna koreańska wybuchła w 1950 roku. Komunistyczny rząd Chin nie chciał wysyłać na nią swoich wojsk, ale Mao nakazał wysłanie oddziałów na pomoc Korei Północnej. Obawiał się, że wojska USA i ONZ mogą zaatakować Chiny. Wysłał na pole bitwy ponad milion ochotników. Mimo że wojna nie trwała zbyt długo, marnie wyposażona armia chińska poniosła wielkie straty. Rząd przekazał, że ponad sto tysięcy żołnierzy zostało zabitych, 25 tysięcy zaginęło bez wieści, a około 70 tysięcy zmarło na wskutek odniesionych ran lub w wyniku chorób. Jedną z ofiar śmiertelnych był syn Mao. Pozostali przywódcy radzili Mao, żeby nie wysyłał Anyinga na wojnę, ale usłyszeli tylko: „Jeśli mój syn nie pójdzie walczyć, to kto pójdzie”? Anying zginął podczas bombardowania. Po usłyszeniu wiadomości o śmierci syna, Mao powiedział: „Miał chłopak pecha, że był synem Mao”. Przez cały dzień i noc Mao nie mógł jeść ani spać, siedział tylko pogrążony w żalu i palił papierosy.

#10. Znacznie poprawił życie Chińczyków

Mimo tego, że jest uważany dziś za potwora, który zamordował miliony ludzi, Mao i jego partia komunistyczna dużo zrobili, aby poprawić życie obywateli. W 1949 roku, kiedy Mao objął przywództwo, średnia życia Chińczyków wynosiła zaledwie 36 lat. Warunki życia biedoty w miastach były okropne, a na wsi jeszcze gorsze. Dostęp do lekarzy praktycznie nie istniał dla najbiedniejszych, więc złapanie nawet banalnej choroby kończyło się śmiercią. Partia komunistyczna wprowadziła kilka programów dotyczących higieny i leczenia oraz otworzyła dla najbiedniejszych ośrodki zdrowia. Doprowadziło to do zmniejszenia umieralności wśród niemowląt, a średnia życia wzrosła do 64 lat pod koniec lat siedemdziesiątych. Zabrał się również za edukację. Odsetek analfabetów na początku jego rządów to 80%. Tylko bogaci i pochodzący z wyższych sfer Chińczycy byli wtedy posyłani do szkół. Biedota nie musiała umieć czytać. Mao kazał otworzyć nowe szkoły i wprowadził edukację powszechną i w 1979 roku było już tylko 34% ludzi niepotrafiących czytać i pisać. Mao do dziś jest wielbiony przez wielu ludzi. Taksówkarze wożą jego zdjęcie jako amulet, wieśniacy trzymają fotki wodza w domowych kapliczkach. Jego wyznawcy twierdzą, że Mao był sprawiedliwym człowiekiem opiekującym się wszystkimi, a obecne władze Chin są skorumpowane, chytre i pogardzają uboższymi warstwami społeczeństwa.