Ewolucja skafandrów kosmicznych od pomysłu z 1935 roku do dzisiaj

#1. Pierwszy skafander Wileya Posta - 1935 rok

Podstawą stworzonego przez firmę BF Goodrich roku skafandra ciśnieniowego był aluminiowy hełm przymocowany do kostiumu stworzonego z gumowatej tkaniny. Buty i rękawice uszyte były ze świńskiej skóry. Pod spodem była jeszcze jedna, gumowa warstwa. Nowoczesne skafandry kosmiczne do tej pory projektuje się na podstawie tych samych zasad, którymi kierowano się podczas tworzenia tego egzemplarza. Wiley Post jako pionier w tak wysokich lotach wzniósł się na wysokość powyżej 15 kilometrów.

#2. XMC-2 - 1955 rok

XMC-2 to pierwsza seria kombinezonów ciśnieniowych, które zalicza się do skafandrów kosmicznych. Zostały one stworzone na potrzeby projektu eksperymentalnych samolotów rakietowych X-15.

#3. XMC-2 - 1957 rok

#4. MC-2 - 1958 rok

Ulepszony model XMC-2, który cechował się wieloma nowinkami w swojej dziedzinie. Pozwalał na większą swobodę ruchów w stosunku do poprzedników, miał też zabezpieczenia na wypadek spadku ciśnienia w kabinie czy konieczności katapultowania się z X-15. Skafander posiadał warstwę wentylującą i zewnętrzną - odporną na gorąco. Wyposażono go także w system łączności i zabezpieczono przed parowaniem. W testach rakietowego amerykańskiego samolotu piloci korzystający z tego modelu osiągali prędkości rzędu 7 machów i wznosili się na prawie 108 kilometrów.

#5. Neil Armstrong w swoim MC-2

#6. Navy Mark IV - 1961 rok

Kombinezon stworzony dla projektu Mercury, czyli pierwszego amerykańskiego programu kosmicznych lotów załogowych, nieco różnił się od podstawowej wersji do zastosowań w atmosferze ziemskiej. Wewnętrzna warstwa składała się z nylonowej tkaniny pokrytej neoprenem. Powłoka zewnętrzna to mieszkanka nylonu i aluminium. Mobilność kostiumu noszonego "na lekko" zapewniać miały specjalne szwy na łokciach i kolanach, jednak możliwość poruszania się była mocno ograniczona, kiedy Navy Mark IV znajdował się pod ciśnieniem.

#7. Navy Mark IV pod ciśnieniem

#8. SK-1 - 1961 rok

Do wyścigu o podbój kosmosu dołączyła Rosja, a SK-1 to skafander zaprojektowany dla misji Gagarina i był dostosowany do użytku wyłącznie wewnątrz kabiny. To właśnie w to ubrany był pierwszy człowiek w kosmosie.

#9. Neil Armstrong w G2-C - 1964

Pierwsze testy tego skafandra przeprowadzono w 1963 roku - w tej wersji nigdy nie znalazł się w kosmosie.

#10. Bierkut - 1964 rok

Zmodyfikowana wersja SK-1 posiadała zapas tlenu na 45 minut, umieszczony w wielkim plecaku. Użyto go podczas jednej misji - Woschod 2.

#11. G-3C - 1965

Na zdjęciu dwóch członków jednej z misji programu Gemini - Gus Grissom i John Young.

#12. G4-C - 1965

Nowsza wersja skafandra stworzonego na potrzeby programu Gemini - tu podczas kosmicznego spaceru podczas misji Gemini IV.

#13. G4-C z lekkimi modyfikacjami, ułatwiającymi poruszanie się

#14. G5-C

Kolejna wersja skafandra dla astronautów z misji Gemini zakładała możliwość zdjęcia go w czasie lotu.

#15. A1C IVA - 1967 rok

Skafander stworzony na podstawie G3-C dla misji Apollo 1.

#16. A7L - 1968

Następca A1C, który wszedł do użytku po tym, jak pożar spowodował katastrofę Apollo 1.

#17. Pokolorowane zdjęcie Buzza Aldrina spacerującego na Księżycu w A7L - 1969 rok

#18. A7LB - 1971 rok

Wersja dająca większą swobodę poruszania się i sekretną kieszonkę, w której można było chować batoniki energetyczne.

#19. Sokoł-K - rok 1973

Po raz pierwszy użyto go podczas lotu Sojuz 12.

#20. Shuttle Ejection Space Suit - 1981

Umożliwiał bezpieczną ewakuację pilotów przy prędkości do 2,7 machów i wysokości do 24 kilometrów.

#21. Launch Entry Suit - 1988 rok

Skafander częściowo zakładany przez astronautów na czas startu lub wchodzenie w ziemską atmosferę. Użyto go podczas misji STS-26 po przerwie spowodowanej katastrofą Challengera.

#22. Launch Entry Suit pod ciśnieniem

#23. Extravehicular Mobility Unit - 1981

System, który umożliwia ochronę, mobilność, podtrzymywanie życia i komunikację między członkami załogi wahadłowców lub stacji kosmicznych.

#24.

#25. Shenzhou 2 - 2003 rok

Kombinezon użyty podczas pierwszej chińskiej misji kosmicznej.

#26. Orłan

Pierwsza wersja radzieckiego Orłana ujrzała światło dzienne w 1977 roku. Nowa wersja - Orłan-MK pochodzi już z 2009.

#27. Feitian - 2008

Chiński kombinezon użyty podczas misji Shenzhou 7 - jego projekt bazował na Orłanie.

#28. Prototyp Z-1

Nazywa się go kombinezonem Buzza Astrala. Nie używa się go w żadnej z misji.

#29.

#30.

#31. Prototyp Z-2

Ten skafander będzie najprawdopodobniej używany na międzynarodowych stacjach kosmicznych w 2017 roku.

Źródła: [1], [2], [3], [4]